Moeizaam op gang

In december is de Adventurerun op Ameland voor ons vaste prik. Uiteraard reizen Arnold en ik weer af naar de Waddendiamant, voor de tweede keer dit kalenderjaar zelfs, en ditmaal hebben we ook een aantal medelopers gevonden. In Groningen sluiten Bas en Adriana aan en in Marum voegen Thomas en Anton zich bij de groep. De laatste twee lopen vandaag hun eerste halve marathon.

Appeltaart

Tegen acht uur ’s ochtends pik ik Bas en Adriana op en rijden we naar Marum, waar Arnold inmiddels de koffie met appeltaart klaar heeft staan. Toen we naar Texel gingen kregen we ook al appeltaart. Dit begint verdacht veel op een traditie te lijken, Arnold. Een kwartiertje later stappen we met z’n allen in de auto en gaan op weg naar Holwerd.

Sightseeing Friesland

Vanwege enkele wijzigingen in het Friese wegennet en een ietwat gedateerde TomTom pikken we onbedoeld een extra kwartiertje sightseeing Friesland mee, maar we zijn nog steeds ruimschoots op tijd voor de boot van half elf. En geen parkeerproblemen! Dat was vorig jaar wel anders. Ook het vinden van een zitplek op de afgeladen veerboot verloopt soepel.

Liefhebbers

Drie kwartier later bereiken we de overkant en breekt voorzichtig een zonnetje door. Lang duurt dat trouwens niet, want de rest van de dag verstopt de zon zich weer achter de wolken. Zoals gebruikelijk brengen we een bezoek aan restaurant De Piraat, zodat Arnold weer zijn favoriete pannenkoek met ham, kaas en ui kan bestellen. Voor een pannenkoek blijken meer liefhebbers te zijn, terwijl ik me concentreer op de uitsmijter van het huis.

Sporthal

Een uurtje later lopen we richting het dorp, waar de deelnemers aan de vijf kilometer inmiddels bezig zijn met hun laatste meters. Wij lopen door naar de sporthal en kleden ons rustig om. Een half uur voor de start wandelen we terug naar het dorp. Als alle deelnemers aan de tien kilometer aan hun race begonnen zijn, zoeken we een plekje in het startvak.

Startvak

We treffen Liset, die inmiddels voor de vijfde keer op rij meedoet aan de Adventurerun en vandaag zelfs in het wedstrijdvak start. Toe maar weer. Met de marathon van New York nog in de benen is haar volgende grote doel alweer bekend: de marathon van Tokio in februari. Succes met de voorbereidingen, Liset!
Ook collega Bauke is al jaren een vaste deelnemer aan deze loop, maar voor het eerst komen we elkaar nu ook echt tegen en maakt hij nog even een foto van ons groepje.

Tandje lager

Om kwart voor twee klinkt het startschot en zetten meer dan duizend lopers zich in beweging. Door de nauwe straatjes in het dorp ligt het tempo nog niet hoog, maar ik merk al snel dat het vandaag een lastige race wordt. Ik kom maar moeizaam op gang. Dat komt overigens niet geheel als een verrassing, want de afgelopen anderhalve week heb ik ‘stilgestaan’. Ik moest een aantal trainingen overslaan en dat komt de vorm niet ten goede. Nou ja, dan maar een tandje lager.

Strand

Via het Westerpad en het Kweekbos gaan we op weg naar de zee. Het goudgele strand van Ameland ligt er redelijk goed bij en ik blijf zo dicht mogelijk bij de duinen lopen. Ook in het tweede deel op het strand is dat mijn tactiek. Gelukkig hebben we hier de wind in de rug en ondanks mijn kleine vormcrisis kom ik de zandkilometers redelijk goed door.

Tienkilometerpunt

Eenmaal van het strand lopen we achter de duinen terug in tegengestelde richting en hebben we de wind tegen. Meteen gaat mijn gang ook weer een stuk moeizamer. Het tienkilometerpunt passeer ik na bijna 57 minuten en ik loop dus op een schema van ongeveer twee uur.

Versnelling

Via camping Klein Vaarwater steken we het eiland over en lopen over de Kooiweg naar de dijk. Ik begin me eindelijk beter te voelen en het gaat allemaal ietsje soepeler. Na zo’n twaalf kilometer vind ik het tijd voor een versnelling en tot de dijk haal ik diverse lopers in. Langs de dijk hebben we natuurlijk weer de wind tegen en daalt mijn tempo iets, maar het gevoel blijft redelijk goed. Ik haak aan bij een groepje en loop tot Buren met ze mee. Daar valt het groepje enigszins uit elkaar en is het weer ieder voor zich.

Terug naar Nes

Nog een klein stukje langs de voetbalvelden van vv Geel Wit en recreatiegebied De Vleijen en dan lopen we Nes weer binnen. Langs de kant zie ik toevallig een oud-klasgenoot, die ik al jaren niet heb gezien. Moi Hilmar!
In het laatste rechte stuk word ik aangemoedigd door Liset, die natuurlijk allang binnen is. Geen sprintje voor mij vandaag, maar de eindtijd van 1:55 uur valt me eigenlijk best mee. Dankzij een flinke negative split.

Douchen

Met het finishershirt in de hand loop ik terug naar de sporthal om te douchen. Daar tref ik Bas en Adriana weer, die vandaag 1:50 uur noteren voor hun halve marathon. Alleen Thomas is met 1:48 uur nóg sneller, terwijl Arnold en Anton boven de twee uur uitkwamen voor het fraaie rondje Ameland.

Pasta

Eenmaal opgefrist wandelen we terug naar De Piraat voor het pastabuffet. Maar goed dat we vorige week al gereserveerd hadden, want de tent zit bomvol. We laten ons de pasta goed smaken en pakken de boot van half zes terug naar het vasteland. Het was weer een fraai dagje Ameland. Tot volgend jaar!