Aan het elastiek

Na de prachtige ervaring bij editie Drentsche Aa noteer ik editie Dwingelderveld van RUNFORESTRUN al snel in mijn hardloopagenda. Meedoen staat dus vast, maar welke afstand dan? Ik twijfel tussen 20 en 35 kilometer, want ik wil eerst afwachten hoe ik van de marathon in Edinburgh herstel. Dat verloopt echter vrij soepel en ook bij de Bekkema Run gaat het wel lekker, dus vooruit: ik schrijf me in voor de langste afstand.

Carpoolen

Op zaterdagmorgen carpoolen we met vier Running Coffeedrinkers vanuit Groningen die kant op. Robert Jan en René lopen eveneens de 35 kilometer, terwijl Andrina meedoet aan de 20 kilometer. Een uur voor de start arriveren we bij camping Torentjeshoek in Dwingeloo, een fraaie camping in de bossen op het Dwingelderveld. Het is nog rustig op het terrein en we hebben alle tijd voor een kopje koffie. We treffen ook Mirjam, die vandaag meedoet als voorbereiding op een trail van 100 kilometer in een canyon in Mexico. Stoer! Nog even een schoenenfoto en dan richting de start.

Camping Torentjeshoek.

Schoenenfoto.

Naar de start.

Fantastisch uitzicht

Er doen vandaag een kleine veertig lopers mee aan de 35 kilometer. Na een korte briefing door organisator Winfried tellen we af tot de start en verlaten de camping in zuidelijke richting. Na zo’n twee kilometer over zandpaden belanden we ter hoogte van de Davidsplassen op een lang recht stuk, waar je een fantastisch uitzicht over het Dwingelderveld hebt. Even verderop staat de radiotelescoop van Dwingeloo, helemaal gerestaureerd en inmiddels een rijksmonument.

En we zijn onderweg (foto: Jan Schipper, Loopgroep Bedum).

Het Dwingelderveld.

De radiotelescoop van Dwingeloo.

René en Mirjam.

Kronkelen

We kronkelen door de bossen over smalle paadjes en bedwingen hier en daar wat kleine hellinkjes. Robert Jan begint al wat tempo te maken, terwijl René en ik nog een beetje naar de snelheid zoeken. Maar van het streven om vandaag rustig te lopen, zo’n tien kilometer per uur, komt nu al niks terecht. En het wordt straks alleen maar erger.

Erop en erover

Na zo’n zeven kilometer stoppen we even bij de eerste verzorgingspost nabij het Koelevaartsveen. Na een bekertje drinken ben ik iets sneller weg dan René en loop een stukje voor hem aan, terwijl hij rustig keuvelt met een andere loper. Maar na zo’n twee kilometer zet René flink aan en haalt mij in no time bij. “Ik ga even bij die lange kijken hoor,” en weg is-ie. Erop en erover.

Vizier

Ik probeer René toch een beetje in het vizier houden en versnel. Robert Jan loopt op dat moment zo’n vierhonderd meter voor ons, maar de sprint van René is indrukwekkend. Binnen een kilometer of twee heeft ie Robert Jan bijgehaald. Ik heb iets langer nodig en sluit pas ongeveer vier kilometer verderop aan bij het duo.

Aan het elastiek

Met z’n drieën lopen we de lus in het gebied tussen Spier en Lheebroek. Nou ja, René en Robert Jan bepalen het tempo en ik bungel erachteraan. Aan het elastiek. Maar het lijntje is steeds lang genoeg en knapt niet. De route voert onder meer over de Turftrappersbrug, langs vennetjes en een drietal houten paden. Prachtig!

De Turftrappersbrug.

Vennetje.

Over houten paden.

Blaren

Eenmaal terug over de Spieregerweg, na zo’n 24 kilometer, krijg ik het wel behoorlijk lastig. De benen beginnen pijn te doen en ik heb ook last van de onderkant van m’n voeten. Blaren. Waar ik eigenlijk nooit last van heb. Maar nu wel. Tot een kilometer of 28 kan ik nog enigszins aanklampen, maar geleidelijk moet ik de twee laten gaan. Zeker als René besluit er nog een slotoffensiefje uit te gooien. Hij heeft vandaag goeie benen.

Obstakels

De laatste zes kilometer is bepaald niet het gemakkelijkste deel van het parcours. Er zijn diverse obstakels, boomstammen vooral, waar we onderdoor of overheen moeten. In de slotkilometers krijgen we bovendien nog wat heuveltjes voor de kiezen. Door de vermoeidheid heb ik ook steeds meer moeite om de lintjes te spotten, waardoor ik ergens de verkeerde afslag neem. Gelukkig kom ik daar snel achter en loop ik slechts tweehonderd meter om, maar dit ‘spoorzoeken’ op het eind vind ik toch knap lastig.

Topdag

Gelukkig duikt ineens het 35-kilometerbordje op en ben ik terug bij de camping. Nog honderd meter en dan ben ik er eindelijk, na ruim 3:09 uur. Een prima tijd voor mij, vooral dankzij het haaswerk van René en Robert Jan. Ik ben tevreden. Bij de finish tref ik de anderen en ook Mirjam komt nu over de finish, als eerste vrouw bij de 35 kilometer. Na een frisse douche drinken we nog even wat op het terras en rijden dan terug naar Groningen. Het was vandaag wederom een prachtige loop. Voor de liefhebbers van trailruns is RUNFORESTRUN een absolute aanrader. De runs zijn goed georganiseerd, het parcours is goed aangegeven, de verzorging zeer uitgebreid en de routes fantastisch. Wij hebben in elk geval een topdag gehad. Tot de volgende keer!

De verzorging is zeer uitgebreid.