Snelboot

Half december is het natuurlijk tijd voor de Adventurerun op Ameland. Helaas kan Arnold er dit keer niet bij zijn, maar dankzij Edgar, Bas en Thom ga ik niet alleen die kant op. Het wordt een frisse editie, want de temperatuur ligt rond het vriespunt en bovendien waait het flink.

Tegenvaller

Rond kwart voor tien parkeren we de auto in de haven van Holwerd. Daar wacht ons een kleine tegenvaller: de veerboten hebben ongeveer een half uur vertraging. Zo is de boot van half tien nog niet vertrokken (maar niet meer toegankelijk) en vertrekt ook ‘onze’ boot van half elf met vertraging. Dat betekent nog ruim een uur wachten in Holwerd. Gelukkig vertrekt om tien uur ook een snelboot. Gezien de omstandigheden is dit een aantrekkelijke optie, ook al moeten we iets bijbetalen. Aan boord! Zo’n twintig minuten later zetten we voet op Ameland.

De Piraat

Eerst maar eens een kopje koffie bij De Piraat, onze vaste stek bij een bezoekje aan Ameland. Het is daar op dit tijdstip nog lekker rustig.
Bij de tweede ronde koffie willen we er eigenlijk ook wel iets te eten bij. De keuze valt op uitsmijters en appelgebak. Even een bodempje leggen voor de halve marathon.

Onverhard

Met een gevulde maag wandelen we naar Nes. In het centrum is de weg opgebroken. Een extra stukje onverhard dus. Verderop in de sporthal is het nog heerlijk rustig. Op ons gemak kleden we ons om en treffen een paar bekenden, waaronder Kees en Liset.

Naar de start

Rond 13.15 uur verlaten we de warmte van de sporthal en gaan naar de start. Muts op en handschoenen aan, want zoals gezegd is het best fris. Bij het startvak treffen we Steenbok Meike, die vandaag samen met Edgar loopt. We maken even een startvakfoto.

Aangepaste route

Na het startsignaal vertrekken we door de straten van Nes. Dit jaar is het begin van het parcours aangepast. Na zo’n tweehonderd meter slaan we niet linksaf op de Ballumerweg, maar lopen rechtdoor over de Strandweg en de Kievitsweg. Bij camping Duinoord slaan we linksaf en via de Briksduinen belanden we na zo’n 2,5 km weer op de ‘oude’ route.

Strand

En dat betekent: naar het strand! Eerst een kilometer, dan bij strandpaviljoen Sjoerd eventjes terug naar de duinen en daarna weer drie kilometer over het zand. Hoewel het strand er redelijk goed bijligt, vind ik de harde tegenwind toch wel vrij lastig. Ik ben in elk geval blij als we na zo’n 8,5 kilometer het strand definitief verlaten.

Kooistuifdijkpad

Achter de duinen rennen we zo’n anderhalve kilometer verder in oostelijke richting. Bij ‘t Wastuuntje keren we om en lopen via het Kooistuifdijkpad terug. Een lastig stuk, want dit pad is opgebroken. Hobbelen over zand en losliggende stenen dus.

Bureblinkert

Na zo’n dertien kilometer slaan we op het Boekepad linksaf een bosje in. Door de Buurderduinen rennen we verder naar de Burenblinkert, met de top op vijftien meter het hoogste duin van Ameland. Wel een klimmetje dus, maar de helling is niet heel steil.

Terug naar Nes

Via camping Klein Vaarwater bereiken we na zo’n achttien kilometer het dorpje Buren. Nog even een bekertje water bij de laatste verzorgingspost en dan op weg naar Nes. Daar kom ik uiteindelijk in 1:57 uur over de streep. Dat is zo’n tien minuten langzamer dan vorig jaar, maar toen waren mijn vorm en de omstandigheden ook beter.

Finishfoto

Na de finish tref ik eerst Thom, daarna Edgar en Meike en vervolgens Bas. Onder de klokkentoren van Nes maken we een finishfoto en kleden ons dan om in de sporthal.

Pastaparty

Het dagje Ameland sluiten we uiteraard weer af met een pastabuffet bij De Piraat. Altijd weer een feestje om de energievoorraad aan te vullen met drie soorten pasta.
Met de boot van zes uur varen we terug naar het vasteland en tegen half negen zijn we weer terug in Groningen. Ameland, tot volgend jaar!