Truus en Tamara

Vorig jaar sloeg ik de Berenloop een keertje over na drie deelnames op rij. Een bewuste keuze, want een week ervoor liep ik de marathon van Frankfurt. Ook een mooie marathon en een geweldige ervaring, maar het missen van de Berenloop deed natuurlijk wel een beetje pijn. Gelukkig ben ik terug van weggeweest en pik ik de Berenloopdraad weer op. Net als twee jaar geleden gaan we een lang weekend naar Terschelling. Op die manier kan mijn zoontje ook meedoen aan de jeugdloop.

Op de boot

Op vrijdagmorgen nemen we de langzame boot uit Harlingen en treffen de eerste bekenden. Zo is daar Martijn, die meer marathons liep dan ik, maar nog nooit meedeed aan de Berenloop. Daar komt dit weekend verandering in. Ook hij gaat weg op een eindtijd van vier uur, dus we komen elkaar nog wel tegen in het startvak. Over die vier uur straks meer.
De reis verloopt voorspoedig en twee uur later zetten we voet op het eiland. De hekken bij de haven zijn vrolijk versierd met Terschellingse vlaggetjes.

Truus en Bob

De eigenaar van Camping Wulp staat al op ons te wachten en brengt ons naar de accommodaties. Ons gezin bivakkeert dit weekend in chalet Truus, terwijl mijn schoonouders hun intrek nemen in chalet Bob.

Berenloopwinkel

Later die middag fietsen we naar West om boodschappen te doen en een kijkje te nemen bij de Berenloopwinkel. Voor mijn kinderen halen we twee zwaaivlaggetjes om de hardlopers aan te moedigen. Her en der wordt het dorp al opgetuigd en versierd voor de Berenloop.

Berenpootbrood

Bij de bakker halen we pondkoek en later ook een Berenpootbrood, dat alleen dit weekend verkrijgbaar is. Terschelling is al helemaal in de stemming en dat maakt de Berenloop ook zo leuk: het hele eiland leeft volop mee. ‘s Avonds eten we bij pizzeria Isola Bella, vaste prik voor ons bij een meerdaags bezoek aan het eiland. Heerlijke pizza’s en toetjes!

Kleintje Berenloop

Op zaterdagmorgen moedigen we natuurlijk weer de lopers aan de Kleintje Berenloop aan. Het parcours loopt achter onze camping langs. Twee jaar geleden vlagde mijn zoontje al enthousiast naar de lopers en nu heeft hij gezelschap van zijn zusje. Onder de lopers spot ik nog enkele bekenden, waaronder Eric en Gea.

Jeugdloop

Op zaterdagmiddag halen we voor mijn zoontje alvast zijn startnummer en oranje hardloopshirt op. De volgende dag melden we ons rond half tien aan de voet van de Brandaris. De gezamenlijke warming-up is geen overbodige luxe, want het is best fris. Daarna zijn we helemaal klaar voor de zeshonderd meter door het centrum van West. Langs het enthousiaste publiek leggen we het rondje van zeshonderd meter samen af en finishen op de rode loper. Natuurlijk krijgt Jesper na de streep ook een échte Berenloopmedaille.

Startvak

Een paar uur later ben ik terug op de rode loper, maar dan voor de start van mijn eigen race. De omstandigheden zijn perfect. Heerlijk najaarsweer! Nog steeds wel een tikkie fris, daarom heb ik in het startvak mijn handschoenen aan.
In het startvak tref ik veel bekenden. Allereerst Judith en haar loopmaatje Diana. Judith ken ik nog uit onze studietijd. Sinds enkele jaren loopt ze marathons en de Berenloop wil ze ook graag eens lopen. Terecht. In de aanloop naar vandaag hadden we geregeld contact en gisteren kon ik de dames nog geruststellen: het parcours is goed te doen en je moet er vooral van genieten.

Tamara

Ik tref ook Edgar en Tamara. En om Tamara draait mijn race vandaag een beetje. Sorry Edgar! 😉
Tamara wil namelijk graag binnen de vier uur finishen. Aangezien ik geregeld een eindtijd van rond de vier uur neerzet, vroeg Tamara onlangs of ze met mij mee mag lopen. Natuurlijk, geen probleem. Samen gaan we proberen een mooie eindtijd op de borden te krijgen. Onder de vier uur.

Vizier

Ook het groepje met Erik, Jeroen en Martijn mikt aanvankelijk op een eindtijd van rond de vier uur. Hen proberen we dus ook een beetje in het vizier te houden. Al snel blijkt echter dat ze nét iets harder starten dan beoogd en volgen we op een afstandje.

