Balkanbanjeren
Het is weer tijd voor de jaarlijkse klaverjasvakantie. Dit keer reizen we af naar het Macedonische Ohrid en het Albanese Tirana. Twee totaal verschillende bestemmingen. Het toeristische stadje Ohrid aan het Meer van Ohrid trekt zomers veel zon- en watersportliefhebbers, terwijl de hoofdstad van Albanië over het algemeen niet een toeristisch doel is. Uiteraard neem ik mijn hardloopschoenen mee naar de Balkan.
Macedonië
Ohrid mag dan een zonbestemming zijn, tijdens mijn hardlooprondje is het behoorlijk druilerig. Vanaf ons appartement ren ik via het centrum naar Stadion Biljanini Izvori, thuishaven van derdeklasser Gradski Fudbalski klub Ohrid. Een verpauperd stadionnetje mét onkruid op de tribunes. Daar gaat mijn stadionhart altijd sneller van kloppen.
Helaas heeft men het terrein afgesloten met hekken. Het is kennelijk niet de bedoeling dat argeloze toeristen hier een rondje over de sintelbaan rennen. Over het hek klimmen is een optie, maar niet echt de moeite waard.
Stadion Biljanini Izvori.
Onkruid op de tribunes.
Een verpauperd stadion.
Kaartverkoophokje.
Citadel
Ik ren door naar de citadel, want Ohrid is aangebouwd tegen een heuvel mét fort. Om boven te komen ren ik eerst over de boardwalk, een schitterend steigerpad over het water. Verderop beland ik op een prachtig stenen pad, dat geleidelijk omhoog loopt.
Helaas mis ik aanvankelijk de afslag naar het duizendjarige Fort van Samuel, dus ren ik via een ander weggetje alsnog naar boven. Daarna daal ik weer af en loop terug naar ons appartement. Afstand: 9,8 kilometer.
Uitzicht op Ohrid.
De boardwalk.
Een prachtig stenen pad.
Het Fort van Samuel.
Rondje Ohrid
Albanië
De volgende dag ren ik een rondje in Tirana. Vanuit ons appartement loop ik naar Sheshi Skënderbej, het centrale plein van de stad. Naast een standbeeld van Skënderbej, de nationale held van Albanië, zijn hier nog allerlei sporen te vinden van het communisme, dat het land jaren in zijn greep had. Zo siert een prachtige mozaïek de gevel van het Nationaal Historisch Museum.
Welkom in Tirana.
Sporen van het communisme.
Piramide
Mijn volgende stop is de Piramide van Tirana. Het gebouw werd in 1988 gebouwd als museum over de nalatenschap van dictator Enver Hoxha en werd later gebruikt als congrescentrum. Inmiddels staat het gebouw enkele jaren leeg en holt de staat van het gebouw snel achteruit. Het wordt nu vooral gebruikt als klimobject.
De Piramide van Tirana.
Bouwput
Ik kom ook langs de bouwput, waar ooit het gesloopte Qemal Stafastadion stond. Op dezelfde plek wordt nu een nieuw Nationaal Stadion gebouwd: de Arena Kombëtare. Het complex met een prijskaartje van zo’n zestig miljoen euro zou eind dit jaar klaar moeten zijn.
De bouw van het nieuwe Nationale Stadion.
Walk in the Park
Ik loop verder naar Parku i Madh, het grote park met meer in het zuiden van de stad. Ooit was dit een vervuilde plek met veel criminaliteit, maar sinds een jaar of tien is het flink opgeknapt en kun je hier prima hardlopen over de verharde paden. Inclusief het rondje om het meer ben ik al snel vijf kilometer verder.
Parku i Madh.
Fraaie paden.
Rondje om het meer.
Glimp
Ik ga nog even op bezoek bij het Selman Stërmasi-stadion. Sinds de sloop van het Qemal Stafastadion is dit het grootste stadion van Tirana en onder meer de thuishaven van FK Tirana. Helaas staan ook hier hoge hekken om argeloze hardlopers van het terrein te weren, dus een rondje door het stadion zit er helaas niet in. Wel vang ik door een poort in de hoek een glimp op van het speelveld. Terug naar het appartement maar weer. Afstand: 10,4 kilometer.
Aangekomen bij het Selman Stërmasi-stadion.
Een kijkje naar binnen.
