Roze badmuts
De eerste editie van de RUNFORESTRUN Cross Triathlon beviel mij zó goed, dat ik me amper twee weken later alweer inschreef voor de editie van 2018. Qua afstand ga ik dit keer een stapje omhoog naar de XXL. Het langste onderdeel komt neer op 1500 meter zwemmen, bijna 44 kilometer mountainbiken en ruim 18 kilometer trailrunnen.
Opbouwen
De ochtend voor de triathlon help ik mee als vrijwilliger bij de opbouw van het start-/finishgebied. Er moet heel wat gebeuren om zo’n evenement mogelijk te maken. Eerst leggen we de fietsenrekken in het wisselvak, keurig in vier lange rijen, en we zorgen dat iedere deelnemer voldoende ruimte heeft. Daarna plaatsen we de dranghekken voor de verschillende routes en ook tuigen we de finishboog op.
De fietsenrekken.
Keurig op een rijtje.
Dranghekken om de wisselzone.
De finishboog.
Spulletjes
De volgende dag ben ik ongeveer een uur voor de start aanwezig. Ik haal mijn startnummer op en parkeer mijn mountainbike in het rek. Ook leg ik al mijn spulletjes een beetje handig neer, zodat ik ze straks bij het wisselen gemakkelijk kan pakken. Ik maak twee aparte stapeltjes voor mijn fiets- en hardloopoutfit.
De outfits van vandaag.
Aangekomen bij het wisselvak.
Ik parkeer mijn mountainbike in de rekken.
Het wisselvak loopt vol.
De spulletjes liggen klaar.
Wennen
Daarna trek ik mijn zwemspullen aan en de roze badmuts over mijn oren. Ik duik even het water in om alvast te wennen aan de watertemperatuur. Na deze korte zwemsessie meld ik me bij het startvak.
Onderweg naar het water.
Een prachtige roze badmuts.
Klaar voor de start.
Zwemmen
Om 10 uur klinkt de toeter en weg zijn we. We zwemmen eerst een stukje door ondiep water en rennen dan over het eilandje naar de voormalige zandwinplas. In dit diepe water zwemmen we drie rondjes van 500 meter. Althans, dat is aanvankelijk de bedoeling, maar door een weggewaaide boei blijkt het rondje niet 500, maar 800 meter lang. De wedstrijdleiding past het plan aan en dus zwemmen we ‘maar’ twee rondjes. Volgens verwachting kom ik na ruim drie kwartier uit het water en ren via het eilandje door naar de wisselzone, aangemoedigd door mijn kinderen.
De start. En wie moet er nog zijn zwembril opdoen? 😉 (foto: Martin Knegt)
Daar gaan we. Over het eilandje op weg naar het diepe gedeelte.
Mijn kinderen staan me al op te wachten.
Uit het water en door naar het wisselvak.
Mountainbiken
Snel de zwemkleren uit en de fietskleding aan. Ik trek ook meteen mijn trailschoenen aan, want ik heb toch geen speciale fietsschoenen. Dat scheelt straks weer bij het wisselen. Helm op, fiets uit het rek en het parcours op.
Het mountainbiken gaat best lekker. We rijden grotendeels de noordelijke lus van de MTB-route Gieten-Gasselte en pikken rond de Nijslootsweg ook wat technische stukjes mee. Voor elk rondje heb ik iets minder dan drie kwartier nodig.
Het parcours op.
Onderweg. (foto: Tinus Knegt)
Doorkomst na het eerste rondje.
Harde smak
In het derde rondje maak ik bij het Sekmeer een harde smak. Door een stuurfoutje kom in de U-bocht met afdaling niet goed uit, verlies mijn evenwicht en stuiter naar beneden. Ik hou er slechts een oppervlakkige schaafwond op mijn knie aan over. Het had ook minder goed kunnen aflopen, want ik rol met mijn hoofd tegen een boom. Bedankt helm!
Gelukkig slechts een oppervlakkige schaafwond.
Trailrunnen
Na ruim drie uur inspanning begin ik aan het trailrunnen. Normaal gesproken mijn sterkste onderdeel, maar vandaag valt het tegen. Het lukt me niet om een lekker ritme te vinden. Het parcours is ook een tikkie pittiger dan vorig jaar, want de vierde heuvel beklimmen we nu aan de zuidkant. Dat is een behoorlijk lastige helling, zeker als je de andere hellingen nog in de benen hebt.
Het eerste rondje gaat redelijk, maar halverwege het tweede rondje begint mijn maag te protesteren. Gelukkig is er bij beide verzorgingsposten cola beschikbaar. Dat helpt tegen de misselijkheid, maar mijn tempo ben ik kwijt en het tweede rondje gaat zeer moeizaam. Halverwege het derde rondje vind ik weer een beetje energie terug voor de slotfase.
Bovenop de Neverest.
Uitzicht over ’t Gasselterveld.
De steile helling van de vierde heuvel.
Naar de streep
Vanaf de heuvels is het aftellen tot de finish. Op het strand staat mijn zoontje al klaar en net als vorig jaar rennen we een stuk samen naar de streep. Een prachtig moment en een mooie afsluiter van deze triathlon.
Op het strand staat mijn familie al klaar.
Samen met mijn zoontje ren ik naar de streep.
Samen met mijn zoontje ren ik naar de streep.
Binnen!
Bij de finish word ik uiteraard persoonlijk onthaald door Winfried en iets verderop door mijn familie. Ook krijg ik mijn welverdiende medaille omgehangen. Het ging niet vanzelf vandaag, maar eenmaal weer op adem zijn de lastige momenten ook snel weer vergeten.
Deze Cross Triathlon was wederom een prachtig evenement in een fantastische omgeving. Organisatie, vrijwilligers en deelnemers, bedankt! Tot volgend jaar.
Binnen!
De statistieken
En hoe heb ik het cijfermatig gedaan? Van de 58 deelnemers in mijn categorie kwam ik als 57e zwemmer uit het water. Niet als laatste dus, zoals mijn zoontje enthousiast beweerde. 😉
Na het mountainbiken lag ik inmiddels 53e, maar dat zal wel met een aantal uitvallers te maken hebben. Bij het hardlopen heb ik toch nog wat deelnemers ingehaald en ben uiteindelijk als 47e geëindigd. De tijd valt me wel een beetje tegen, maar goed… meer zat er niet in vandaag.
Leuk verslag Nico ! Mooie prestatie in een schitterende omgeving.
Bedankt David! Het is inderdaad een schitterende omgeving.