Barre Berenloop

De Berenloop bestaat 25 jaar. Wat in 1997 begon als een relatief kleine loop is uitgegroeid tot een meerdaags evenement met duizenden deelnemers en toeschouwers. Zoals elke twee jaar maken wij er op Terschelling weer een familieweekend van. Op zaterdag doen mijn kinderen mee aan de jeugdloop en op zondag loop ik de marathon. Samen met Tamara en Bas. Eigenlijk zou Robert Jan ook met ons meelopen, maar die moet ’s ochtends helaas afhaken met een keelontsteking.

Naar Terschelling

Vrijdagmiddag zetten we op de MS Friesland koers naar Terschelling. Het is lekker weer en we zien de ondergaande zon in de Waddenzee zakken. Na een voorspoedige reis arriveren we rond 17 uur op het eiland en fietsen dan naar camping Wulp in Halfweg, onze gebruikelijke residentie op Terschelling.

Kleintje Berenloop

Op zaterdagmorgen hoeven we niet ver te reizen om de deelnemers aan de Kleintje Berenloop aan te moedigen. Het parcours loopt namelijk langs ‘onze’ camping. Eerst zien we de lopers aan de 5 kilometer en ruim een uur later komen de deelnemers aan de 10 kilometer voorbij.

Jeugdloop

Daarna fietsen we naar het dorp voor de Jeugdloop. Eerst loop ik samen met mijn dochter de 600 meter. Enkele races later loopt mijn zoon de 1200 meter.

Marathon

Zondagmorgen fiets ik naar de sporthal in het dorp en kleed me om. Vanaf daar loop ik naar het startvak in het centrum. De start/finish bevindt zich vanwege veiligheidseisen niet meer in de Torenstraat, maar is verplaatst naar de Brandarisstraat, ter hoogte van de brandweerkazerne. Dat betekent helaas dat we de unieke en sfeervolle laatste meters langs kroegen en muziek moeten missen. Heel jammer!
Nog een verandering: de start van de hele marathon is nu anderhalf uur voor de start van de halve marathon. Wat mij betreft is dat een verbetering.

Indrukwekkende stilte

In het startvak tref ik Tamara en Bas, mijn medestrijders. Speaker Harm Noor vertelt dat vanochtend op het strand het lichaam is aangetroffen van een slachtoffer van het bootongeluk, dat ruim twee weken geleden plaatsvond. Een ander slachtoffer is nog steeds vermist. Vanwege de vondst hangen de vlaggen halfstok en de minuut stilte voor de start is indrukwekkend. Hopelijk wordt de laatste vermiste ook snel gevonden.

Start

Om 12 uur klinkt het startsignaal en gaan we op pad. Over de Zwarteweg en langs de haven rennen we via de Dellewal naar de Hoofdweg. De lucht is weliswaar grauw, maar voorlopig is het gelukkig droog.

Supporters

Ter hoogte van camping Wulp staat mijn supporters al klaar. Ik high-five met mijn kinderen en de rest van de familie wenst me veel succes bij de rest van de tocht.

Eerbetoon

Inmiddels lopen we al een stukje samen met Peter, die zijn 18e hele Berenloop rent. Als eerbetoon aan zijn in juli overleden loopmaatje Dick loopt hij in diens loopshirt. Ook draagt hij het beertje van de fervente Berenloper de hele route met zich mee. Na afloop krijgt Dick’s beertje een vaste plek op Terschelling. Een prachtig eerbetoon!

Naar het oosten

Via Midsland en Hoorn zetten we onze tocht in oostelijke richting voort. Het is nog steeds vrijwel droog en van de wind hebben we ook nauwelijks last. Maar daar komt verandering in…

Bar en boos

Met zo’n vijftien kilometer in de benen zijn we in natuurreservaat de Boschplaat. Hier begint het flink te regenen en lopen we ook stukken tegen de harde wind in. Al snel ben ik doorweekt en ook wel een tikkie verkleumd. In beweging blijven is de beste remedie. Zeven kilometer lang strijden we hier tegen de elementen. In de luwte van het Hoornsebos kunnen we eventjes op adem komen.

Nog meer regen

Toch is het nog lang niet gedaan met de regen en de wind. Tot de streep blijft het bikkelen. Foto’s maken wordt ook een steeds grotere uitdaging, want mijn telefoon is inmiddels ook niet meer droog.

Het strand

Na 33 kilometer zijn we op het strand. Dicht langs de duinen heeft een shovel een soort pad gemaakt. Wel een nat pad trouwens. Op sommige plekken zijn kletspoten bijna onvermijdelijk. Ach, onze voeten zijn toch al sjompenat.

Eilandvervuiler

Helaas moet ik hier een andere deelnemer op zijn irritante gedrag aanspreken, want hij gooit zijn lege gelverpakking op het strand. Ik pak de verpakking op en druk hem in z’n handen. ‘Oh, die is zeker gevallen’ is zijn schijnheilige reactie.
Hij is ook niet de enige eilandvervuiler. Ik vind het beschamend om te zien hoeveel zooi er langs het parcours ligt. Verpakkingen van gels en repen, flesjes… Dat is echt niet ok. Zeker met deze harde wind waait die rommel overal heen. Je loopt op een eiland om te genieten van de natuur. Hou die natuur dan schoon en gooi je verpakkingen in de afvalbakken bij de vele verzorgingsposten.

De slotfase

Zoals gezegd is de slotfase dit jaar aangepast. Het stuk over de Longway is grotendeels nog vertrouwd, al maken we een klein omweggetje. Aan de rand van West lopen we nu echter een lusje aan de noordwestkant van het dorp en rennen via de Parnassiaweg naar de Brandaris. Vergeleken met het oorspronkelijke slotstuk is dit een behoorlijk sfeerloze finish; een anti-climax.

Finish

Na ruim 4,5 uur komen we met z’n drieën gezamenlijk over de streep. Doorweekt en verkleumd, maar we hebben het geflikt!

Soepje

Aan de voet van de Brandaris neem ik afscheid van Bas en Tamara, want ik heb het koud. Snel naar de sporthal voor een warme douche plus droge kleren. En soep! Buiten staat namelijk een verzorgingspost met mosterdsoep. Dat smaakt prima na deze barre tocht. Daarna zoek ik mijn familie op en nemen we de snelboot terug naar Harlingen.

Terschelling bedankt

Vorig jaar vond ik de Berenloop ook al pittig, maar deze barre editie was voor mij duidelijk de zwaarste ooit. Des te heroïscher de houten jubileummedaille. Terschelling bedankt en tot volgend jaar!