High five

Vier weken na De Zestig van Texel is het wel weer eens tijd voor een loopje. De Run van Gieten staat eigenlijk altijd wel in mijn agenda, want de start is niet ver van onze stacaravan in Gasselte. Meedoen aan de ultrarun van 50 kilometer is niet meteen het plan, maar stiekem kriebelt het wel. Dit jaar heeft men namelijk het parcours flink aangepast en lopen we onder meer door de boswachterij Gieten-Borger. Bovendien heeft de langste afstand een eigen route gekregen in plaats van twee rondjes van 25 kilometer.

Naar de Brink

In een kwartiertje fiets ik naar de Brink in Gieten en schrijf me in. Toch maar voor de ultrarun. Helaas is de inschrijving niet meer in het historische Hotel Braams, want dat is failliet gegaan. Het kantoor van Tinten Welzijnsgroep is echter een prima alternatief. Vervolgens fiets ik door naar sporthal De Goorns en kleed me om. Daarna fiets ik weer terug naar het startgebied, waar de handbikers zich klaarmaken voor de start. Om precies elf uur worden ze weggeschoten voor hun wedstrijd over 25 kilometer.

Rustig tempo

Vijf minuten later zijn wij aan de beurt. In het startvak tref ik collega Jan, die zijn debuut maakt op deze afstand in het jaar dat hij vijftig wordt. De eerste kilometers lopen we samen op in een rustig tempo. Ik probeer mijn hartslag in de beginfase rond de 140 te houden en dat lukt vrij aardig. Via het Meulenpad en Brummelpad lopen we in de richting van Gasselte. Net voor dat dorp keren we om via de Looweg en maken een rondje door het buurtschap Kostvlies.

Terug naar Gieten

Vervolgens lopen we over Achter ’t Hout en de Bonnen weer terug naar Gieten. Hier loop ik een stukje naast Nellie en we maken even een praatje. Terug op de Brink in Gieten hebben we ruim twaalf kilometer in de benen.

Naar het bos

Bij het busstation gaan we via de fietstunnel onder de N34 door en lopen over de Nijslootsweg het bos tussen Gieten en Borger in. Hier raak ik aan de praat met Johan en we lopen enkele kilometers samen op.

Supporters

Ik stuur ook even mijn locatie door aan mijn familie, want na zo’n twintig kilometer passeren we ‘onze’ camping. Daar word ik hartelijk begroet door mijn zoontje en schoonmoeder. Mijn supporters staan er nog maar net, maar ze zijn dus precies op tijd. Mijn zoontje steekt enthousiast zijn hand in de lucht en ik geef hem een high five. Mooiste moment van de dag!

Drouwenerveld

Langs zwemplas ’t Nije Hemelriek lopen we door naar het fraaie Drouwenerveld, een paar kilometer verderop. Hier passeren we eerst het prachtige heidereservaat en daarna het Lunsveen, de grootste ven in de omgeving. Een mooi deel van de route.

Hoosbui

Bij de Rolderstraat slaan we rechtsaf en gaan naar Papenvoort. Hier krijg ik een enorme hoosbui over de kop. Binnen de kortste keren is mijn shirt doorweekt. Toch is de bui wel lekker verfrissend, want tot nu toe vind ik het best benauwd, ook in het bos.

Anderse Diep

Net voorbij Papenvoort, na zo’n dertig kilometer, lopen we een aantal kilometers door het stroomdal van de Anderse Diep. Wederom een prachtig gebied. Afgelopen zomer rende ik hier nog de wandelroute met de oranje paaltjes en dat ga ik zeker nog een keer doen. Nu geniet ik iets minder van dit gebied, want de benen beginnen pijn te doen.

Stuivertje wisselen

Bij de verzorgingspost na zo’n 35 kilometer tref ik Albert. Hij heeft het ook het zwaar, maar hij heeft een goed excuus: als warming-up is hij vanmorgen hardlopend naar Gieten gekomen. Een afstandje van zo’n 25 kilometer. Hij neemt uitgebreid zijn tijd bij de verzorgingspost, terwijl ik al weer verder ren. Moeizaam, dat wel. Al gauw word ik weer achterhaald door Albert, die ietsje sneller loopt dan ik. Ik probeer in zijn spoor te blijven en dat lukt vrij aardig. Na zo’n 38 kilometer passeer ik hem zelfs weer als hij even stilvalt. Maar ja, het beste is er bij mij ook wel vanaf. Na zo’n veertig kilometer wisselen we weer stuivertje.

Door naar Eext

Inmiddels zijn we weer terug bij de N34 en komen we op adem bij de verzorgingspost. Achter de tafel staat Bé, fanatiek supporter van het inmiddels ter ziele gegane SC Veendam. Hem ken ik vooral van sociale media, maar nu ontmoet ik hem in levende lijve. We maken even een praatje en dan ren ik door naar de rotonde van Gieten, want via de fietsbrug over de N33 gaan we naar Eext.

Tunnel

In Eext word ik ingehaald door Johan, die nog aardig in beweging is, terwijl ik me inmiddels van kilometerbordje naar kilometerbordje sleep. We slaan rechtsaf over de Heiakkers en gaan onder de N34 door. Na de tunnel staat weer een verzorgingspost en kunnen we even uitrusten.

Lusje

Nu werken we nog een lusje van zo’n vijf kilometer ten noorden van Gieten af. Wederom een prachtig gebied hoor, vooral dat fietspaadje tussen de Oudedijk en de Nieuwedijk, maar veel oog heb ik er inmiddels niet meer voor. Zijn we er al bijna?

Terug naar Gieten

Bij de verzorgingspost op twee kilometer voor de streep neem ik nog een beker cola en word ingehaald door Nellie. Ik kan haar niet bijbenen, maar ik probeer haar wel een beetje in het vizier te houden. Langs de N33 gaan we terug naar Gieten en aan de rand van het dorp volgt nog een vervelend hellinkje.

Naar de streep

Verderop beland ik tussen de deelnemers aan de kidsloop, maar gelukkig hebben de langste afstanden een eigen lane. Ik ren door naar de streep en word daar vriendelijk onthaald door perschef Paul Abrahams, die me een medaille omhangt. Woehoe, ik heb het gehaald!

Dik PR

Ik praat nog even na met Paul en vertel hem dat het vernieuwde parcours mij goed bevallen is. Ik schud ook nog even de hand met Johan, die inmiddels zo’n vijf minuten binnen is en keurig onder de vijf uur is geëindigd. Dat is mij met 5:01:29 nét niet gelukt, maar een kniesoor die daarop let. Ik ben namelijk wel zo’n 19 minuten sneller dan in Winschoten en heb dus een dik PR gelopen. Al met al een mooi dagje in Gieten met oude bekenden en nieuwe bekenden. Tot volgend jaar, denk ik.