Teamgenoot

Om 12.40 uur klinkt de zware scheepshoorn en zet de stoet hardlopers zich in beweging. Na een kort rondje door West lopen we naar de haven. Daar tref ik Steenbok Meike, mijn teamgenootje bij Team Steenbok Sport. Vanwege droevige omstandigheden heeft ze lang getwijfeld of het wel verstandig is om de hele marathon te lopen, maar aan de andere kant is het een mooie gelegenheid om even de zinnen te verzetten. En dus is ze ‘gewoon’ gestart en loopt ze bovendien lekker door.

Familie

Na bijna vier kilometer passeren we Camping Wulp, waar mijn familie klaarstaat met aanmoedigingen voor de hardlopers. Eerst high five ik met mijn zoontje en mijn schoonvader. Iets verderop word ik aangemoedigd door mijn vrouw.

Ontspannen

Bij Midsland slaan we rechtsaf richting Seerijp en tussen de weilanden door lopen we naar Formerum. Het tienkilometerpunt passeren we in ongeveer 56 minuten. Een tikkie sneller dan gepland, maar Tamara en ik lopen ontspannen en voelen ons goed. We zijn nog prima in staat om onderwegselfies te maken. 🙂

Boschplaat

Via Lies, Hoorn en Oosterend en hun muzikale begeleiding lopen we over de Duinweg naar natuurreservaat de Boschplaat. Een prachtig uitgestrekt duingebied met uiteraard een paar klimmetjes. Maar veel energie kosten die klimmetjes niet en bovenop heb je een prachtig uitzicht over het gebied.

Op de helft

Op precies de helft komen Tamara en ik door in 1:55 uur. We liggen mooi op schema voor een eindtijd onder de vier uur, maar belangrijker: het gevoel is goed. We zijn lekker aan het lopen en kunnen dit tempo goed vasthouden.

Hoornsebos

Na zo’n 23 kilometer verlaten we het duingebied en lopen zo’n drie kilometer door het Hoornsebos. Een mooi tussendoortje.

Formerumerbos

Na het Hoornsebos lopen we een kilometer of vijf door de duinen en pakken na ruim 29 kilometer nog een kilometertje Formerumerbos mee.
Inmiddels gaan de gedachten uit naar de strandopgang aan het einde van de Heereweg, zo’n drie kilometer verderop. De benen beginnen wel een beetje zwaar te worden, maar we zetten door.

Strand

In Midsland aan Zee ligt het strand er goed bij en valt prima te rennen. Tamara plaatst op het strand zelfs nog een versnelling, alsof het niks is. Lachend rent ze over het gele zand. Halverwege halen we een verdwaalde ijsbeer in. De omstandigheden zijn vandaag dus zó goed, dat zelfs ijsberen het strand opzoeken. 😉
Maar je voelt het al een beetje aankomen: in het laatste deel ligt het strand er minder florissant bij en is het flink ploegen door het mulle zand. Dat kost veel kracht.

Longway

We verlaten het strand af en lopen de Longway op. Mentaal een vervelend stuk. Het is ‘maar’ zes kilometer, maar het voelt langer. Inmiddels is het beste er bij ons vanaf, maar Tamara en ik houden elkaar op de been. We blijven rennen en geleidelijk tikken de kilometers weg. Eenmaal in West is het nog maar een kilometertje tot de streep. Langs de kant moedigt Martijn ons aan en geeft ons een high five.

Feest

In de Molenstraat is het groot feest met enthousiast publiek en harde muziek. Daar staat ook mijn familie klaar om ons toe te juichen. Ik zie ze staan en loop naar mijn zoontje om hem een high five te geven. Ook verderop in de smalle straatjes is het groot feest.

Rode loper

Door naar de Torenstraat en door naar de rode loper. Soepeltjes rennen we samen naar de streep en klokken uiteindelijk 3:54 uur. Een prima tijd en nog leuker: voor Tamara is dat een nieuw PR. Woehoe, missie geslaagd!

Fantastisch

In Hotel NAP drink ik met Bas en Arnold op de goede afloop. Ook zij hebben prima gelopen en hebben al een schaal bitterballen achter de kiezen. Altijd een goed idee. Na een warme douche in de sporthal haast ik me terug naar mijn familie, want een uurtje later al pakken we de snelboot naar Harlingen.
Wat een fantastisch Berenloopweekend was dit! We hadden veel geluk met het weer, zeker op zondag. Mede daardoor liep ik samen met Tamara een prima race. Maar ook de jeugdloop met mijn zoontje was erg tof en de sfeer op Terschelling blijft uniek. Tot volgend jaar!

Lees ook het verslag van Tamara.