De boot gemist

Voor de derde keer op rij doe ik samen met Arnold mee aan de Adventurerun. Het decembertripje naar Ameland is al een mooie traditie. Ook dit jaar zijn de weersomstandigheden prima. Droog, een graad of acht en met de wind valt het gelukkig reuze mee.

Drukte

Tegen een uur of negen pik ik Arnold op in Marum en rijden we in een uurtje naar Holwerd. We zijn ruim op tijd voor de boot van half elf, maar op de weg naar de haven is het behoorlijk druk. Halverwege de Grândyk staan we al in de file voor de parkeerplaats. Slechts druppelsgewijs worden er auto’s toegelaten en net voor half elf gaat het terrein dicht. Er zit niks anders op dan terug te rijden naar het parkeerterrein in Holwerd. Ook daar staat het terrein snel vol en kunnen de drie pendelbusjes naar de haven deze plotselinge piek van reizigers niet aan. Terug in de haven zien we onze boot nog wegvaren. Dan maar een kopje koffie bij restaurant Land- en Zeezicht en wachten op de volgende overtocht.

Met de boot nog in aantocht zijn we ruim op tijd, maar helaas… file.

Drukte bij de pendelbusjes naar de haven.

Helaas… de boot gemist.

De Piraat

Gelukkig zijn we met de boot van half twaalf nog steeds ruim op tijd op het eiland. Uiteraard brengen we weer een bezoek aan restaurant De Piraat voor Arnolds favoriete sportmaaltijd, een pannenkoek met ham, kaas en ui. Ik kies voor snert met roggebrood en spek. Smaakt prima. Ook reserveren we alvast een plekje voor het pastabuffet aan het eind van de middag, want dat is de afgelopen keren goed bevallen.

Even een hapje eten bij De Piraat.

Pannenkoek met ham, kaas en ui.

Dampende snert.

Twaalfhonderd

Te voet gaan we op weg naar Nes en kleden ons in de sporthal rustig om. Op weg naar de start pikken we nog even het begin van de tien kilometer mee. In totaal passeren er zo’n tweeduizend lopers! Als iedereen voorbij is lopen we door naar de Reeweg en zoeken een plaatsje in het startvak. Aan de halve marathon doen vandaag zo’n twaalfhonderd lopers mee. Een mooi aantal. Nog even een startselfie en dan kunnen we.

Op weg naar Nes.

In het startvak.

Startselfie.

Breed strand

Het rondje over het eiland kent geen geheimen meer voor ons. Via het Kweekbos en het Westerpad gaan we naar het strand. Nog voor het bos word ik ingehaald door Gert-Jan en ik probeer zijn kleurrijke Whakakeke-shirt een beetje in het vizier te houden. In tegenstelling tot vorig jaar is het goudgele strand van Ameland nu erg breed en verspreidt de stoet lopers zich over het zand. Vanwege het lage water hoeven we verderop bij de tweede strandstrook nu ook niet onder strandpaviljoen ’t Standhuys door te lopen.

Op het natte strand.

Een brede stoet lopers.

Voor de tweede keer het strand op.

Ditmaal hoeven we niet onder het paviljoen door.

Stroperig

Achter de duinen lopen we weer een stuk in tegengestelde richting en tref ik Liset. We kletsen even en gaan op weg de drinkpost bij het tienkilometerpunt. Tijd voor een bekertje water, want ik experimenteer vandaag met de wat stroperige GU-gels. De smaak Salted Caramel is een soort gesmolten toffee en wegspoelen met water is inderdaad geen overbodige luxe.

Hardloopplannen

Voorbij camping Klein Vaarwater kom ik op de Kooiweg naast Gert-Jan te lopen. Selfie! We lopen ruim twee kilometer samen op en nemen even de hardloopplannen voor komend jaar door. Bij de Waddendijk voelt Gert-Jan dat hij nog kan versnellen en we nemen afscheid. Het stuk bij de dijk valt me mee. Van de verwachte tegenwind is eigenlijk nauwelijks sprake. Bij de drinkpost wederom een bekertje water om ditmaal een gelletje Vanilla Orange weg te spoelen en dan op naar Buren.

Voorbij de camping.

Een stuk oplopen met Gert-Jan.

Onderweg naar Buren.

Lange mouwen

Via Buren lopen we achter de voetbalvelden van vv Geel Wit langs. Nog een klein rondje door recreatiegebied De Vleijen en we lopen Nes weer binnen. Geen eindsprint voor mij vandaag, maar met mijn tijd van net onder de 1:45 uur ben ik zeer tevreden. Snel naar de ponchopost voor een warm laagje, het finishershirt ophalen (met lange mouwen, tof!) en terug naar de sporthal om te douchen. Daar tref ik ook mijn collega Jan, die vandaag een mindere loop heeft gehad. Op het strand kreeg hij langzaam kramp en hij is na zo’n tien kilometer uitgestapt. Balen.

Binnen! Snel naar de ponchopost.

Pasta pasty

Inmiddels komt ook Arnold de sporthal binnenlopen. Hij is in de laatste kilometers stukgegaan en heeft even wat hersteltijd nodig. Eenmaal opgefrist wandelen we daarna rustig terug naar De Piraat voor ons avondeten. Arnold benut niet de volledige mogelijkheden van dit onbeperkte buffet, maar mijn bord ligt wel aardig vol. Twintig minuten later stappen we de deur weer uit en pakken de boot van 17.30 uur. Het was weer een mooi dagje Ameland. Tot volgend jaar!

Pasta party.