Gastvrij Gasteren
Na enkele jaren afwezigheid keert de Drentsche Aa-editie van RUNFORESTRUN terug op de agenda. Volkomen terecht, want dit is een prachtig afwisselend deel van Drenthe. Startpunt is het dorpje Gasteren. Om precies te zijn: dorpshuis de Gasterije.
Aangekomen bij de Gasterije.
Startnummer
Normaal gesproken zou Lút met me meerijden, maar die heeft besloten om de 28 kilometer van Groningen naar Gasteren te rennen. En daarna dus nog 43 kilometer trailrunnen. Op de terugweg wil hij wél graag meerijden. 🙂
Rond half tien haal ik mijn startnummer in de knusse sporthal. Daarna even omkleden bij de auto. Toch maar een lange broek aan, want het is best fris. Op de parkeerplaats tref ik Robert Jan, Andrina en Bas. Even later zitten we met z’n allen aan het tafeltje van Edgar bij te kletsen.
Startnummer halen in de sporthal.
Start
Inmiddels is ook Lút gearriveerd en even later in het bezit van zijn startnummer. Het is inmiddels al bijna half elf. Samen met Sandra en Reinhart maken we nog een startselfie en dan zijn we er eigenlijk wel klaar voor.
Startselfie met Lút, Sandra en Reinhart.
Klaar voor de start.
Balloërveld
We starten in zuidelijke richting en bereiken na bijna drie kilometer het fraaie Balloërveld. Hier slenteren we de komende 9 kilometer over brede en smalle paden tussen de heide door naar de eerste verzorgingspost. Die is neergezet in de schaapskooi. De schapen zijn lekker aan het grazen, dus alle ruimte.
We zijn begonnen.
Onderweg naar het Balloërveld. (foto: Martin Knegt)
Het Balloërveld.
Het Balloërveld.
VP1 in de schaapskooi.
Tankgracht
Vanaf de schaapskooi rennen we in noordelijke richting terug over het Balloërveld en belanden uiteindelijk bij de voormalige tankgracht uit de Tweede Wereldoorlog. Een traditioneel lastig stukje. Goed uitkijken voor alle boomwortels, want je ligt hier zomaar op je snuit.
Terug in noordelijke richting.
Over de voormalige tankgracht.
Natte voetjes
Toe nu toe is het gelukt om de voeten droog te houden, maar na bijna elf kilometer gaan we door het water. En hoe! Bij een volgelopen greppel waden we kuitdiep naar de overkant. Verderop pakken we een ondergelopen graslandje mee. Lekker zompig.
Proberen om droge voeten te houden.
Mislukt.
Natte voetjes. (foto: John Bruininck)
Nog meer water. (foto: Janke van der Schaaf)
Osdijk
Over het vlonderpad bij parkeerplaats Galgenriet verlaten we het Balloërveld en rennen naar de Osdijk. Hier staat na dertien kilometer al de tweede verzorgingspost van de dag. Daar tref ik Bas en we rennen een stuk samen door het Oudemolense bos.
Het vlonderpad bij parkeerplaats Galgenriet.
VP2 na 13 kilometer.
Gasterse Duinen
Na zo’n 16 kilometer bereiken we de Gasterse Duinen, alweer zo’n mooi stukje Drenthe. We passeren hunebed D10, volgens sommige bronnen het lelijkste hunebed in Nederland. Verderop lopen we door grasland en voert de route van de langste afstand verder naar het De Strubben-Kniphorstbosch bij Anloo.
De Gasterse Duinen.
De Gasterse Duinen.
Door het grasland.
Let op! 44 km route.
De Strubben-Kniphorstbosch
Het wordt bijna eentonig, maar ook het De Strubben-Kniphorstbosch is een prachtig stukje Drenthe. Het is bovendien een archeologisch rijksmonument. Nergens in ons land vind je zo veel archeologische monumenten bij elkaar: twee hunebedden en ongeveer zestig grafheuvels, maar ook tal van eeuwenoude veldwegen. En schapen natuurlijk, hoewel die wat minder oud zijn.
De Strubben-Kniphorstbosch.
Hunebed D7 (Anloo).
De Strubben-Kniphorstbosch.
Hunebed D8 (Anloo).
Schaapskudde.
De Strubben-Kniphorstbosch.
Tussen Anloo en Eext
Na 28 kilometer kunnen we weer even bijtanken bij de derde en laatste verzorgingspost op de route. We steken de Annerweg over en maken een ronde door de bossen tussen Anloo en Eext. Daar passeren we het vierde hunebed van de dag en maken ons op voor de slotfase.
VP3 na 28 kilometer.
Inmiddels 33 kilometer onderweg.
Hunebed D11 (Anloo).
Modder
Die slotfase is in ieder geval zompig en modderig. Net buiten Anloo rennen we door een zompig weiland, waardoor mijn schoenen zwart kleuren. Gelukkig kan ik ze verderop afspoelen in enkeldiep water.
Zompig grasland ten westen van Anloo.
Modderige schoenen.
Binnen
Goed, de echte slotfase dan. Ten noorden van Gasteren pakken we nog wat hellinkjes mee en draaien dan het grasveld bij de Gasterije weer op. Binnen in minder dan 4,5 uur, prima! Even bijkomen en napraten met Laura, Sandra en Wouter. Daarna droge kleren aan en wachten op Lút. Naast de 28 kilometers van vanmorgen blijkt hij onderweg nog vier bonuskilometers aan de route te hebben toegevoegd.
In de slotfase nog een paar hellinkjes.
Binnen!
Snert!
Dat wachten komt helemaal niet slecht uit, want in de Gasterije serveert men snert! Iedereen weet dat snert supergoede herstelvoeding is, dus doet u mij maar een kommetje. Nou ja, kommetje, het is een stevige bak overheerlijke snert! De vriendelijke mevrouw van de catering biedt me na een tijdje zelfs nog een gratis refill aan, maar dat vindt mijn maag weer net iets te veel van het goede. Ik bedank vriendelijk, maar waardeer deze Gasterse gastvrijheid uiteraard enorm.
Niet veel later komt Lút over de streep, opvallend monter voor iemand met zo’n 75 kilometer in de benen. Hij slaat de snert over en dus zetten we koers naar huis na een prachtige hardloopdag. Bedankt Gasteren, tot volgend jaar!
Snert!
