Voetenbadje

Zo ploeteren we door een winterwonderland en twee weken later zijn we in de Sahara. Het kan verkeren bij de edities van RUNFORESTRUN High5. In Overijssel lopen Robert Jan en ik onze tweede etappe: Besthemerberg.
Het Vecht- en Beneden-Reggegebied is voor ons beiden onbekend terrein. Voor deze editie moeten we ook de meeste autokilometers maken, maar om 9.15 uur zijn we klaar voor de start. Op de parkeerplaats treffen we Iris, Maarten en Gijs, die op dit moment toevallig ook hun etappe van de High5 gaan lopen.

Kronkelen

Zoals gezegd beginnen we in de Sahara, een uitgestrekt stuifzandgebied. Een lastig begin en ook in de bossen krijgen we meteen al wat lastige paadjes met boomwortels voor de kiezen. Robert Jan voorspelt dat een van ons vandaag nog wel onderuit gaat. We zullen zien.
Verderop kronkelen we om het Zeesserven en Besthmenerven heen en bezoeken het Bostheater Ommen voor een klimmetje over de tribunes.

Uitzicht

De voormalige brandtoren op de Besthemerberg blijkt gewoon open en dus wagen we de klim naar boven. Bovenop hebben we een prachtig uitzicht over de Besthemerberg en de wijde omgeving.

Vlonderpad

Na ruim zes kilometer belanden we op een vlonderpad langs de Beneden-Regge, een prachtig deel van de route. Hier doe je het voor!
Inmiddels hebben Iris, Maarten en Gijs ons achterhaald en met z’n vijven rennen we ongeveer drie kilometer samen. Gezellig. Na zo’n negen kilometer splitsen onze routes en nemen we afscheid.

Voetenbadje

Met 14 kilometer in de benen bereiken we het Eerderveld. Een prachtig open gebied, alleen… het staat onder water. Aanvankelijk proberen we met een kleine omweg onze voeten droog te houden, maar uiteindelijk zijn we omsingeld door de plassen. Erdoorheen dus, maar had ik al gezegd dat dit voetenbadje IJSKOUD is? We waden een paar honderd meter door het ijswater en koelen behoorlijk af.

Provisorisch

Eenmaal op droge grond schiet een touwtje van mijn rugzak los en moet ik de boel provisorisch repareren. Niet ideaal, maar het volstaat voor de rest van de tocht. Daarna gaan we snel weer rennen om warm te worden.

Beerze

Over modderige en soms lastig begaanbare bospaden gaan we in oostelijke richting op weg naar natuurgebied Beerze.

Beerze

In Beerze zijn we inmiddels over de helft. Aanvankelijk rennen we over vlakke bospaden, maar eenmaal aan de andere kant van de spoorlijn zijn er meer hoogteverschillen. We hobbelen om een zandvlakte heen en stijgen en dalen door het bos.

Zand

Met minder dan tien kilometer te gaan bereiken we de oevers van de Vecht en kronkelen een stuk met de rivier mee. Daarna volgen weer enkele boskilometers en belanden we op een enorme zandvlakte. In het mulle zand is hardlopen lastig en bovendien zijn onze energielevels inmiddels laag, dus wandelen we dit stuk door het zand. Het blijkt een voorproefje voor de Sahara, waar we helemaal aan het eind van deze tocht nog een keer overheen worden gestuurd. Maar dan bereiken we de eindstreep… en zelfs zonder een valpartij!

Finishbeloningen

Eindelijk kunnen de schoentjes uit en het finishbier open. De keuze is gevallen op de Estrella Galicia 0.0. De biertjes glijden soepel naar binnen, maar Robert Jan wil nóg een beloning: een patatje oorlog. Vooruit dan maar! Bij de snackbar in Ommen halen de felbegeerde vette hap. Moe, maar voldaan rijden we terug naar huis. Op naar de volgende High5!