Feestfinish

De marathon van Frankfurt is bijzonder. Niet zozeer vanwege het parcours door de Duitse bankstad, maar wél vanwege de finish. De streep ligt namelijk in de Festhalle en daar is het inderdaad feest. Na ruim 42 kilometer worden de deelnemers warm onthaald met muziek, cheerleaders en enthousiast publiek. Een bijzondere ervaring, die ik zelf ook eens mee wil maken. Samen met Arnold en Robert ga ik een lang weekend naar Frankfurt. Arnold en ik gaan op vrijdag al die kant op, Robert sluit op zaterdag aan.

Duitse keuken

Op vrijdagmorgen pikt Arnold mij thuis op en rijden we vanuit Groningen in ongeveer vijf uur naar het financiële hart van Duitsland. Bij twee pitstops onderweg laten we de Duitse keuken natuurlijk niet links liggen. Lekker, Bratwurst!

Aankomst

Halverwege de middag arriveren we in Frankfurt. Daar leeft de marathon al. We rijden onder de startboog door en zien her en der de aanplakbiljetten voor het evenement hangen. Bij de Hauptbahnhof parkeren we onze auto. Vanaf daar is het slechts honderd meter lopen naar ons hotel. Ideaal.

Marathonmall

Bovendien ligt onze accommodatie op slechts enkele honderden meters van de Messe, het enorme beurscomplex en het epicentrum van de marathon. Daar halen we onze startnummers en goodie bags op. Daarna slenteren we een uurtje over de Marathonmall, de speciale hardloopbeurs voor deelnemers. Diverse sportmerken bieden hun waren aan en er zijn zelfs hardlooplederhosen verkrijgbaar. Bij de stand van Krombacher worden biertjes uitgedeeld. Alcoholvrij, dat wel.

Mainz

Aan het begin van de avond gaan we naar het nabijgelegen Mainz voor het Bundesligaduel 1. FC Mainz 05 – Eintracht Frankfurt. Een regelrechte derby en de stadion is dan ook volledig uitverkocht. De treinreis verloopt voorspoedig, maar door de drukte duurt de busrit naar het stadion langer dan verwacht. Ook bij de ingang kost het veel tijd om binnen te komen, maar uiteindelijk vinden we een plekje op de enorme staantribune achter de goal. De sfeer zit er goed in en beide supportersgroepen zingen lekker tegen elkaar op. De wedstrijd is ook amusant. In de eerste helft zijn de gasten iets sterker en komen door knullig verdedigen op voorsprong. In de tweede helft is de thuisploeg sterker en rolt na negentig minuten een terechte 1-1 uit de bus.

Politiebegeleiding

Een kwartier voor tijd verschijnt op de megaschermen de reisinformatie voor de uitsupporters. Met speciale bussen en treinen is het vervoer terug naar Frankfurt geregeld. Dat komt ons ook wel goed uit! Na het laatste fluitsignaal lopen we dus naar het uitvak, rijden onder politiebegeleiding naar station Mainz en pakken daar de trein naar Frankfurt. Dat gaat gesmeerd.

Zur Biertonne

Eigenlijk willen we dan nog een biertje drinken bij de authentieke Duitse kroeg Zur Biertonne, die we vanmiddag al gelokaliseerd hadden, maar helaas blijkt het dranklokaal vanavond gesloten. Gelukkig is er ook nog een Irish Pub en ook daar smaakt het bier prima. Na alle alcoholvrije biertjes op de beurs en in het stadion zijn het zelfs onze eerste druppels alcohol van de avond.

Brezellauf

De volgende ochtend doen we ons eerst te goed aan het uitgebreide ontbijtbuffet. Daarna is het tijd voor de Brezellauf, het informele en feestelijke opwarmrondje van zo’n vijf kilometer, vergelijkbaar met de Frühstückslauf bij de marathon van Berlijn. Om tien uur starten we met ruim duizend lopers bij de Messe, maken een ommetje langs onder meer de Main. Hoogtepunt van het rondje is de hangbrug, die met zoveel deelnemers tegelijk behoorlijk begint te wiebelen. Een half uur later weer terug bij het startpunt. Daar ontvangen we een heuse medaille én een Brezel, een grote zoute pretzel. In de menigte treffen we ineens Michael van Running Coffee. Dat is toevallig! Vorig jaar in Hamburg kwamen we hem ook al tegen. Ik wist helemaal niet dat hij nu ook in Frankfurt was, maar leuk om even bij te praten!

Darmstadt

We wandelen terug naar het hotel, waar Robert inmiddels ook is gearriveerd. Met z’n drieën reizen we naar Darmstadt, want in de 2. Bundesliga treffen SV Darmstadt 98 en Holstein Kiel elkaar. Stadion am Böllenfalltor is een pareltje voor liefhebbers van ouderwetse stadions en wie is dat nou niet? Weliswaar staan er achter de goals twee recente steigerbouw-tribunes, maar voor de rest ademt dit stadion ouwe meuk en vergane glorie. Ook deze twee ploegen weten het publiek te boeien. Net als in Mainz eindigt het duel in 1-1, maar voor beide goals gebeurt van alles en saai is de wedstrijd niet.

