Hunebedhoppen (Zuidlaren)

Op de voorlaatste dag van 2018 gaan we voor de vierde keer dit jaar hunebedhoppen. Vanuit Zuidlaren maken we een rondje langs de hunebedden in Midlaren, Noordlaren, Tynaarlo, Zeegse en Annen. Onderweg pikken we ook nog twee oorlogsmonumenten mee.
We zijn vandaag met zeven personen: Erik en Wouter rennen voor de derde keer mee, terwijl het voor Jelda en Robert de tweede keer is. Jeroen maakt zijn hunebedhopdebuut. Ook Bas is in Zuidlaren, maar hij fietst de route in tegengestelde richting.

Hunebedhoppen

Hoe ziet het plan hunebedhoppen er ook alweer uit? We hebben de Nederlandse hunebedden ingedeeld in zeven logische gebiedjes: Norg, Zuidlaren, Rolde, Borger, Odoorn, Emmen en Diever. Per regio hebben we een etappe uitgetekend langs die hunebedden, zo veel mogelijk door de natuur en soms ook langs andere bijzondere of historische locaties.

Zuidlaren

Vandaag starten we dus in Zuidlaren. Vanaf de Brink vertrekken we in noordelijke richting en passeren al na een paar honderd meter het Verzetsmonument ter nagedachtenis aan de inwoners van Zuidlaren, die hun leven hebben gegeven in de Tweede Wereldoorlog.
Verderop in een woonwijk treffen we een verzameling stenen, die wel iets weg heeft van een hunebed, maar uiteindelijk toch niet meer is dan een matige nepvariant. Over de Schutsweg gaan we op weg naar Midlaren.

Hunenborg

Na zo’n 2,5 kilometer bereiken we de hunebedden D3 en D4 in Midlaren. Een merkwaardig hunebeddenpaar, want de bouwwerken liggen verscholen tussen twee 19e-eeuwse boerderijtjes. Vanaf de openbare weg zijn de hunebedden nauwelijks zichtbaar en je moet echt het tuinpad op om ze te bereiken. Beide hunebedden zijn begroeid met mos en samen worden ze de ‘Hunenborg’ genoemd.

Uitvaller

Helaas valt Robert hier uit. Op de Schutsweg is het plotseling in zijn kuit geschoten en de pijn is zó hevig, dat hij niet verder kan. Hij wandelt uiteindelijk terug naar Zuidlaren, terwijl wij onze route vervolgen.

Gronings hunebed

Twee kilometer verderop ligt hunebed G1, het enige Groningse hunebed dat nog op zijn oorspronkelijke plaats ligt. Van dit hunebed zijn nog slechts één sluitsteen, vier zijstenen en twee dekstenen over. De meest in het oog springende deksteen is een joekel. Kennelijk wisten de keienrovers daar geen raad mee.
Wat betreft de andere Groningse hunebedden: G2, G3 (beide in Glimmen) en G4 (Onnen) zijn inmiddels verdwenen, terwijl G5 (Heveskesklooster) nog wél bestaat, maar naar het Muzeeaquarium in Delfzijl is verplaatst. Dat hunebed laten we bij het hunebedhoppen buiten beschouwing.

Onverhard

Langs de Vijftig Bunder en de Westerlanden rennen we verder. Een prachtig onverhard stuk, waar veel wandelaars en paardrijders te vinden zijn. Hier komen we ook Bas tegen weer tegen, die het grootste deel van zijn fietstocht er inmiddels op heeft zitten.

Tynaarlo

Langs het spoor rennen we door naar Tynaarlo. Bij restaurant Perron 3 heeft men een fraaie locomotief gestald. Die moet natuurlijk even op de foto.
Het plaatselijke hunebed ligt zeer toepasselijk aan de Hunebedstraat. Het is een vrij klein, maar wel een compleet hunebed met drie dekstenen, zes draagstenen en twee sluitstenen. Het is een van de gaafst bewaard gebleven hunebedden in Nederland. Vanwege zijn compacte, symmetrische vorm wordt het door liefhebbers beschouwd als modelhunebed. Het is dan ook vaak afgebeeld op tekeningen en schilderijen.

