Groninger metworst
Robert Jan en ik zijn alweer toe aan onze derde etappe van RUNFORESTRUN High5: Dwingelderveld. Vanaf Groningen is het nog geen drie kwartier rijden naar de startplek en dus starten we al om 8.20 uur. Mooi op tijd.
Etappe 3: Dwingelderveld.
Lheeder Zand
Na de startselfie op de parkeerplaats slingeren we de eerste kilometers over de bospaadjes van het Lheeder Zand. Binnen tien minuten zien we verderop twee reeën wegsprinten. Een voordeel van vroeg starten.
We rennen verder door de storingsvrije zone van de Radiotelescoop Dwingeloo en Robert Jan demonstreert nog eens waarom hij de enige echte Sjef Klaphekje is.
Startselfie.
Door de storingsvrije zone.
Sjef Klaphekje in actie.
Dwingelderzand
Na een kilometer of acht kijken we voor het eerst uit over de enorme Dwingeloosche Heide, een uitgestrekt heide- en vennengebied. Daar lopen we straks helemaal omheen, maar eerst duiken we nog een paar kilometer de bospaden van het Dwingelderzand op. We komen langs een vennetje en over kletsnatte bospaden, maar toch lukt het ons om de voeten droog te houden. Voor zolang het duurt.
Onderweg naar de Dwingeloosche Heide.
De Dwingeloosche Heide.
Langs een vennetje.
Over kletsnatte bospaden.
Dwingeloosche Heide
Met zo’n dertien kilometer in de benen treffen we ineens enkele lopers van de Loopgroep Nienoord. Zij lopen vandaag de middenafstand. Langs de rand van Dwingelose Heide lopen we een heel stuk samen op. Gezellig!
De Dwingeloosche Heide.
De Dwingeloosche Heide.
Kletspoten
Lang hebben we onze voeten droog weten te houden, maar op dit stuk van het parcours zijn kletspoten onvermijdelijk. Wat een water staat hier! Op één punt zak ik zelfs tot kniehoogte in het water weg. Verderop stappen we langere tijd door het water en veranderen onze voeten in ijsklompjes.
Kletspoten zijn onvermijdelijk.
Geheim wapen
Na zo’n 25 kilometer splitsen onze wegen en nemen we afscheid van onze medelopers. Omdat Robert Jan en ik inmiddels wel honger hebben gekregen, pakken we ons geheime wapen erbij: kleine stukjes Groninger metworst. Even een andere smaak in de mond dan die zoete gelletjes. Een prima hapje voor onderweg.
Groninger metworst!
Lheebroekerzand
Parallel aan de A28 rennen we verder in noordelijke richting, terwijl het zonnetje zich af en toe laat zien. Op het Lheebroekerzand passeren we talloze vennetjes, waaronder het vennetje Kliploo. Daar is het parcours versperd door een omgewaaide boom. Met een beetje moeite kunnen we door de bosjes de blokkade omzeilen en vervolgen onze weg.
Parallel aan de A28.
Het zonnetje schijnt.
Het Lheebroekerzand.
Het Lheebroekerzand.
Wegversperring.
Vlonderpad
Na zo’n 37 kilometer belanden we op een fraai vlonderpad. Of vlonderpaden eigenlijk, want de route bestaat uit drie afzonderlijke stukken. Wat een prachtig deel van de parcours. We zijn ook bepaald niet de enigen die hier van de natuur komen genieten.
Op het vlonderpad.
Op het vlonderpad.
Op het vlonderpad.
Slotfase
Na de vlonderpaden is het nog zo’n vijf kilometer tot de streep. De slotfase kenmerkt zich door geploeter en natte voeten, maar bij het vennetje Schurenberg maak ik ook de mooiste foto van de dag.
Natte paden.
De ven Schurenberg.
Nog meer natte paden.
Finisherbier met worst
Na 5 uur en 20 minuten zijn we terug bij de auto. Tijd voor het inmiddels traditionele finisherbiertje! Vandaag is dat de Lowlander I.P.A. met mango, citrus en kardemom. Een smakelijke afsluiter van de dag, helemaal in combinatie met de Groninger metworst.
Finisherbier!
Proost!
