Sportzot
Etappe drie van RUNFORESTRUN T4 brengt me naar de boswachterij Gees in Zuid-Drenthe. In die hoek van Drenthe kom ik niet zo vaak, dus dit is een mooie gelegenheid. Met een beoogde start van rond 7.15 uur zet ik de wekker anderhalf uur eerder, want ik moet ook nog drie kwartier rijden. Een beetje sportzot moet je wel zijn om zo vroeg op te staan om een rondje te rennen. 😉
Welkom in boswachterij Gees.
Mepperdennen
Vanaf Parkeerplaats Anne De Vries ren ik een kilometer langs een weiland met ontwakende koeien en steek de Mepperweg over. Ik ben nu in het bosgebiedje de Mepperdennen. Hier en daar is het nat en modderig, maar kletspoten blijven vandaag uit. Ik ren een stuk over de natuurbegraafplaats en zie schapen en paddenstoelen. Ook heb ik op sommige punten een fraai uitzicht over de Drentse akkers.
Zuid-Drenthe ontwaakt.
De Mepperdennen.
Hier en daar is het nat en modderig.
Over de natuurbegraafplaats.
Hazenpootjes.
Uitzicht.
Grasland
Na zo’n 11 kilometer steek ik de Mepperweg terug over en ga op weg naar De Marsen, een uitgestrekt grasland. Het is een lastig deel van de route, want ik loop hier over omgeploegde grond tussen de bomen en de brandnetels door. Na ruim 15 kilometer beland ik op een prachtig vlonderpad, dat verscholen ligt tussen het hoge gras en bloeiende planten.
Tussen de bomen door.
Tussen de brandnetels door.
Grasland.
Een bijna verscholen vlonderpad.
Wegversperring
Iets verderop beleef ik het spannendste moment van vandaag. Een kudde van zo’n dertig Schotse hooglanders staat precies op mijn route. Ik zal tussen de beesten door moeten manoeuvreren en benader de beesten voorzichtig. Toch slaat een van eerste dieren meteen op de vlucht als hij mij ziet. Daardoor sprinten ook de andere beesten weg. Stelletje kuddedieren! Uiteindelijk passeer ik de hooglanders op een veilige afstand en ren door naar het volgende vlonderpad.
Wegversperring.
De beesten slaan op de vlucht.
De kudde.
Nog een vlonderpad.
De Hooge Stoep
Nu ga ik op weg naar De Hooge Stoep, een uitgestrekt heidegebied met een aantal vennetjes. In deze tijd van het jaar kleurt de vlakte prachtig paars. Met een uitstapje door het bos loop ik vrijwel helemaal om de vlakte heen. Verderop tref ik een kudde met geiten, schapen en zelfs ezels.
Heideveld De Hooge Stoep kleurt paars.
De Hooge Stoep.
Ezels en geiten.
Schapen.
Nieuw-Balinge
Vanaf de open vlakte ren ik weer een aantal kilometers door het bos en beland uiteindelijk in het dorpje Nieuw-Balinge. Dit verharde stuk in de route is nodig om bij het Mantingerveld te komen.
Terug in het bos.
De bosmestkever.
Mooi da’j de waren.
Mantingerveld
Dit uitstapje is absoluut de moeite waard. Het Mantingerveld ligt er prachtig bij. Wederom veel paarse heide, maar ook veel groen. Uiteindelijk dwaal ik zo’n zes kilometer over deze vlakte, met op het eind nog een pittig stuk door het mulle zand.
Het Mantingerveld.
Het Mantingerveld.
Prachtig paars en groen.
Een pittig stukje door het mulle zand.
Akkers
Over een verhard verbindingsstukje ren ik terug naar de boswachterij Gees. Maar eerst moet ik nog zo’n twee kilometer door akkerland ploegen. Aanvankelijk een stuk door hoog gras en verderop over uitgeharde tractorsporen. Best een lastig stuk met al dat gehobbel.
Ploeteren door een akker.
Slotfase
De laatste zes kilometer van deze tocht voeren weer door het bos. Echt soepel gaat het niet meer, want mijn voeten beginnen pijn te doen. Toch valt het me qua pijntjes vandaag wel mee. Gelukkig maar.
Dennenvoetzwammen.
Proost!
Na zo’n 6,5 uur ben ik weer terug op de parkeerplaats. Een mooie tocht die ik bekroon met een alcoholvrije Brugse Zot, oftewel de Sportzot. Al met al een prima dagje in Zuid-Drenthe.
Proost!
