Koudweerwaarschuwing

Vorige week schreef ik nog dat het voorjaar eraan kwam. Had ik maar niks gezegd. Mijn woorden bleken voorbarig, want ineens vlogen de gevoelstemperaturen ons weer om de oren. De organisatie van de Utrecht Marathon stuurt zelfs een koudweerwaarschuwing rond. Niet geheel ten onrechte, want frisjes is het zeker.

Boekenweekgeschenk

Ik had al eerder besloten om per trein naar Utrecht te reizen, want zeker na afloop hoef ik niet per se zelf te rijden. Op deze laatste dag van de Boekenweek kun je op vertoon van het Boekenweekgeschenk gratis reizen met de trein. Komt dat even goed uit! Met ‘Gezien de Feiten’ op zak stap ik rond kwart voor negen in de trein en zo’n twee uur later arriveer ik op Utrecht Centraal. In de tussentijd heb ik de ietwat oppervlakkige novelle van Griet Op de Beeck al uitgelezen.

Pendelbussen?

Bij het busstation in Utrecht ga ik op zoek naar de gratis pendelbussen, die mij naar het Science Park kunnen vervoeren. Helaas, ik zie geen pendelbussen of een speciale halte. Een paar bordjes zouden hier wel handig zijn geweest. Maar lijn 28 gaat ook die kant op. Dan maar met een lijnbus.

Sportcentrum

Twintig minuten later arriveer ik bij Sportcentrum Olympos. Puur op gevoel loop ik bij de hoofdingang naar binnen, om daar te constateren dat ik al eerder bij een zij-ingang naar binnen had gemoeten. Wederom hadden een paar niet te missen bordjes mij hier misschien wel de goede kant op kunnen sturen. Het zijn wat kleine verbeterpuntjes voor de organisatie, net zoals één middelgrote kleed- en doucheruimte per geslacht wel wat afgemeten is voor een evenement met duizenden deelnemers. Maar goed, eenmaal omgekleed wordt mijn tas keurig bewaakt in een ruime hal. Dat is goed geregeld!

IJskoude wind

Op naar de start dan maar, 900 meter verderop. Ik heb me warm aangekleed, maar toch snijdt de ijskoude wind dwars door mijn kleren. Bij de start op de Cambridgelaan is het gelukkig goed uit te houden, in de luwte van de hoogbouw met een voorzichtig zonnetje.

Startvak

Tegen 12.30 zoek ik het startvak maar eens op, samen met ongeveer 350 deelnemers aan de hele marathon en bijna 2000 deelnemers aan de halve marathon. Een massastart, maar met een kleine fuik net voor de startstreep. Daardoor druppelt iedereen gelijkmatig het parcours op.

Naar de oude binnenstad

Na ongeveer een kilometer verlaten we het Science Park. Over de Weg tot de Wetenschap en de Prins Hendriklaan rennen we naar het Wilhelminapark en over de Maliesingel gaan we op weg naar de oude binnenstad.

De Domtoren

Via de Nieuwegracht bereiken we na zes kilometer de hoogste kerktoren van Nederland en hét symbool van de stad: de Domtoren. In dit eerste rondje rennen we langs de voet van de toren, maar in het tweede rondje rennen de marathonlopers er ook daadwerkelijk onderdoor. In de knusse straatjes rond de toren moedigen veel enthousiaste toeschouwers ons aan. Leuk sfeertje!

Rhijnauwen

Over de Springweg en de Catharijnesingel bereiken we na zo’n acht kilometer de Gansstraat. Vanaf hier rennen we ongeveer vijf kilometer in oostelijke richting, oftewel tegen de wind in. Een lastig onderdeel van de route. Net voor Bunnik ronden we het keerpunt en gaan op weg naar kasteel Rhijnauwen.

Naar Bunnik

We volgen de Kromme Rijn een stukje en belanden na zo’n vijftien kilometer alsnog in het noorden van Bunnik. Langs de Kromme Rijn en het Fort bij Rhijnauwen rennen we vervolgens over bosrijke paadjes terug naar het Science Park.

Alleen

Daar slaan de halvemarathonlopers rechtsaf naar de streep, terwijl de marathonlopers rechtdoor rennen voor een tweede rondje. Meteen valt het verschil in aantal tussen beide groepen op. Ineens loop ik vrijwel alleen. Nu zie ik ook de snelheidsbeperking op het parcours. 😉

Onder de Dom door

Ook veel toeschouwers zijn inmiddels afgehaakt, behalve in de binnenstad, waar nog steeds veel enthousiastelingen de lopers aanmoedigen. Zoals gezegd lopen we nu onder de Dom door in plaats van eromheen en nog steeds is het gezellig druk in de kleine straatjes. Maar na zo’n 28 kilometer lopen we echt de leegte in.

Bovenbeen

Tot nu toe loop ik best lekker, maar helaas kent deze marathon voor mij geen happy end. Na ruim dertig kilometer speelt ineens mijn linker bovenbeen op. Heeft de man met de hamer mij net op mijn been geslagen of komt dit door de kou? En ik was vooraf nog wel zo gewaarschuwd voor de kou! Behalve in de eerste kilometers heb ik het ook niet koud gehad, dus dat lijkt me eigenlijk niet de oorzaak, maar op dit stuk waait het natuurlijk venijnig.
Terwijl de kilometers wegtikken, moet ik af en toe echt even wandelen om de boel niet te forceren. Ik voel me als een vliegtuig waarvan een van de motoren is uitgevallen. Ik kan wel door, maar van harte gaat het allemaal niet. Ik strompel langs kasteel Rhijnauwen richting Bunnik en door het dorp naar de verzorgingspost. Nog maar 5 kilometer tot de streep, maar wat gaat dit moeizaam.

Oude mannetjes

Bij de verzorgingspost tref ik Iwan, waar ook het beste er vanaf is. Als oude mannetjes strompelen we samen over de Rijnsoever en slepen we elkaar er een beetje doorheen. Drie kilometer voor de streep moet ik hem toch laten gaan, maar ik hou hem in het vizier.

Over de streep

Eenmaal terug op de Cambridgelaan laat ik me natuurlijk niet kennen en dribbel rustig naar de streep. Marathon #31 is binnen, na 4 uur en 13 minuten. Net na de streep tref ik Iwan en samen strompelen we naar de sporthal. Na een moeizame marathon is 900 meter toch wel ver. 🙂

Opgefrist

Maar in de kleedkamer wacht gelukkig een heerlijk warme douche en eenmaal opgefrist ben ik het geploeter al snel weer vergeten. M’n been doen helaas nog wel pijn en ik strompel naar de bus.

Post-run snacks

Bij het busstation is wederom onduidelijk wanneer de pendelbus rijdt, en stap ik maar weer in de gereedstaande lijnbus. Eenmaal terug op Utrecht Centraal vertrekt mijn trein pas over twintig minuten, dus ruim de tijd voor de post-run snacks: een patatje pinda (of saté volgens de patatbakker) en een speciaalburger. Leuk hoor zo’n medaille, maar dit is pas écht een beloning. 😉

Terugreis

De terugreis naar Groningen verloopt voorspoedig en tegen half negen ben ik weer thuis. Al met al een mooi dagje treinen en rennen. Al kijk ik toch een beetje met gemengde gevoelens terug op deze marathon en dan met name op de slotfase. Ik heb wel vaker pijntjes, maar zo heftig in mijn bovenbeen heb ik het nog niet eerder gehad. Eerst maar eens een paar dagen rust. En dan maar revanche bij marathon #32 denk ik.

De statistieken

Nog even de cijfertjes op een rij. Nou ja, een flinke positive split dus. 😉