Marathondebuut

Vandaag is het zover: mijn marathondebuut in Rotterdam. Vanaf januari heb ik ruim drie maanden getraind voor deze race en nu moet het gebeuren. Ik reis niet alleen naar Rotterdam. Mijn schoonvader wil graag zien hoe ik het er vanaf breng en rijdt met me mee. Hij weet bovendien wat me te wachten staat, want zelf liep hij deze marathon drie keer. Een vierde keer stond eveneens in de planning, maar een hernia gooide helaas definitief roet in het eten.

Aankomst

Om zes uur ’s ochtends pik ik m’n schoonvader op en rijden we door de polder richting Rotterdam. De reis verloopt voorspoedig en tegen half negen bereiken we de parkeerplaats bij station Rotterdam Alexander. Vanaf daar pakken we de metro naar de Coolsingel, waar ik m’n startnummer kan ophalen bij de Marathon Sport Expo in het Beurs WTC. Bij zulke aantallen deelnemers lijkt het mij handiger om de startnummers op te sturen, dat scheelt op de wedstrijddag een hoop handelingen en wachttijd, maar men heeft vast een goede reden om het op deze manier te doen.

Omkleden

Vanaf de Coolsingel lopen we langs het stadhuis naar de Stroveer, waar een grote omkleedtent is neergezet, inclusief douches en kluisjes voor waardevolle spullen. Daar kleed ik me om en eet nog even een banaantje. Heb ik alles bij me? Check.

Startvak

Op naar de startvakken bij het Hofplein dan maar. We zijn ruim op tijd, want ik start pas in de tweede wave. Nog even wat drinken en ook nog even langs het plaskruis, dat scheelt zometeen toch weer wat ballast.

You’ll never walk alone

Inmiddels staat zanger Lee Towers klaar op een hoogwerker en zingt zijn You’ll Never Walk Alone over de Coolsingel. Een traditie in Rotterdam. Duizenden lopers zingen het lied uit volle borst mee, waarna met een kanonschot het startsignaal wordt gegeven. De eerste helft van de 13.500 deelnemers begint aan hun marathon. Tien minuten later zijn wij aan de beurt. Langzaam komt de enorme menigte in beweging en gaan we op weg.

Plassen

Vanaf de Coolsingel lopen we rechtdoor over de Schiedamsedijk en over de fraaie Erasmusbrug naar ‘Zuid’. Met zo’n vijf kilometer in de benen bereiken we De Kuip. Hoewel ik nét voor de start nog een bezoekje aan het plaskruis heb gebracht, moet ik nu toch al weer erg nodig plassen. Ik heb kennelijk toch te veel gedronken in het laatste uur voor de start. En opvallend: ik ben bepaald niet de enige die hier zijn blaas leegt in de groenstrook met uitzicht op het stadion van Feyenoord. Een plas lichter sluit ik weer aan in de lange colonne lopers.

Achter op schema

Het eerste anderhalf uur is het zó druk op de weg, dat ik noodgedwongen het tempo van de meute volg. Dat is geen vervelend tempo, maar voor mijn gevoel toch een tikkie te langzaam. Het is vandaag echter wel goed om in de eerste uren niet met de krachten te smijten. Via het Zuiderpark – langs Ahoy – lopen we naar Charlois. Hier zijn we precies op de helft en klok ik op de mat een tijd van nét boven de twee uur. Eigenlijk lig ik nu een beetje achter op schema om onder de vier uur te lopen, maar de schade is te overzien. Gewoon doorlopen in dit tempo en dan zien we wel waar het schip strandt.

Terug over de Erasmusbrug.

Tol

Na zo’n 26 kilometer zijn we terug bij de Erasmusbrug en steken de Maas weer over. Hier voel ik me nog redelijk goed, maar als we via de Kubuswoningen op Blaak richting het zware stuk in het Kralingse Bos gaan, begint de vermoeidheid langzaam z’n tol te eisen. Bij het 32-kilometer punt ben ik drie uur onderweg. Nog een uur voor de laatste tien kilometer, dat moet kunnen, toch? Dat is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan, want inmiddels doen de beenspieren behoorlijk pijn. M’n tempo daalt en bij de drinkposten ga ik steeds even wandelen om de benen te ontspannen. Dat helpt. Bovendien worden de lopers hier over het dode punt geholpen door de aanmoedigingen van het massaal toegestroomde publiek langs de kant. Wat een enthousiasme en wat een positieve sfeer!

Mat

In de slotfase tel ik in m’n hoofd de kilometers af en blijf me focussen op m’n tempo. Daardoor mis ik een paar kilometerbordjes en aangezien m’n horloge ook niet helemaal de juiste afstand aangeeft, is het een beetje gokken hoever het nu nog naar de streep is. Maar net na het passeren van de Kubuswoningen zie ik ineens de mat voor de laatste kilometer liggen. Dat geeft me een enorme boost, want ik ben dichter bij de streep dan ik dacht. Bovendien zie ik dat ik nu 3:53 uur onderweg ben. Een tijd onder de vier uur is dus goed mogelijk, want ik heb nog zeven minuten voor de laatste kilometer.

Onder de vier uur!

Ik zet nog even flink aan en bij het opdraaien van de Coolsingel zie ik de finishboog in de verte al liggen. Ik blijf me focussen op dat eindpunt en met een klein sprintje passeer ik de streep. De handen kunnen in de lucht, want ik heb het gehaald én ik blijf precies veertig seconden onder de vier uur! Doel behaald. Maar zodra ik met de medaille om mijn nek even verderop stil sta, voel ik m’n benen meteen vol lopen.
Ik strompel naar de zijkant en neem plaats op een stoeprand. Even zitten, op adem komen en wat eten en drinken. Daarna sjok ik langzaam naar de uitgang van het finishgebied, waar ik mijn schoonvader tref. Hij heeft onderweg foto’s van mij gemaakt en is zelfs nog bekenden tegengekomen.

Binnen!

Strompelen

Eenmaal omgekleed in de tent wacht me nog een flinke uitdaging, want het is ongeveer een kilometer wandelen naar het metrostation. Met volle benen en kleine pasjes strompel ik die kant op. Gelukkig hebben we geen haast, want snel gaat het allemaal niet.
Een half uurtje later zijn we weer bij de auto en stuurt m’n schoonvader ons terug naar Groningen. Kan ik mooi even bijkomen van deze krachtsinspanning en even bellen met Erik, die vandaag ook zijn marathondebuut heeft gemaakt. Hij was zelfs nog een kwartiertje sneller dan ik, een keurige tijd.
Twee uur later zijn we weer terug in Groningen en plof ik op de bank. Wat een prachtige ervaring vandaag in Rotterdam, niet in de laatste plaats vanwege het enthousiaste publiek en de fraaie ambiance.

De statistieken

Ha! Het zijn ‘maar’ veertig seconden, maar ik ben toch maar mooi onder de vier uur gebleven in mijn eerste marathon. Met een lichte negative split dus, want op de helft klokte ik nog een tijd van 2:00:30. Uiteraard ben ik zeer tevreden met mijn tijd.

Bewegende beelden

Onderweg zijn er ook nog wat bewegende beelden gemaakt: