Herfstmarathon

Twee jaar geleden was de eerste Martini Marathon. In totaal 105,5 rondjes rennen op de atletiekbaan in Groningen. Dat lopen op de baan viel me niet mee, maar het was wel een gezellig evenement met een hoop bekenden. Graag doe ik dus mee aan de tweede editie op 21 september. Inderdaad, de dag dat de herfst begint…

Bekenden

Aan het eind van de middag fiets ik naar het Stadspark en haal mijn startnummer op in de kantine van Groningen Atletiek. Daar tref ik meteen al een hoop bekenden, waaronder organisator Alex, Martijn, Dick, Sybren, Bennie, Eddy en Jaap. Er valt natuurlijk een hoop bij te kletsen.

We zijn te gast bij Groningen Atletiek.

Verdwalen

Eenmaal omgekleed loop ik naar buiten om het parcours te verkennen. Gelukkig heeft de organisatie de route keurig gemarkeerd, zodat niemand hoeft te verdwalen. 😉

De route staat prima aangegeven.

Donkere wolken

Ook breng ik mijn tas naar de verzorgingspost aan de kant van de A7 en leg wat gelletjes en een bidon met water klaar. Dat moet voldoende zijn. En anders is er nog de reguliere verzorgingspost. Er pakken zich wat donkere wolken samen boven de atletiekbaan, maar voorlopig blijft het droog.

De verzorgingspost voor eigen eten en drinken.

Donkere wolken.

Nog zo’n tien minuten tot de start.

Start

Het is tijd om naar de start te gaan. We nemen plaats op de baan aan de kant van de A7, want die 195 meter bovenop de 42 kilometer horen er natuurlijk wel bij.

Verzamelen voor de start.

Verzamelen voor de start.

Rustig

Het startschot valt en weg zijn we. De eerste rondjes loop ik samen met Martijn. We hebben ons voorgenomen om rustig te starten en dat gaat vrij goed. Het is ook nog steeds droog.

Het startschot. (foto: Herman Rinket)

En daar gaan we. (foto: Herman Rinket)

Rustig aan. (foto: Herman Rinket)

Hondenweer

Lang duurt het echter niet, voordat de regen met bakken uit de hemel valt. Een flinke hoosbui zorgt ervoor dat ik binnen een paar minuten helemaal doorweekt ben. Wat een hondenweer! Door de wind begin ik ook af te koelen. Doorlopen maar. Hopelijk klaart het weer een beetje op en kan ik weer opwarmen.
Inmiddels is ook estafetteloper Gerard aangehaakt en we lopen een aantal rondjes met z’n drieën. In de verte onweert het, maar gelukkig trekt dat niet over de atletiekbaan.

Hondenweer. (foto: Herman Rinket)

Hondenweer. (foto: Herman Rinket)

Met Martijn en Gerard. (foto: Herman Rinket)

Plaspauzes

Na zo’n tien kilometer moet ik de groep eventjes verlaten voor een plaspauze. Zoveel heb ik niet gedronken, maar misschien liep ik tijdens die hoosbui met m’n mond open. Het blijkt ook niet mijn enige plaspauze van de avond te zijn. Op ongeveer de helft van de race heb ik al drie plaspauzes achter de rug. Dat is een PR.
Na de eerste stop haal ik Gerard weer bij, maar hij geeft na ruim 12 kilometer het stokje door aan een medeloper. Vanaf daar loop ik een paar kilometer alleen. Martijn loopt namelijk een half rondje voor mij en die haal ik voorlopig niet bij.

Alleen op pad. (foto: Herman Rinket)

Herenigd

Totdat hij na zo’n 18 kilometer ineens weer naast me loopt, want hij moest ook een sanitaire stop maken. We lopen weer een aantal kilometers samen tot mijn derde plaspauze. Vanaf zo’n 22 kilometer lopen we onze eigen race. Martijn loopt uiteindelijk lekker door en kan in de slotfase zelfs nog versnellen om een PR te lopen. Keurig!

Herenigd met Martijn. (foto: Herman Rinket)

Rugpijn

Tot zo’n 36 kilometer loop ik ook lekker door, maar ik krijg wel last van mijn rug. In de laatste vijftien rondjes probeer ik op het rechte stuk aan de kant van de A7 mijn rug steeds een beetje te ontzien met een korte wandelpauze. Dat pakt goed uit, al verlies ik natuurlijk wel wat tijd.

Min één

Met nog tien rondjes op het bord komt iemand van de tijdwaarneming naast me lopen. Vanwege een storing bij het meten staat er een rondje te veel op het bord. Eigenlijk hoef ik dus nog maar negen rondjes. Mooi zo!

Nog negen rondjes. (foto: Herman Rinket)

Naamgenoot

De bel voor de laatste ronde wordt geluid door niemand minder dan Nico Swart, een naamgenoot bij de tijdwaarneming. Dat is grappig. Na mijn finish maak ik even een praatje met hem en Nico heeft zelfs al een printje voor mij met mijn rondetijden. Wat een service!

Warme douche

In de kantine babbel ik nog even na, maar lang blijf ik niet hangen. Ik wil naar huis voor een warme douche. Het weer zat vandaag niet mee, maar het was wederom een memorabel avondje. Organisatie, vrijwilligers, medelopers en publiek bedankt!

Binnen!