Duivels dagje

Een maand na de trailrun Terschelling gaan Arnold en ik wederom eilandtrailen. Ditmaal op Schiermonnikoog bij de Devil’s Trail. Dat loopcircuit organiseert doorgaans trailruns in de onderste helft van Nederland, maar heeft nu voor het eerst een waddeneiland als locatie uitgekozen. Daar moeten we bij zijn. Op Schiermonnikoog zijn we beiden al jaren niet meer geweest. Mijn laatste keer was tijdens de Monnikenloop van 2013, die toen nog in oktober werd gehouden.

Naar Schier

Op zaterdagmorgen zetten we koers naar de haven van Lauwersoog en pakken om 9.30 uur de boot naar Schier. Slechts drie kwartier later zetten we voet op het eiland en worden verwelkomd met een regenboog. In een stoet hardlopers wandelen we naar Kampeerboerderij De Oorsprong, ongeveer een kilometer verderop. Het regent soms flink en er wordt windkracht zes voorspeld. Het kon dus weleens een duivels dagje worden.

Startnummers

Binnen halen we ons startnummer op en treffen Helga, ook al zo’n eilandloper. Ze liep een maand geleden ook op Terschelling en doet in december eveneens mee aan de Adventurerun op Ameland. Tot dan!
We lopen door naar de kleedkamer. Nou ja, de ‘kleedkamer’ blijkt een inmiddels bomvol hokje van ongeveer tien vierkante meter. Dat gaat dus niet werken. Dan maar even buiten omkleden. Hoewel je ook buiten kunt opwarmen bij een vuurtje, lopen wij naar binnen voor een bekertje koffie. Ik haal ook nog even het startnummer op van Meike. Zij moest vanmorgen vanwege rugpijn helaas afhaken, maar ze wil wel graag haar startnummer hebben. Geen probleem, neem ik mee.

Drassig

Op naar het startvak dan maar, want het is inmiddels bijna half twaalf. Tijd om te trailrunnen. Samen met ongeveer driehonderd deelnemers tellen we af tot het startschot en daar gaan we! Bij de kampeerboerderij slaan we meteen rechtsaf en gaan op weg naar de Binnenkwelder, een behoorlijk drassig grasgebied. Lekker stampen door de plassen dus en ook nog slootjespringen. Heerlijk!

Toch geen strand

We passeren de Kobbeduinen en rennen over het Johan de Jongpad en het Waterstaatpad in de richting van de Noordzee. Hier gaan we echter niet het strand op, maar we rennen over de bijzonder modderige Reddingsweg in omgekeerde richting terug. Een kilometer verderop rennen we nog wel een klein stukje door het mulle zand, maar gaan dan weer landinwaarts.

Beginnersfout

Over de Prins Bernhardweg lopen we naar de hoger gelegen bunker Wasserman. Daar is tevens de enige verzorgingspost op de route ingericht. Dat komt goed uit, want ik heb helaas m’n gelletjes in mijn sporttas laten zitten. Gelukkig wordt die beginnersfout vandaag niet afgestraft en kan ik een Bounty en een mueslireep meegrissen voor onderweg.

Doorbikkelen

Er barst wel net een flinke hoosbui los en ik word behoorlijk nat. Het stuk na de bunker is fraai , maar ook wel lastig. Veel klimmetjes en slingerende paadjes over duinen en door het bos. Na zo’n veertien kilometer gaan we het strand op en rennen bijna twee kilometer over het natte zand, pal tegen de harde wind in. Even doorbikkelen nu.

Hoogtepunt

Na ruim zestien kilometer zijn we bij de vuurtoren en rennen door de Westerduinen verder. Een prachtig gebied met veel klimmetjes. Na achttien kilometer bereiken we letterlijk het hoogtepunt van vandaag: een metershoge duin. Het kost enige moeite om naar boven te komen, maar de klim wordt beloond met een fraai uitzicht over het eiland.

Waddendijk

Door het duingras lopen we verder en bereiken na zo’n 21 kilometer de waddendijk. Die rennen we af tot aan de Veerweg en zijn dan alweer terug bij De Oorsprong. Via een blubberige akker en door een stal met koeien bereiken we de streep. Binnen!

Biertje

Uiteindelijk blijkt het parcours ongeveer drie kilometer korter dan beloofd, maar het was een prachtig rondje over Schiermonnikoog. En op sommige punten was de route ook wel verduiveld lastig. Vanwege de zeer beperkte douchecapaciteit op het terrein spoel ik mezelf en m’n kleren af onder ‘buitendouche’ en kleed me dan snel om in de schuur. Eenmaal warm aangekleed haal ik een welverdiend biertje. Geen Duvel, maar een Pole Bjair: Bier van Schier. Dat biertje smaakt erg goed.

Hottub

Inmiddels is ook Arnold binnen en hij heeft al plaatsgenomen in de hottub. Bij de snacktent tref ik Marko en we praten even bij. Hij heeft net een beker snert gehaald. Daar heb ik ook wel zin in. En daarna nog een broodje hamburger om het af te maken.

Duivels en schier

Als ook Arnold aangekleed is, hangen we binnen nog een half uurtje rond en lopen dan terug naar de veerdam. Met de boot van 16.30 uur varen we terug naar het vasteland en aan het begin van de avond zijn we weer thuis. Het was een duivels dagje, maar ook een schier dagje!

Statistieken

Tot slot nog wat statistieken en aanverwante zaken, want die presenteren ze bij Devil’s Trail wel op een hele unieke manier. 🙂 Mijn snelheid valt me lang niet tegen, al liep ik niet 11,18 kilometer per uur. In de statistieken wordt waarschijnlijk nog gerekend met de oorspronkelijke afstand van 27,5 kilometer.