’t Giet moar deur

In 2023 bedachten Aad en Ypke dat Gieten klaar was voor een backyardultra. Ze trommelden een groepje vrienden op voor ’t Giet moar deur. Een jaar later groeide het evenement door en bij de derde editie staan al vijftig deelnemers aan de start. Plus een legioentje funrunners, nachtbrakers en ochtendlopers.

Naar Gieten

Vorig jaar kon ik helaas niet meedoen, maar dit jaar ben ik van de partij. Rond 11 uur rij ik naar Gieten en richt een eigen plekje in. Pal naast het plekje van Eddy, dus ik ben in goed gezelschap. Even later sluit ook Wessel aan en in de directe omgeving staan Bram en Olav. Gezelligheid alom. Sowieso is het campingsfeertje een van de mooie kanten van een backyardultra. Na de briefing door Ypke maken we ons klaar voor het eerste rondje Gieten.

Klimmetje

Om stipt 13 uur vertrekken we en laten de bebouwde kom al snel achter ons. Na ruim een kilometer wachten zelfs wat hoogtemeters. Op de Hondsrugweg, waar anders? Het wordt de komende uren een vast wandelmomentje voor alle deelnemers en terecht. Waarom hier energie verspillen?

Woonwijken

Na zo’n drie kilometer zijn we terug in de bebouwde kom en rennen we door diverse woonwijken. Enkele fanatiekelingen springen zelfs even op de kabelbaan! Met bijna zeven kilometer in de benen zijn we terug bij de finish en checken in. De kop is eraf!

Ultracamping

Op de ultracamping is het zaak te relaxen en wat energie te tanken. Ook heb ik me voorgenomen om na elke vier rondjes van schoenen te wisselen. De omstandigheden in Gieten zijn prachtig en je merkt dat dit evenement door het dorp wordt gedragen. Er zijn veel locals betrokken en onderweg worden we door allerlei Gietenaren enthousiast aangemoedigd.

Verkoelings

Aan het eind van de middag komt Hilde langs met waterijsjes. Een raketje gaat er natuurlijk wel in! Ook Lammerts watertap halverwege komt goed van pas, want op sommige stukken van het parcours is het benauwd. De laatste honderden meters van elke ronde wandel ik ontspannen terug. Ik zit lekker in de wedstrijd en dan moet de nacht nog komen.

De nacht!

Ja, de nacht! Altijd magisch om in het donker te lopen. Het wordt wel een plakkerig nachtje, want echt afkoelen doet het niet. We kunnen de hele nacht gewoon met korte mouwen lopen. Af en toe roert mijn maag zich. Echt misselijk ben ik niet, maar wel lusteloos. Toch moet er natuurlijk energie in. Kleine hapjes dan maar en een geheim wapen: melk. Een paar slokjes melk brengt mijn maag geleidelijk in betere sferen.

Dageraad

Dan begint rond 5 uur de dageraad. Prachtig om het langzaam licht te zien worden. Daar fleur ik altijd van op en mentaal gaat het prima. De beentjes voelen soms wel zwaar, maar ik werk de rondjes rustig af en eindig steeds met voldoende marge.

Waterloo

Toch vind ik mijn Waterloo in ronde 21. Mijn benen lopen vol en het lukt me de eerste kilometers niet om op gang te komen. Veel wandelen dus en mijn kilometertijden stijgen naar bijna tien minuten. Dat is te langzaam. Pas na vier kilometer kan ik weer stukjes dribbelen, maar die opleving komt te laat. Na 63 minuten ben ik terug: einde race. De backyardultra is meedogenloos.

Sportief

Er blijven zeven strijders over die de klus klaren. Na 100 mijl in bijna 24 uur komen ze gezamenlijk over de streep. Dat past heel goed bij de sportieve sfeer bij deze loop. Maar ja, wie krijgt nu de gieter mee naar huis? 😉

Gieten bedankt!

Het was genieten in Gieten! Organisatie, vrijwilligers, medelopers en enthousiaste Gietenaren, bedankt!