Zeegser Duinen

Verderop rennen we door de Zeegser duinen, een prachtige zandverstuiving.

Schipborger Diep

Via het terrein van kampeervereniging Mooi Zeegse gaan we op weg naar het stroomdal van het Schipborger Diep. Ook dat is een prachtig gebied en populair bij wandelaars en paarden.

Hoogholtje

Via het Hoogholtje steken we het Schipborger Diep over en gaan op weg naar het volgende hunebed in de bossen bij Anloo.

Afgelegen

We rennen een stuk door de bossen van Landgoed de Schipborg en bereiken na ruim zeventien kilometer hunebed D7. Dit hunebed is een portaalgraf met vier dekstenen en een poort. Het ligt tamelijk afgelegen in het De Strubben-Kniphorstbosch, waar Wouter en ik onlangs nog de Strubben Marathon renden. Toen kwamen we trouwens niet in dit gedeelte van het natuurgebied en dus ook niet langs dit hunebed.

Handgranaatbunker

Door dit prachtige gebied rennen we verder naar een voormalige handgranaatbunker van het Nederlandse leger. Vroeger was dit gebied namelijk een oefenterrein van Defensie en op deze plek werd met handgranaten geoefend. Ruim dertig jaar geleden verzamelde ik hier tientallen handgranaatklemmen, overblijfselen van een oefening. Ook verderop in dit gebied vond ik geregeld gebruikte oefenmunitie bij zogenaamde schuttersputjes.
In 2006 werd het gebied overgedragen aan Staatsbosbeheer en aangewezen als archeologisch rijksmonument. Deze bunker is volgestort met grond en is tegenwoordig een overwinteringsplek voor vleermuizen.

Hunebed uit mijn jeugd

Bij de Strubben Marathon renden we wél langs hunebed D8. Dit is een vrij groot hunebed met vier dekstenen, acht zijstenen en twee sluitstenen. Voor mij een bijzonder hunebed, want dit is hét hunebed uit mijn jeugd. Vroeger wandelde ik hier vaak met mijn ouders en bij het woord hunebed denk ik altijd als eerste aan dit exemplaar.

Opgeslokt

Over de Schipborgerweg lopen we door naar het laatste hunebed van vandaag. Hunebed D9 is een incompleet portaalgraf en ligt pal naast de doorgaande weg in Annen. Het heeft nog wel een eigen terreintje, maar is verder volledig opgeslokt door de omringende bebouwing.

Paul Duquesne

Over de Annerstreek en de Lageweg lopen we terug naar Zuidlaren. Ongeveer anderhalve kilometer voor ons eindpunt passeren we het herdenkingsmonument voor de Franse parachutist Paul Duquesne. In de Tweede Wereldoorlog werden bij ‘Operatie Amhurst’ Franse parachutisten gedropt boven Drenthe om belangrijke wegen en bruggen vrij te maken voor de oprukkende geallieerde troepen. Op de plek van het monument vond op 9 april 1945 een vuurgevecht plaats tussen de Fransen en de Duitsers, waarbij Duquesne sneuvelde. Aan zijn herdenkingsmonument hangt een krans met klaprozen, de zogenaamde ‘poppies’, die gebruikt worden als eerbetoon aan gevallenen.

Mooie afsluiter van het jaar

Na iets meer dan 24 kilometer zijn we terug in Zuidlaren na een prachtig rondje door het Drentse land met een leuke groep hardlopers. Niet alleen tikten we maar liefst zeven hunebedden af, maar pikten als bonus nog twee oorlogsmonumenten en handgranaatbunker mee. Wederom een mooi hardloopdagje!

Zelf proberen?

Wil je (een deel van) deze etappe zelf ook eens proberen? Op Afstandmeten.nl kun je onze route vinden: Hunebedhoppen Zuidlaren (etappe 4). Veel plezier!