Sneller in Sneek

Daags na mijn marathondebuut moet ik nog even niet denken aan een volgende marathon. Eerst maar eens rustig herstellen van alle pijntjes. Maar mijn herstel verloopt eigenlijk best goed en al snel begint het marathongevoel toch weer te kriebelen. Tijdens mijn voorbereidingen voor Rotterdam heb ik ook de Mar-athon in Sneek voorbij zien komen. Het lijkt me een prachtige loop, maar daadwerkelijk meedoen heb ik nog geen moment serieus overwogen. Na Rotterdam is dat ineens anders. Ik zit nu immers op marathonniveau. Als beginner weliswaar, maar toch.

Plannen

Ik pak mijn hardloopagenda erbij en begin met plannen. Als ik mijn marathonschema een beetje verleng en hier en daar nog een lange duurloop meepak, dan moet het kunnen. En dus schrijf ik me in voor mijn tweede marathon. Een avondmarathon nog wel, want de start is ’s avonds om 19.00 uur. Aan de voet van de Waterpoort.

Lift

Daags voor de evenement zie ik een tweet van Dick voorbijkomen, waarin hij vraagt om een lift. Aangezien ik toch in mijn eentje naar Sneek ga, heb ik wel ruimte in de auto. Wel zo gezellig. Het is voor Dick zijn vierde marathon, na de marathons van Rotterdam, Berlijn en Jeruzalem. Tijdens het ritje naar Sneek praten we uitgebreid over het hardlopen. Ook Dick blijkt mee te doen aan het onderzoek naar achillespeesblessures, net als ik. Wat een toeval.

Naar de start

Tegen 17.45 uur bereiken we het station van Sneek, waar we het parkeerplekje van mijn schoonvader overnemen. Hij heeft overdag de hele marathon gewandeld met een eindtijd van binnen de zeven uur. Erg knap! Mijn schoonvader gaat weer op huis aan, terwijl wij ons startklaar maken voor onze marathon. Vanaf het station is het een paar honderd meter lopen naar de start, waar we een petje met lampje in ontvangst nemen. Het is dan wel de langste dag van het jaar, maar het wordt rond 22.30 uur donker en vanaf dan is een lampje verplicht.

Waterpoort

De start bij de Waterpoort is bijzonder. Eerst gaat de brug over de stadsgracht open en om exact 19.00 uur weer naar beneden.Zodra de slagbomen omhoog gaan, zet de meute hardlopers zich in beweging. Eerst zo’n twee kilometer door de straten van Sneek, waarna we via een park de stad verlaten. Hier kom ik ook Dick weer tegen en we lopen een eindje samen op. In Uitwellingerga na zo’n vijf kilometer doen we de eerste drinkpost aan. Net als in Rotterdam moet ik op dit moment in de race vooral vocht kwijt, dus stop ik bij een boom voor een korte plaspauze. In de tussentijd passeert Dick mij en ik moet enige moeite doen om hem weer bij te halen.

De start aan de voet van de Waterpoort.

Op schema

Bij het tien-kilometerpunt verlaten we het asfalt en lopen zo’n anderhalve kilometer over gras. Op de hobbelige ondergrond kun je je gemakkelijk verstappen, dus het is goed uitkijken. Bij horecagelegenheid Rufus aan het Water is het pontje tijdelijk vervangen door pontons. Via de schelpenpaadjes rondom de Swettepoel gaan we op weg naar Goingarijp. Bij de drinkpost net voor het dorp moet ik alweer stoppen voor mijn tweede en gelukkig laatste plaspauze.

Oevers

Na een lus door het dorp belanden we aan de oevers van het Sneekermeer en haak ik aan bij de pacegroep van de vier-uurlopers. Bij de drinkpost na twintig kilometer in Terherne zie ik oud-collega Josianne, die hier woont en vandaag bekertjes water uitdeelt. Een korte begroeting en weer door. Op de brug bij Heerenzijl, precies op de helft, klok ik 1:59 uur. Ietsje sneller dan in Rotterdam en nog steeds op schema voor een tijd onder de vier uur.

Pacegroep

Tot zo’n 25 kilometer loop ik lekker mee met de pacegroep, maar bij het drinkpunt kom ik voorop te zitten. Omdat ik me goed voel ga ik er met een kleine versnelling ‘vandoor’. Over de brug bij Oudeschouw zie ik ineens Menno lopen. Hij loopt al in tegengestelde richting richting de Wjitteringswei, op ongeveer een minuut voor mij. De komende vier kilometer zie ik hem steeds wel ergens in de verte lopen, maar dichterbij kom ik niet. Hoewel ik voor mijn doen toch nog steeds een aardig tempo loop. Na de Terzoolstersluis belanden we op de Mardyk, waar aan het eind weer een drinkpost staat. We zitten inmiddels op zo’n 33 kilometer.

Sneller

Nu krijg ik het zwaar. Het stuk over de Grienedyk is zo’n zes kilometer lang en er lijkt geen einde aan te komen. Ik voel m’n benen steeds zwaarder worden, maar ik probeer m’n tempo vast te houden. Inmiddels word ik weer ingehaald door vier-uur-pacegroep en haak ik aan tot het aquaduct op zo’n veertig kilometer. In de laatste kilometers versnel ik nog twee keer, maar ik kan het tempo steeds net niet vasthouden. Op het Zuidend, op enkele honderden meters van de finish, gaat het gas echter nog één keer vol open en met een keurige eindsprint passeer ik de lijn. Als officiële eindtijd gaat 3:57:58 de boeken in en daar ben ik zeer tevreden mee. Ik ben sneller dan in Rotterdam en dat had ik niet verwacht.

De statistieken

Aan onderstaande cijfers heb ik eigenlijk weinig toe te voegen. Ik heb lekker gelopen en m’n race goed opgebouwd. Eigenlijk ging het volledig volgens schema met een negative split. Een vergelijkbare race met Rotterdam, alleen ben ik nu ruim een minuut sneller.