Snackbeloning

Net als vorig jaar doe ik mee aan de 50 kilometer bij de RUN Winschoten. Was het bij de vorige editie nog tropisch warm, dit keer komt de regen met bakken uit de hemel. Compleet andere omstandigheden dus. Voor het publiek iets minder leuk, maar stiekem vind ik het niet erg. Ik loop veel liever in de regen dan in de warmte.

Zompig

Eerder op de dag vind ik de regen nog wél knap vervelend. Tijdens mijn fietstocht naar het station kom ik niet droog over en met name mijn schoenen zijn doorweekt. Na een half uurtje in de trein loop ik dus op zompige schoenen door Winschoten naar de sporthal en haal mijn startnummer op.

Sporthal

In de sporthal is het flink druk. Logisch, want niemand gaat nu al voor z’n lol buiten staan. Na het omkleden tref ik Mario en we kletsen even bij. We krijgen gezelschap van Jeroen, een loopmaat van Mario. Ze lopen ook allebei de 50 kilometer. Verderop spreek ik Albert, die al richting de start gaat van zijn 100 kilometer.

Poncho

Ik eet nog even een paar gevulde koeken en maak me klaar voor de start. Helaas heb ik geen poncho meegenomen, maar gelukkig krijg je bij je startnummer een vuilniszak voor eventuele reservekleding. Ik scheur drie gaten in de vuilniszak en voilà, ik heb een prima poncho. Buiten schuil ik even bij een tent en zie nog net de start van de langste afstand. In de stromende regen! Ook tref ik Liset, die met haar loopgroep Nienoord wederom meedoet aan de estafette.

Onderweg

Tijd voor de start. Ik trek m’n poncho uit en na het startschot zijn we onderweg. Eerst een kilometer door het Stadspark en dan verder Winschoten in. Bij het verlaten van het park loop ik ineens naast Kees. Met hem rende ik vorig jaar tijdens de Berenloop zo’n dertig kilometer samen. We hanteren ongeveer hetzelfde tempo en lopen vandaag ook weer een groot deel samen.

Rijk versierd

Het gebruikelijke rondje voert weer door diverse rijk versierde wijken van Winschoten en Heiligerlee. Overal hangen weer vrolijke vlaggetjes en ballonnen. En ondanks de regen valt de publieke belangstelling niet tegen. Natuurlijk is het op sommige punten minder druk dan vorig jaar, maar veel Winschoters laten zich niet kisten en hebben een partytent neergezet als overdekte tribune. De bewoners van de Noorderstraat hebben het straat het mooist versierd en zij ontvangen na afloop terecht de straatprijs.

Het plan

Mijn streven is een eindtijd onder de vijf uur. Daarvoor had ik bedacht om het eerste rondje in ongeveer 57 minuten te lopen en daarna elk rondje steeds ongeveer een minuut sneller. Voor zolang dat lukt tenminste. Mijn eerste doorkomsttijd is 55:43 minuten. Iets sneller dan beoogd, maar geen reden tot paniek. Gewoon zo doorgaan.

Gezelschap

Vanwege een plaspauze was Kees even achterop geraakt, maar binnen twee kilometer heeft ie mij weer bijgehaald. Na zo’n twaalf kilometer krijgen we gezelschap van Jeroen, die ik eerder vanmorgen al even in de sporthal ontmoet had. Met z’n drieën lopen we het grootste deel van het tweede rondje samen. Na zo’n 17 kilometer krijgt Kees last van maagkramp en doen we even iets rustiger aan. Toch leggen we dit rondje uiteindelijk af in 56:13 minuten. Prima.

Snelste rondje

In het begin van het derde rondje kom ik alleen te lopen vanwege sanitaire stops van mijn medelopers. Ik probeer hetzelfde tempo te hanteren, maar toch loop ik geleidelijk steeds een beetje mee met passerende lopers. Het kost Kees daarom enige moeite om terug te komen, maar na zo’n 27 kilometer is ie er weer. Jeroen waagt de sprong niet en blijft zijn eigen tempo rennen.
We lopen dan ook even een stukje samen met Dick, de geroutineerde langeafstandsloper en voorzitter van Av Aquilo, die al voor de vijfde keer meedoet aan de 100 kilometer in Winschoten. Maar zijn basistempo voor de langste afstand ligt uiteraard ietsje lager dan onze snelheid en we nemen verderop weer afscheid van elkaar. Ons derde rondje blijkt met 54:49 de snelste van de dag.

