Dijk van een loop

Ruim twee jaar geleden organiseerde Erik Bosscher een kleinschalige Dijkloop. Toen was het vanwege de werkzaamheden aan de dijk voorlopig de laatste kans om dit traject tussen Delfzijl en de Eemshaven te lopen.
Inmiddels is de dijk versterkt en weer toegankelijk voor het publiek. Dat moet gevierd worden met een loop! Ditmaal pakt Erik de organisatie groter aan, in samenwerking met de gemeente en het waterschap. De Dijkloop Delfzijl moet een jaarlijks loopevenement worden. Er zijn zelfs plannen voor een hele marathon. Draagvlak voor de Dijkloop nieuwe stijl is er zeker: er zijn vandaag meer dan vijfhonderd deelnemers!

Naar Delfzijl

Samen met Arnold reis ik af naar Delfzijl om de halve marathon te rennen. Bij sporthal De Ringen halen we ons startnummer op en werpen alvast een blik op de bijzondere herinnering voor alle deelnemers. Geen medaille, maar een werkelijk prachtig fotoboek over de dijkverbetering tussen 2014 en 2019. Het is duidelijk: van Delfzijl tot en met de Eemshaven is men trots op de nieuwe dijk.

Naar de dijk

Bij de dijk aangekomen zijn er tal van festiviteiten en in de tenten is allerlei informatie over de dijkverbetering te vinden. Bovendien staan hier straalkachels. Even lekker opwarmen, samen met enkele loopgroepgenootjes van Loopgroep gRunn. De weersomstandigheden zijn prima, maar als je stilstaat is het wel een beetje fris.

Naar de start

Bij het Eemshotel zoeken we het startvak op en wachten tot het startsignaal. Zoals gezegd is de opkomst grandioos. Tot grote vreugde van Erik natuurlijk, die ik kort voor de start nog even spreek. Het is alweer ruim drie maanden geleden dat we deels samen de 100 kilometer bij de RUN Winschoten liepen.

Onderweg

Dan is het tijd om te rennen. Om half één zetten we ons in beweging. In de eerste kilometer maak ik een beetje extra snelheid om wat ruimte voor mezelf te creëren. Daarna zak ik een beetje terug en probeer een prettig ritme te vinden. Ondanks een korte plaspauze na drie kilometer loop ik vrij snel in een lekkere cadans.

Bunkers

Bij Nansum passeren we twee bunkers uit de Tweede Wereldoorlog. Na de bevrijding van de stad Groningen hebben terugtrekkende Duitsers en oprukkende Canadezen hier flink gevochten. Door de dijkverbreding maakt een van de bunkers inmiddels deel uit van het dijklichaam. Hier gaat de ondergrond over van glad asfalt en beton naar grind.

Achter de dijk

Na zo’n zes kilometer steken we de dijk over en rennen achter de dijk verder. Een traject van ongeveer drie kilometer over de Dijkweg, waar we af en toe moeten uitkijken voor passerende taxibusjes.

Keerpunt

Bij het gehucht Nieuwstad draaien we de dijk weer op. In de verte bij de windmolens zien we het keerpunt van de halve marathon al. Daar tik ik aan in 48 minuten, al weet ik dat op dat moment niet. Ik kijk zo weinig mogelijk op mijn horloge en probeer mijn huidige tempo vast te houden.

Tegenwind

Dat is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan, want op de terugweg hebben we de wind flink tegen. Veel beschutting hebben we niet.

Regen

En dan begint het ook nog te regenen! Tot nu toe had ik het niet koud, maar met natte kleren en tegenwind is het best frisjes. Gelukkig klaart het na een kwartiertje op. Ik passeer steeds meer wandelaars en na anderhalf uur komt ook het Eemshotel alweer in zicht.

Binnen!

Bij de streep word ik onthaald door Erik en Tijn. Ik kijk eens op mijn horloge en zie dat ik met een eindtijd van 1:39 uur een nieuw PR heb gelopen. Goed voor een vierde plek. Kon minder!

Delfzijl bedankt!

In de auto warm ik even op en rij daarna met Arnold naar de sporthal om (warm!) te douchen. Natuurlijk nemen we ook het fraaie fotoboek in ontvangst. Het is een prachtige herinnering aan een dijk van een loop. Erik en vrijwilligers, bedankt en tot volgend jaar!