Koekhappen
Voor de derde keer op rij doe ik mee aan de 50 kilometer bij de RUN Winschoten. Dat is elk jaar weer een gezellige loop met veel bekenden. Het is heerlijk loopweer en gisteravond heb ik op een trouwfeest voldoende koolhydraten gestapeld. Kortom: dit moet helemaal goedkomen!
Aangekomen in Winschoten.
Groninger koek
’s Ochtends word ik opgepikt door Wouter en een half uurtje later zijn we in Winschoten. Daar treffen we al snel racedirector Henri, die een lekkernij voor mij heeft meegenomen. Dat zit zo: bij het opruimen van mijn boekenkast vond ik een eerste druk van de ultraloopbijbel ‘De Mens als Duurloper’ van Jan Knippenberg. Ik vroeg aan Henri of hij nog iemand kende die ik er blij mee kon maken. Wat bleek: hij had er zelf wel belang bij, want een eerste druk had hij nog niet. Zo komt dit bijzondere boek bij een liefhebber terecht en heb ik de eerste beloning van de dag al binnen: een heerlijke Groninger koek. Gemaakt door bakker Wim Scholtens, zelf ook een ultraloper. Klein wereldje hoor.
Een overheerlijke Groninger koek.
Sfeerproeven
We halen ons startnummer op in de sporthal en gaan naar de kleedkamer. Daar treffen we Albert en Lex, die allebei meedoen aan de 100 kilometer en al bijna klaar zijn met hun voorbereidingen. Lex liep zijn eerste RUN 33 jaar geleden en haalde meerdere malen de finish. Vandaag kan hij een NR neerzetten in de categorie M70, maar dan moet ie uiteraard wel over de streep komen. Spoiler: hij houdt het na zes rondjes voor gezien, maar dat is nog steeds een prestatie van formaat.
Als Wouter en ik ook omgekleed zijn, hebben we nog ongeveer een half uurtje tot de start. Tijd genoeg om buiten de sfeer te proeven.
Het ophalen van de startnummers.
Het is gezellig druk in de sporthal.
WK 2020
Er is heugelijk nieuws, want in 2020 mag Winschoten voor de achtste keer het WK 100 kilometer organiseren. Om die toezegging te bezegelen wordt bij start/finish het contract getekend met de IAU.
Daarna starten de deelnemers aan de 100 kilometer. Om tien uur worden zij weggeschoten door Jeroen Smit, zoon van Pieter Smit, de geliefde burgemeester van de gemeente Oldambt, die afgelopen april onverwacht overleed.
De start van de 100 kilometer.
Start
Wij starten een kwartier later. In het startvak tref ik diverse bekenden, waaronder Johan, Kees en Gea. Ook Martijn – in 2016 nog lopend onder de naam ‘Gerard’ 😉 – is van de partij en met hem loop ik vandaag meer dan drie rondjes samen. We gaan weg op een eindtijd van vijf uur en zien onderweg wel hoe het gaat.
Klaar voor de start.
Vijfuurgroep
Het RUN-rondje voert zoals gebruikelijk weer door de versierde wijken van Winschoten en Heiligerlee. In het Stadspark is nog even dringen geblazen, maar op de Bovenburen trekt het veld uit elkaar. Martijn en ik sluiten aan bij een groepje, dat ook is weggegaan op een eindtijd van vijf uur. Johan en Wouter lopen eveneens in deze groep van een man of tien.
De Bovenburen.
Elandhof.
Langs het Winschoterdiep.
De Kloostergaard.
Heiligerlee.
Straatprijs
De vijfuurgroep blijft het eerste rondje bij elkaar en we lopen samen naar de streep voor de eerste doorkomst. De bewoners van de Noorderstraat hebben weer alles uit de kast getrokken om de straat te versieren en het resultaat mag er zijn. Net als vorig jaar winnen zij de straatprijs. Helaas voor de bewoners komt niet Gaston langs met een gouden vrachtwagen, maar een cheque van 150 euro is ook leuk.
De verzorgingspost halverwege.
De Kloostergang.
Molen Edens.
De Noorderstraat wint de straatprijs voor de mooiste versiering.
Noorderplein.
Koek
In het tweede rondje valt de vijfuurgroep langzaam uit elkaar en rennen Martijn en ik samen verder. In de buurt van Heiligerlee sluit Wouter weer aan.
Hoewel ik goed heb ontbeten en ook al een gel heb gehad, begin ik honger te krijgen. Bij de verzorgingspost halverwege pak ik daarom een paar stukken ontbijtkoek en ren koekhappend verder. Bij de tweede doorkomst klokken we 57 minuten, net zo snel als het eerste rondje.
De Kloosterlaan.
Citroensap
Het derde rondje gaat redelijk soepel en ik blijf ontbijtkoek happen bij de verzorgingsposten. En af en toe een banaantje met citroensap. Dat is bij de eerste beet wel even een verrassing, maar inmiddels heb ik begrepen dat het citroensap ervoor zorgt dat de banaan niet bruin wordt. Weer wat geleerd. De derde doorkomst gaat in zo’n 56 minuten, dus zelfs ietsje sneller dan de eerste twee rondjes.
De Oudewerfslaan.
Misselijk
Na zo’n 32 kilometer wil Martijn kijken wat er inzit en versnelt. Ik blijf nog even doorlopen in het huidige tempo. Tot zo’n 37 kilometer gaat dat redelijk, maar dan word ik ineens misselijk en moet even rustig aandoen. Dat kost me een paar minuten en ik doe ongeveer een uur over dit rondje.
In Winschoten is men oplossingsgericht.
Pieken en dalen
Bij de laatste doorkomst voel ik me al weer wat beter, maar m’n ritme ben ik kwijt en de vermoeidheid begint z’n tol te eisen. Met pieken en dalen werk ik het laatste rondje af.
Al meer dan 15 jaar RUN-supporters.
Onder de vijf uur
Op zo’n twee kilometer voor de streep heb ik nog een kwartier over voor een eindtijd onder de vijf uur. Ik besluit ervoor te gaan en maak weer wat tempo. Het gaat met horten en stoten, maar eenmaal op het lange rechte stuk op de Mr. D.U. Stikkerlaan weet ik dat de buit binnen is. Op de streep heb ik zelfs nog anderhalve minuut over. Mooi man.
Binnen!
Winschoten bedankt!
Winschoten bedankt! Het was weer een mooie hardloopdag en ik ben tevreden met mijn race. Tot volgend jaar en misschien schrijf ik me dan wel in voor de 100 kilometer…
Winschoten bedankt! Tot volgend jaar.
Wat een afstanden Nico, super knap!
Bedankt Kimm. Jij legt inmiddels flinke afstanden af op de fiets zag ik. Dat vind ik dan weer heel knap!