Van Dam tot Dam

De Dam tot Damloop stond al een tijdje op mijn verlanglijst, maar tot nu toe lukte het niet om deze hardloopklassieker af te strepen. Begin april echter trotseerde ik een heuse digitale wachtrij van ongeveer anderhalf uur en schreef me in. Samen met Arnold, die deze loop tussen Amsterdam en Zaandam ook eens wil aftikken.

Verhuisdozen

Op de wedstrijddag starten we niet eerder dan 14.15 uur, dus écht vroeg hoef ik Arnold niet op te pikken. Tegen elf uur arriveer ik in Marum en drinken we rustig een bakkie koffie. Tussen de verhuisdozen, want Arnold gaat deze maand verhuizen. Naar een huis iets verderop, waar ik meteen een rondleiding krijg. Daarna gaan we op weg naar Noord-Holland.

Pendelbus

Zo’n twee uur later parkeren we de auto in Zaandam en nemen de pendelbus naar Amsterdam. Er staat een flinke rij bij de opstapplek, maar gelukkig loopt de stoet wel redelijk door. En om het beperkte wachtleed een beetje te verzachten krijgen we van twee promoteams respectievelijk een kersenkiwi-smoothie en een blokje Beemsterkaas. Lekker!

In de rij voor de pendelbussen.

Kersenkiwi-smoothie.

Beemsterkaas.

Amsterdam

Na een busrit van een half uur worden we afgezet bij Amsterdam CS en wandelen we naar de start op de Prins Hendrikkade. We kunnen meteen doorlopen naar ons startvak en maken nog even een startselfie. Tien minuten later kunnen we al gaan rennen, terwijl ene Dr. Quak ons enthousiast aanmoedigt. Dit gaat allemaal erg soepel.

Op naar ons startvak.

Startselfie.

Klaar voor de start.

Dr. Quak.

IJtunnel

Na ongeveer een halve kilometer duiken we linksaf de IJtunnel in en gaan op weg naar Amsterdam-Noord. Erg tof om door deze tunnel te lopen en de beats van een drumband aan het begin dreunen lekker door.
In de eerste kilometers is het steeds zoeken naar een gaatje in de menigte, maar aan de andere kant van het IJ komt er al gauw meer ruimte. Op de brede weg begin ik langzaam wat te versnellen en vanaf hier lopen Arnold en ik onze eigen race.

Door de IJtunnel.

Aan de andere kant van het IJ.

Versierde straten

Na zo’n vier kilometer slaan we linksaf naar de pittoreske Buiksloterdijk. Vlaggetjes en ballonnen sieren hier de straten op. Dat geldt ook voor de Kadoelenweg en de Stoombootweg, waar de bewoners bovendien massaal langs de kant staan en de lopers aanmoedigen.
Via de Oostzanerdijk belanden we in het Molenwijkpark op smallere fietspaden en ik heb er nog steeds de sokken in. Ik loop boven mijn normale tempo, maar ik kan het vandaag goed volhouden en ga steeds een stukje sneller.

Versierde straten.

De pittoreske Buiksloterdijk.

De Kadoelenweg.

De Stoombootweg.

Bijna in Zaandam

We gaan onder de A10 door en rennen over de Verlengde Stellingweg naar knooppunt Coenplein. Hier passeren we ook de tienkilometerboog, waar ik 49 minuten klok. Dat valt me niks tegen. Bij het Coenplein slaan we linksaf over de Noorder IJ-en Zeedijk naar Zaandam. Op deze brede weg kan ik weer even lekker doorrennen, hoewel ik net voor de bebouwde kom van Zaandam een klein dipje krijg. Eventjes kan ik mijn tempo niet goed vasthouden.

Tien kilometer achter de rug.

Feestend publiek

Na zo’n veertien kilometer echter wordt het behoorlijk druk langs het parcours en dat pept mij op. Op de Zuiddijk is veel enthousiast publiek op de been en van alle kanten klinkt muziek. Erg sfeervol om tussen het feestende publiek door te rennen. Al snel ben ik mijn dipje weer vergeten en kan ik weer versnellen. Ook verderop bij de Burcht, de Damstraat en de Peperstraat ziet het zwart van de mensen.

We lopen Zaandam binnen.

De Damstraat.

De Peperstraat.

Eindsprint

Na een lekker eindsprintje klok ik op de streep 01:17:09 uur en dat is zowaar acht minuten sneller dan ik ooit liep op deze afstand. Mijn vorige PR stamde uit 2013 bij de Monnikenloop op Schiermonnikoog en dat was ook meteen mijn laatste officiële 10 Mijl. Ik loop deze afstand dus niet heel vaak. 🙂

Soepel naar de streep. 😉

Binnen!

Genieten

Na de streep ontvangen we een flesje drinken en natuurlijk de felbegeerde medaille. Terwijl ik rustig verder wandel barst er een hevig buitje los. In het begin is dat wel lekker, maar na een tijdje begint het wel fris te worden. Verderop in het Dam tot Dam Park is het al flink druk en wordt uitgebreid nageborreld.
Ik tref Arnold op de afgesproken plek en we lopen door naar de auto. Het was genieten vandaag. Een strak georganiseerde loop, een mooie route, gezellige sfeer en dolenthousiast publiek. Ik begrijp wel waarom dit loopje zo populair is.

De medaille is binnen.

Naar het Dam tot Dam Park.

Hier wordt flink nageborreld.

Afgetikt!

Het was genieten vandaag.