Tol

Aan het begin van het vierde rondje lappen we Willem Smith, die de 50 kilometer op klompen rent! Het gaat allemaal wat langzamer, maar Willem rent vrolijk voort. Respect dat je deze afstand op klompen aflegt.
Na zo’n 34 kilometer begint de inhaalrace van Kees z’n tol te eisen. Hij zakt een tandje terug, terwijl ik merk dat mijn benen een lager tempo slecht verwerken. Het is beter om vanaf hier ons eigen tempo te rennen en we wensen elkaar succes.
Tegen het eind van het vierde rondje tref ik Gea, die bezig is aan haar eerste 100 kilometer. Ze loopt na bijna veertig kilometer nog vrij soepel, al vindt ze de race tot nu toe zwaar. We lopen even een stukje samen, maar ook haar basistempo ligt natuurlijk iets lager dan dat van mij. We nemen dus weer afscheid en ik loop alleen verder. Bij de vierde doorkomst klok ik 56:34 minuten en word ik aangemoedigd door Robert Jan en Andrina, die inmiddels ook in Winschoten zijn gearriveerd. Robert Jan doet straks nog mee aan de estafette.

Het laatste rondje

Vorig jaar stortte ik in de laatste ronde in. Net voor het einde van het Stadspark blokkeerden mijn benen. Dat wil ik nu voorkomen en dus gaat in het park de blik op oneindig. Eenmaal uit het park worden de kilometerbordjes steeds het volgende doel. Eigenlijk wil ik sowieso de verzorgingspost in Heiligerlee halen zonder te wandelen en dat lukt.
In de laatste vijf kilometer moet ik wél een paar keer eventjes wandelen, maar het zijn steeds maar korte stukjes. Daardoor blijft de schade zeer beperkt en passeer ik de streep in een eindtijd van 04:43:24 uur. Daarmee breek ik mijn PR bij de Run van Gieten met ruim 18 minuten. Vergeleken met mijn eindtijd van vorig jaar ben ik zelfs meer dan 36 minuten sneller. Woehoe!

Na de streep

Net na de streep zie ik Mario. Hij is al omgekleed. Zijn knieën hielden het helaas maar drie rondjes vol en hij moest dus uitstappen. Verderop kom ik Liset tegen. Zij liep vandaag ook een PR op de 10 kilometer en is dus dik tevreden. In de kleedkamer zie ik Kees en Jeroen weer. Kees had het de slotfase zwaar, maar na een lekkere warme douche gaat het al weer een stuk beter. Jeroen kon zijn eigen tempo goed vasthouden en liep uiteindelijk een zeer constante race.

Snackbar Menno

Mijn nieuwbakken PR schreeuwt natuurlijk om een beloning. En ik weet ook al wat: een bezoekje aan Snackbar Menno – met z’n lekkere kippen! Op de laatste dag van 2016 was Menno’s snackpaleis helaas gesloten toen ik in de buurt was voor de Oudejaarsloop in Blijham, maar vandaag heb ik meer succes.
De snackbar tegenover het station is ook een soort tijdmachine, want je gaat hier decennia terug in de tijd. Aan het interieur is al jaren niks veranderd, maar belangrijker: aan de prima kwaliteit ook niet. In kippen, hoe lekker ook, heb ik even geen zin, maar een patatje oorlog en een eierbal gaat er wel in. Het wordt ‘meenemen’, want ik moet de trein halen.
Terug naar Groningen smul ik van de snacks en geniet ik na van een zeer geslaagde dag in Winschoten. Ondanks of eigenlijk dankzij de regen. Tot volgend jaar maar weer.

De statistieken

Nog even de cijfertjes op een rij. Eigenlijk heb ik best een constante race gelopen. In de laatste ronde had ik wel wat verval, maar ik wist de schade gelukkig beperkt te houden. PR!