Skyr
Ter voorbereiding op de KardingeRun houdt de organisatie een training op en rond de Kardingebult. Deze ‘Kardinge Mountain Challenge’ is bedoeld om kennis te maken met het terrein, inclusief enkele kleine obstakels en sloten. Dit alles onder begeleiding van trainers van The Bootcamp Club Groningen. Nou heb ik zelf niet zoveel met fitness, maar met obstakels en slootjespringen des te meer, dus schrijf ik me in voor deze try-out op zondagmorgen.
Warming-up
In een klein kwartiertje ren ik naar de voet van de Kardingebult, waar het al behoorlijk druk is. Er zijn vandaag zo’n 75 deelnemers. Vanaf een platte kar heet organisator Raimond ons welkom en neemt bootcamptrainer Simon het stokje over. Hij verzorgt een pittige warming-up en na talloze squats, burpees en andere oefeningen zijn we warmgedraaid voor het echte werk.
Verzamelen aan de voet van de Kardingebult.
Organisator Raimond heet iedereen welkom.
De warming-up.
Parcours verkennen
In drie groepen verkennen we eerst het parcours. Trainer Kevin neemt ons eerst mee naar de apenhang en demonstreert hoe we ons het beste onder het touw kunnen voortbewegen. Een voor een klauteren we over het touw. Het naastgelegen slootje is ook onderdeel van het parcours en dus stappen we door de stinkende drab naar de overkant. Via de noordkant en de trap beklimmen we de bult voor de eerste keer en dalen via het rechte stuk aan de oostkant weer af.
Apenhang.
Door de drab.
Naar de top van de bult.
Trappetje.
En weer afdalen.
Nog meer obstakels
Beneden gaan we rechtsaf de parkeerplaats op en tijgeren halverwege onder een net door. Honderd meter verderop mogen we weer door een sloot, die iets breder en modderiger is dan het andere slootje. Nog een keer tijgeren en dan door naar het klimnet, waar de groep voor ons net begonnen is aan de beklimming van het obstakel. Wachten duurt te lang, dus we besluiten het klimnet straks in het volledige rondje mee te pikken.
Tijgeren.
Een iets breder slootje.
Klimnet.
Rioolbuis
In de tussentijd beklimmen we de bult nog een keer. We gaan ook weer door de drabsloot bij de apenhang en ditmaal pikken we eveneens de rioolbuis mee. Via de helling en de trap weer naar de top en dan via de slingerige crossbaan naar beneden.
Door de rioolbuis.
Een écht rondje
Dan is het tijd voor een écht rondje van zo’n twee kilometer, op snelheid. In groepjes van tien beklimmen we de oosthelling en dalen aan de zuidzijde weer af. Tijgeren, door de brede sloot, tijgeren en op naar het klimnet. Nu valt de wachtrij wel mee en een paar minuten later kunnen we over de balk klauteren. Daarna door via de apenhang, de sloot en de rioolbuis naar de top van de Kardingebult en via de crossbaan weer naar beneden. Dat gaat best goed.
Tijd voor een écht rondje.
Afdalen over de crossbaan.
Skyr
Wel heb ik me bij de rioolbuis een beetje bezeerd en zit er naast modder ook bloed op mijn knie. Dat krijg je ervan als je in een korte broek meedoet. De training wordt afgesloten met een groepsfoto en alle deelnemers krijgen als beloning een bak Skyr om weer op krachten te komen. Wel thuis opeten, want lepels zijn er niet. In de Kardingerplas spoel ik de modder van mijn benen en ren naar huis om te douchen. Dat is hard nodig, want door de moddersloten stink ik een uur in de wind. Maar schier was deze training wel. Of Skyr.
Souvenirs.
De beloning.
