Gijsselterkoelen
Voor de derde keer in de historie van de MD-lopers start een marathon op parkeerplaats Bovenveen bij Echten. Ditmaal is een rondje van ruim tien kilometer uitgezet rondom de Gijsselterkoelen, een verzameling van zes vennetjes in het heidegebied van de boswachterij Ruinen. Een verrassend mooie route door voor mij onbekend gebied.
Start
Een half uurtje voor de start arriveer ik op de parkeerplaats en tref daar Peter, Martijn en Bennie. Geleidelijk druppelen ook de andere lopers binnen. Uiteindelijk zijn we met 17 lopers. Ook mijn teamgenoot Elzo is van de partij. Met hem loop ik de eerste drie rondjes samen. Op het fietspad langs de Ruinerweg beginnen we met een aanlooprondje van een kilometer om aan de juiste afstand te komen.
Verzamelen op de parkeerplaats.
De startstreep.
We zijn met 17 deelnemers.
Fraai rondje
Daarna beginnen we aan het eerst echte rondje. Eerst lopen we anderhalve kilometer over het fietspad langs de Ruinerweg. Vervolgens slaan we linksaf het Commissaris Cramerpad op en rennen ruim drie kilometer rechtdoor. Na de fraaie Pesserkoelen en het buurtschap Gijsselte slingeren we een stuk door het bos en hebben hier een fraai uitzicht op de Gijsselterkoelen. Uiteindelijk belanden we weer op het fietspad langs de Ruinerweg en rennen terug naar de parkeerplaats.
Het Commissaris Cramerpad.
Het Commissaris Cramerpad.
De Pesserkoelen.
Gijsselte.
De Gijsselterkoelen.
Samen met Elzo
Zoals gezegd ren ik de eerste drie rondjes samen met Elzo, die terugkomt van een blessure. Drie rondjes is ook zijn doel. Alleen als alles goed gaat plakt hij er nog een vierde rondje aan vast. Helaas krijgt Elzo na zo’n 25 kilometer last van zijn enkel en besluit het niet op de spits te drijven. Na zo’n drie uur rennen stopt hij met 32 kilometer op de teller. Op de parkeerplaats nemen we afscheid.
Samen met Elzo.
Tijdens het derde rondje.
Laatste rondje
Ook mijn laatste rondje alleen gaat eigenlijk best goed. Wel heb ik wat last van een schuurplek onder mijn linkervoet, maar met af en toe een korte wandelpauze is dat leed wel te overzien.
Twee kilometer voor de streep word ik bijgehaald door Sandra en samen hobbelen we naar de eindstreep. Daar noteren we een eindtijd van onder de vier uur. Dat was voor mij alweer zo’n acht maanden geleden. Een prima begin van het weekend dus!
