Hardlopen met stokken

Na de succesvolle trailrunclinic eerder dit jaar organiseert Steenbok Sport in februari wederom een oefensessie in Kardinge. Ditmaal beklimmen we de Kardingebult met behulp van hardloopstokken. Ik heb precies nul ervaring met het lopen met stokken, dus het lijkt me best geinig om dat eens uit te proberen. En wie weet komt het ooit nog eens van pas bij een trailrun. In het buitenland dan, want in Nederland heb je deze hulpmiddelen eigenlijk niet nodig.

Ochtendgloren

Het weer zit enorm mee. Weliswaar is het twee graden onder nul als ik op mijn trailschoenen de deur uitstap, maar het zonnetje begint voorzichtig te schijnen en zorgt voor prachtige kleuren in Kardinge. Met name het Wijkpark ligt er fraai bij. Het gras is bedekt met een laagje rijp en verderop liggen de Herefordkoeien rustig te herkauwen in het ochtendgloren.

Rijp.

Prachtige kleuren.

Herefordkoe in het ochtendgloren.

Leuk groepje

Via de Kardingermaar loop ik naar Steenbok Sport aan de Bieskemaar en arriveer keurig op tijd. Daar is het niet zo druk als in januari, maar met tien belangstellenden hebben we een leuk groepje. Eigenaar Jan Douma geeft een korte uitleg over de stokken en hoe die te hanteren zonder jezelf of medelopers te blesseren. Maar eerst doen we een rondje onverhard om op te warmen en beginnen op het strandje bij de Kardingerplas.

Aangekomen bij Snowlimits.

Jan geeft uitleg over hardloopstokken.

Wederom het Wijkpark

Via het Koerspad gaan we het Wijkpark in. Hier was ik een half uur geleden ook al, maar het ziet er nu wel anders uit. Dankzij de zon is de meeste rijp namelijk verdwenen. Op sommige plekken ligt nog wel ijs en is het dus glad. Hier scoor ik ook mijn eerste kletspoot. Nou ja, nat worden mijn voeten vandaag toch wel. De meeste koeien staan inmiddels op hun poten, maar actief is anders.

Wederom langs de koeien.

Op naar de bult

Via het Dwarsdijkje lopen we om sportpark Kardinge heen en gaan op weg naar de Kardingebult voor de eerste hoogtemeters. We beklimmen de bult, maar niet tot de top. We lopen achterom een rondje over de bult en gaan weer naar beneden op weg naar Jan, die klaarstaat met de hardloopstokken.

Verkennen

Eerst beklimmen we de bult echter zonder stokken om het verschil te ervaren en het parcours alvast even te verkennen. Via de steile oostelijke helling rennen we omhoog en via de kronkelige en modderige crossbaan dalen we weer af.

Eerst naar boven zonder stokken.

Via de crossbaan naar beneden.

Modder!

Mét stokken

Dat doen we nog een keer, maar nu mét stokken. Jan geeft nog enkele handige tips en daar gaan we, wederom via de oostkant. Het is even wennen om met de stokken af te zetten, maar op zich gaat het best goed. De beklimming gaat in elk geval een tikkie gemakkelijker. Ook downhill kan ik de stokken wel waarderen. Met name op de modderige stukjes van de crossbaan kun je net wat meer risico nemen.

Uitleg over de stokken.

Naar boven met stokken.

Tips

We beklimmen de bult nogmaals en nu geeft Jan halverwege op de helling individuele tips. Zo kan ik m’n armen nog wel wat breder houden, dat loopt wat relaxter. Ditmaal dalen we ook af via de steile oosthelling. Wel op snelheid natuurlijk, want we kunnen immers corrigeren met onze stokken. Ook dat lukt wel aardig.

Op snelheid naar beneden.

Bananenbrood

In de Kardingerplas spoelen we de modder van onze schoenen, maar toch moeten we ze bij de deur uittrekken. Op blote voeten dus naar de skihut. Daar staat koffie en thee klaar, én bananenbrood. Dat gaat er wel in! Een half uurtje later eindigt een gezellig en leerzaam ochtendje trailrunnen. Erg leuk om eens te experimenteren met hardloopstokken en volgens mij vond iedereen dat wel. Er wacht mij nog één hindernis: de natte sokken en schoenen moeten weer aan om naar huis te rennen. Koud!

Even de schoenen schoonspoelen.

Bananenbrood!