Voor het vijfde jaar op rij reizen we naar Schiermonnikoog voor de duivelse dubbel van de Devil’s Trail. Wel is de opstelling van onze groep op één plaats gewijzigd. Arnold kan dit jaar niet mee. Zijn plaats wordt ingenomen door Menke.
Het weekend na de Berenloop reizen we af naar Schiermonnikoog voor de duivelse dubbel van de Devil’s Trail. Arnold, Bas D en ik doen deze combi van nachtloop en dagloop voor de vierde keer, terwijl Bas H en Hans hun debuut maken.
Dit jaar lijkt de backyardultra door te breken in Nederland. Na het idee van de Trailclub om de eerste officiële backyardultra te organiseren, komen er twee 24-uursvarianten op de agenda: de Kardingebultra en de Duivelse Ultra.
Vorig jaar kon de Devil’s Trail op Schiermonnikoog vanwege corona niet georganiseerd worden. Daarom liepen we op eigen houtje. Ook leuk, maar toch niet helemaal hetzelfde. Gelukkig is het dubbelevenement in 2021 terug van weggeweest.
Vorig jaar was de duivelse dubbel een doorslaand succes. Begin februari schreven we ons dus weer in voor de Devil’s Trail op Schiermonnikoog. Toen wisten we nog niet dat de coronacrisis roet in het eten zou gooien.
De organisatoren van de Devil’s Trail hebben dit jaar iets nieuws bedacht: een Night Trail: een trailrun in het donker. Op Schiermonnikoog, aan de vooravond van de reguliere Devil’s Trail. Dat klinkt eilandlopers als muziek in de oren.
Een maand na de trailrun op Terschelling gaan Arnold en ik wederom eilandtrailen. Ditmaal op Schiermonnikoog bij het loopcircuit Devil’s Trail, dat voor het eerst een waddeneiland als locatie heeft uitgekozen. Daar moeten we bij zijn.