Pasta party

Aan het eind van de middag bezoeken we nogmaals de Marathonmall. Robert is daar immers nog niet geweest. Bovendien behoort de pasta party standaard tot het deelnemerspakket. Dat eetfestijn vindt plaats in de Festhalle, die inmiddels bijna klaar is voor de finish van morgen. Erg tof om hier alvast een bakje pasta én de sfeer te proeven. ’s Avonds gaan we de stad in en belanden bij een Italiaans restaurant. Nóg een pasta party! We sluiten de avond af bij Zur Biertonne, vandaag wél geopend. Tegen twaalf uur zijn we terug in het hotel. De klok gaat vannacht een uurtje terug, dus eigenlijk is het nog maar elf uur. Voldoende nachtrust vannacht.

De marathon

De volgende ochtend kunnen we rustig ontbijten en ons voorbereiden op de race. Zo ver hoeven we immers niet te lopen. Een half uur voor de start wandelen we richting de Messe. Robert levert nog een kledingtas in, waarna we ieder ons eigen startvak opzoeken. Het is flink dringen en aanvankelijk kom ik niet eens binnen, maar als de menigte eenmaal in beweging is, ontstaat er voldoende ruimte. Langzaam wandelen we naar de streep. Nu gaat het echt beginnen!

Doel

Mijn doel is een eindtijd onder de vier uur. Dat is me dit kalenderjaar nog niet gelukt. Dat is ook niet zo gek, want ik liep ook nog maar één vlakke marathon, in Diever. Verder waren het voornamelijk trailruns en ultraruns. Aanvankelijk leken de weersomstandigheden voor vandaag niet zo gunstig, maar het is aardig opgeknapt. Het is droog en niet te warm. Wel staat er wat wind, maar daar hebben we ook niet de hele tijd last van.

Rustig begin

De eerste kilometers loop ik rustig en na zo’n tien kilometer klok ik ongeveer 56 minuten. Prima op schema en niet te hard begonnen. Tijd om een beetje te versnellen, zeker als ik even een plaspauze heb gehad. Dat lucht toch wel op. Ik merk echter al snel dat de echte kracht ontbreekt. Een snelheid van meer dan 11 km/uur gaat moeizaam en geleidelijk zak ik weer wat terug in mijn oude tempo.

Samen met Robert

Na de rondjes door de binnenstad tref ik Robert weer na ruim 13 kilometer. Hij heeft ook net een plaspauze heeft gehad en we gaan samen lopen. Over een brug gaan we de Main over en lopen ongeveer tien kilometer parallel aan de rivier. Terug aan de andere kant bereiken we na zo’n 27 kilometer het verste punt van parcours en rennen dan in oostelijke richting weer terug naar de binnenstad.

Versnelling

Na zo’n 33 kilometer loop ik eigenlijk niet lekker meer. Het tempo gaat me net te langzaam, want ik voel dat ik een beetje kan versnellen. Robert blijft liever doorlopen in het huidige tempo en dus nemen we even afscheid. Een aantal kilometers loop ik een tikkie sneller dan de kilometers daarvoor, maar de vermoeidheid begint me geleidelijk toch wel parten te spelen. In de laatste vijf kilometer door de binnenstad is het hangen en wurgen, maar ik blijf wel gewoon doorlopen, want een tijd onder de vier uur behoort tot de mogelijkheden.

Toetje

En dan is het tijd voor het toetje van deze race: de ontvangst in de Festhalle. Ik pak m’n telefoon erbij en maak een filmpje van mijn binnenkomst, terwijl ik om me heen kijk en geniet van de entourage. Heel erg bijzonder om op deze manier te finishen.

Biertje

Slechts een paar minuten later komt ook Robert over de streep. High five! We appen even met het thuisfront en lopen dan door naar het deelnemerskwartier met medailles en diverse verzorgingsposten. Eerst maar eens wat sportdrank, daarna een bouillon en een biertje gaat er ook wel in. Proost!

Douche-estafette

We strompelen terug naar het hotel en wachten bij de receptie tot er een douche vrijkomt. Helaas duurt dat wel een half uur, omdat twee Duitsers geen rekening houden met andere deelnemers. Intussen arriveert ook Arnold in het hotel. Hij heeft het zwaar gehad, maar heeft wél een persoonlijk record gelopen. In recordtijd leggen we een douche-estafette af, pakken onze spullen en lopen naar onze auto.

Terug naar Nederland

Tijd om terug te rijden naar Nederland. Ondanks de vele Baustellen verloopt de reis voorspoeding en hebben we halverwege ook nog wel tijd voor een stevige hap. Mijn keuze valt op een broodje megahamburger. Dat gaat er wel in. Tegen tien uur ’s avonds ben ik weer terug in Groningen na een prachtig marathonweekend in Duitsland. Danke Frankfurt!

De statistieken

Gemakkelijk ging het niet, en dat is ook wel te zien aan het verval van een kleine minuten in de tweede helft van de race, maar goed… wél nipt gefinisht onder de vier uur, dus m’n doel behaald!

Bewegende beelden

Gelukkig zijn er onderweg ook wat bewegende beelden gemaakt van deze marathon:

En de officiële aftermovie: