Westerkwartier

In 2019 fuseren de gemeenten Leek, Zuidhorn, Grootegast en Marum tot de gemeente Westerkwartier. Dat moet gevierd worden. Met een marathon! Het eenmalige evenement is bedoeld om de inwoners van de nieuwe gemeente op een sportieve manier met elkaar te verbinden. Ook letterlijk, want de route doet alle vier fusiegemeenten aan. Bovendien kan de afstand als estafette worden gelopen. Gelukkig mogen ook buitenstaanders meedoen aan deze bijzondere loop en dus schrijf ik me in voor de Westerkwartier Marathon.

Bus

Vanaf Kardinge rijdt een rechtstreekse buslijn naar Leek, dus ik ga vandaag mooi met het openbaar vervoer. Even later stapt ook Sybren in en onderweg naar Leek beschouwen we deze bijzondere marathon alvast voor. Aangekomen bij het plaatselijke gemeentehuis melden we ons bij de inschrijfbalie. Daar is het een tikkie chaotisch, want de ruimte in het halletje is beperkt. Maar we bemachtigen ons startnummer en ook de bijhorende rode zak, waarin onze spullen netjes vervoerd worden naar de finish bij de Rodenburghal. Als chauffeurs van het tassenvervoer tref ik toevallig een oom en tante van mijn vrouw. Klein wereldje hoor.

Met de bus vanaf Kardinge.

Aangekomen bij het gemeentehuis van Leek.

Het is een tikkie chaotisch bij de inschrijfbalie.

De tassen worden keurig naar de finish gebracht.

Start

Sowieso zijn er bij zo’n nieuwe marathon in het Noorden natuurlijk veel bekenden en dus maak ik even een praatje met onder meer Jan, Kees, Wouter, Alex, Bennie, Meike, Liset en Sjouke. De sfeer is ontspannen en iedereen wacht rustig op wat komen gaat. Daaronder valt natuurlijk ook het startschot, dat om stipt elf uur wordt gelost door de burgemeester van Leek. Daar gaan we! Met zo’n 160 marathonlopers gaan we op pad en dat is best een aardige opkomst voor een eerste editie.

Klaar voor de start.

Leek

Vanaf het gemeentehuis rennen we over de Tolbertstraat, de grote rotonde van Leek en de Midwolderweg. Op verkeersregelaars is vandaag niet bespaard. De meute hardlopers kan overal soepeltjes passeren, terwijl steeds langer wordende rijen met auto’s even moeten wachten.

Over de Midwolderweg.

We verlaten Leek.

Snelweg

We verlaten Leek en gaan op weg naar de A7. Daar lopen we een stuk parallel aan de snelweg. Her en der wordt enthousiast getoeterd door passerende automobilisten.

Langs de A7. (foto: Wil de Boer)

Langs de A7.

Lettelberterdiep

Na zo’n vijf kilometer slaan we linksaf de Letterberterdijk op. Een prachtig dijkje langs het Lettelberterdiep. Aan de overkant ligt de Bergboezem. Inderdaad vooral bedoeld om overtollig water op te vangen, maar tegelijkertijd een fraai natuurgebied.

Over de Letterberterdijk.

Over de Letterberterdijk.

Enumatil

We belanden in Enumatil en daar blijkt het parcours niet geheel verkeersvrij. Ik rem hier tenminste achter een auto aan. Verderop worden automobilisten juist gewaarschuwd voor lopers op de rijbaan. Over de bewegwijzering bij deze marathon is sowieso niet te klagen, want die is keurig verzorgd. Ook staan op mogelijk gevaarlijke punten pylonnen opgesteld om de lopers de ruimte te geven.

Door Enumatil.

Lopers op de rijbaan.

Zuiderweg

Over de Zuiderweg lopen we door naar etappeplaats Zuidhorn. Hier is het prachtig lopen tussen de bomen. Vooral de imposante populieren geven deze route een fraaie aanblik. Helaas heeft niet iedereen oog voor de natuur, getuige enkele tasjes met bierblikjes in de berm… Gooi rommel toch niet in de natuur, maar ruim het gewoon op!

De Zuiderweg.

Imposante populieren.

Zuidhorn

Na zo’n twaalf kilometer bereiken we de startboog in Zuidhorn. Hier geven de estafettelopers het stokje door aan hun teamgenoten, terwijl ook net de deelnemers van de ZUIDHORuN zijn gestart voor hun individuele race naar Grootegast.

Aangekomen in Zuidhorn.

Traject

Wij leggen uiteraard hetzelfde traject af. Met mij gaat het nog steeds prima en ik loop lekker door. Via Briltil, Faan, Niekerk, Oldekerk en Sebaldeburen bereiken we na zo’n 23 kilometer etappeplaats Grootegast.

Bij Briltil.

Aangekomen in Grootegast.

Herfstkleuren

Door de Hoofdstraat lopen we door naar de startboog. Voor de deelnemers van de ZUIDHOrUN ligt hier een medaille klaar, terwijl de marathondeelnemers nog twee etappes voor de boeg hebben. De bomen in het dorp hebben prachtige herfstkleuren en tijdens mijn doorkomst word ik gekiekt met zo’n fraaie herfstachtergrond.

Door de Hoofdstraat.

Doorkomst in Grootegast. (foto: Arjanne van Zwol)

Het tempo daalt

Over de Munnekeweg gaan we op weg naar Noordwijk. Een stuk met veel bomen en af en toe een kudde koeien. Tot zo’n 25 kilometer loop ik nog steeds lekker, maar in de laatste kilometers voor Noordwijk daalt mijn tempo geleidelijk.

Op naar Noordwijk.

Westerkwartierkoeien.

Maagkramp

Tussen Noordwijk en Marum begint mijn maag te protesteren: kramp. Ook niet echt bevorderlijk voor mijn tempo. Ik krijg het lastig en moet af en toe een stukje wandelen.
Na ruim 33 kilometer ben ik bij de startboog in Marum. Drie van de vier etappes zitten erop. Ik neem wat ontbijtkoek en water, maar echt lekker valt dat niet. In het centrum van Marum ontstaat inmiddels een kleine verkeerschaos, maar op de stoep heb ik daar geen last van.

Aangekomen in Marum.

Een kleine verkeerschaos.

Waterpost

Via Nuis gaan we op weg naar Niebert. Daar komt Arnold naast mij lopen. Hij zit in de organisatie van deze loop en doet zelf mee aan de halve marathon. Hij probeert mij op sleeptouw te nemen, maar vandaag is mijn vorm gewoon niet goed genoeg.
Bij de brandweer is – heel toepasselijk – een waterpost ingericht. Daar tref ik ook Gea, die het eveneens zwaar heeft. We lopen even een stukje samen, maar al snel moet ik weer afhaken.

Op weg naar Niebert.

Renselfie met Arnold.

Waterpost.

Naar de steep

Nog een kilometer of drie naar de verlossende streep. Ook Kees probeert mij nog even op sleeptouw te nemen, maar het mag allemaal niet baten. Via Tolbert loop ik Leek binnen. Bij de finish wacht Arnold mij al op en schreeuwt me enthousiast door de laatste meters. Nog even een high-five met Erik en dan ben ik eindelijk binnen. Ik heb al een tijdje niet meer op mijn horloge gekeken, dus ik heb geen idee van mijn eindtijd. Die blijkt 4 uur en 11 minuten. Gezien mijn geploeter valt me dat nog mee. Vooraf had ik op een (Wester)kwartiertje minder gehoopt, maar dat er vandaag echt niet in.

Op weg naar de verlossende streep. (foto: Joke Arends)

Terug in Leek.

Fraaie medailles voor de deelnemers.

Sfeervol

Afijn, duidelijk niet mijn beste marathon ooit qua vorm enzo, maar wel een hele sfeervolle marathon met een afwisselend parcours en enthousiast publiek. Het Westerkwartier heeft zich met dit evenement goed op de kaart gezet. Het zou toch zonde zijn als het bij één editie blijft.

Binnen!