Aftrap in De Wilp

Het nieuwe jaar aftrappen met een halve marathon lijkt me ook in 2015 weer een goed plan. Vorig jaar ging ik naar Egmond, dit keer blijf ik dichter bij huis. In De Wilp, een dorpje bij Marum, wordt op de eerste zaterdag van het kalenderjaar de Nieuwjaarsloop georganiseerd.

Handschoenen

Vanuit de stad is het nog geen half uur rijden naar De Wilp. Er kan geparkeerd worden op een ietwat rommelig bedrijfsterrein, op een steenworp afstand van het sportpark van de plaatselijke voetbaltrots. Daar vindt de inschrijving plaats en is ook de kleed- en douchegelegenheid. Ik hou m’n jas en trainingsbroek nog maar even aan, want het is best fris vandaag, vooral door de harde wind. Niet voor niks heb ik ook mijn handschoenen meegenomen, ik heb ze vandaag nodig.

Krap

In de bomvolle kantine tref ik Arnold, die vandaag meedoet aan de tien kilometer. Hij loopt volgende week zijn eerste halve marathon van het nieuwe jaar, wederom in Egmond. Voor het luttele bedrag van slechts vier euro schrijf ik me in en drink met Arnold nog even een kopje koffie aan de bar. Bij de auto laat ik m’n warme kleren achter en beland daarna in vermoedelijk de krapste wc van De Wilp. In het hokje van 50 bij 70 centimeter, waarvan de deur ook nog eens naar binnen draait, moet ik acrobatische toeren uithalen voor een snelle laatste plas.

Op de krapste wc van De Wilp.

Vuurwerkknal

Op naar de start. Er doen vandaag zo’n tachtig lopers mee aan de halve marathon. Met een enorme vuurwerkknal worden we ‘weggeschoten’ en maken eerst een klein rondje door het dorp. Daarna lopen we twee keer het tien-kilometerparcours, dat grotendeels in Fries grondgebied ligt, zo valt bijvoorbeeld af te leiden uit de straatnamen. Via de Taeijewyk, de Waskmerwei, de Middenwei en de Foarwurk lopen we na ruim zes kilometer weer terug in de richting van De Wilp, maar maken eerst nog via de Skieppedrift en het Langpaed een extra lus. Op de Dijkswijk lopen we de provincie Groningen weer binnen en belanden via de Nieuwlandsweg uiteindelijk weer bij het plantsoen van De Wilp, waar ook de finishstreep ligt.

Groepje

Zoals gewoonlijk begin ik met een rustig tempo en na ongeveer anderhalve kilometer haak ik aan bij een groepje van zes lopers, dat zo’n 11 km/uur loopt. De groep groeit spoedig uit tot zo’n vijftien man en blijft tot ongeveer acht kilometer redelijk intact. Dan demarreren er wat lopers en ook ik ben wel toe aan een tempoversnelling, zeker omdat zich nu ook een fietser in onze groep heeft gemeld. Persoonlijk vind ik van die meefietsende verzorgers in een groep nogal irritant.

Op de Taeijewyk sluit ik me aan bij een groepje.

Op de Middenwei is het groepje al iets groter.

Versnelling

Er vandoor dus. Na bijna negen kilometer, op de grensovergang met Groningen, versnel ik en ga zo rond de 12 km/uur lopen. Dat tempo kan ik redelijk goed volhouden en ik passeer diverse lopers, waarvan een deel met de vijf kilometer bezig is. Helaas staan op de streep diverse gefinishten van die afstand nogal hinderlijk in de weg voor de halvemarathonlopers, die nog een rondje moeten. Verbeterpuntje voor de organisatie: zet even twee dranghekken neer voor een finishstrook.

Er kan nog een lachje van af (foto: Toli Schanssema).

Constant

In het tweede rondje mis ik de beschutting van de groep en heb dus soms vol last van de tegenwind. Toch kan ik mijn tempo vrij constant houden. Op zo’n tweehonderd meter voor mij zie ik steeds iemand lopen in een rood shirt. Hij zat eerder in de grote groep, maar demarreerde net iets eerder dan ik. Hij loopt hetzelfde tempo als ik, want de afstand tussen ons blijft steeds even groot. Halverwege het rondje word ik nog ingehaald door twee lopers. Ik probeer een tijdje bij ze aan te haken, maar ze lopen net te snel voor mij. Uiteindelijk zie ik ze in de verte ook de loper met het rode shirt passeren.

Geen eindsprintje

Vandaag zit er voor mij geen eindsprint in, maar eigenlijk vind ik dat wel best. Op Ameland had ik de rest van de dag pijnlijke voeten vanwege een iets te enthousiaste eindspurt, dus nu maar gewoon rustig aan. Op de streep klok ik 1:52:08, prima. Ik maak nog even een praatje met Liset, die ik vanmorgen toevallig ook al tegenkwam bij de Runnersworld. Zij loopt dit jaar onder meer ook de marathon van Berlijn. Dan snel terug naar de kantine, want ik koel flink af.

Speldjes

Het inleveren van m’n startnummer gaat niet zonder slag of stoot. Vanwege mijn koude vingers heb ik ruzie met de speldjes, die maar niet los willen. Gelukkig staan er meer mensen te prutsen met hun startnummer, het ligt dus niet aan mij. Als de speldjes eindelijk los zijn ontvang ik als aandenken aan deze Nieuwjaarsloop een práchtige medaille. Daarna snel warme kleren aan en terug naar huis. Organisatie en vrijwilligers in De Wilp, bedankt! Ik vond het mooi.