Berlijnbelevenis

Ruim elf maanden geleden alweer schreven Robert, Arnold en ik ons in voor de marathon van Berlijn. Althans, voor de loting, want de vraag naar startnummers is groter dan het aanbod. Helaas wordt Robert enkele weken later uitgeloot, maar Arnold en ik hebben meer geluk. We besluiten er een lang weekend van te maken en verblijven drie nachten in de Duitse hoofdstad. Op die manier kunnen we op vrijdag al ons startnummer ophalen, op zaterdag meedoen aan de Frühstückslauf en op zondagmiddag rustig bijkomen van alle inspanningen. Op maandag keren we terug naar huis.

Wir fahren nach Berlin

Vrijdagmorgen word ik opgepikt door Arnold en zijn vrouw Gabi. Op een flinke file bij Braunschweig na verloopt de rit naar Berlijn voorspoedig en aan het eind van de middag checken we in bij het Ivbergs Hotel aan de westkant van de stad. In de buurt van een metrostation, dus een prima uitvalsbasis.

Sportbeurs

Met de metro reizen we naar voormalig vliegveld Tempelhof. Daar is het op de sportbeurs BERLIN VITAL al behoorlijk druk. Maar altijd nog een stuk minder druk dan de verwachte opkomst op zaterdag. In de laatste hangar krijgen we eerst ons polsbandje voor het startgebied en even verderop wordt ons startnummer ter plekke uitgeprint. Handig! We nemen ook de goodie bag in ontvangst en kijken nog even rond bij alle standjes.

Flammkuchen

Daarna pakken we de metro naar het centrum van de stad en nemen een kijkje bij het opbouwen van het startgebied rondom de Brandenburger Tor. Uiteindelijk sluiten we de avond af bij restaurant Die Berliner Republik met een Flammkuchen und Bier.

Frühstückslauf

Op zaterdagmorgen staat de Frühstückslauf op het programma. Geen wedstrijd, maar een informeel opwarmertje van zes kilometer vanaf Schloss Charlottenburg naar het Olympiastadion. Even voor half tien arriveren we bij de start, waar het al een drukke bedoening is. Er zijn dan ook zo’n tienduizend deelnemers bij dit evenement, dat wel iets weg heeft van een joggende carnavalsoptocht. In de menigte tref ik ook Liset, die met haar loopgroep is afgereisd naar Berlijn. We praten even bij, onder meer over het optreden van de Diva’s on the run for KiKa bij Piet van Dijken in het programma Herestraat Helemaal. Erg leuk om elkaar hier te ontmoeten.

Stoet

Na het startsignaal stijgen honderden ballonnen op en zet de stoet zich in beweging door de straten van Berlijn. Hard gaat het allemaal niet, maar dat hoeft uiteraard ook niet. Via de Spandauer Damm, De Königin-Elisabeth-Straße en de Platanenallee gaan we op weg naar het Olympiastadion. Na een half uurtje zien we op de Olympische Straße het historische stadion in de verte opdoemen.

Rondje in het Olympiastadion

We lopen eerst om de arena heen en betreden dan via de catacomben de atletiekbaan. Wat gaaf om hier te zijn. En we mogen ook een rondje door het stadion! Na dat rondje beklimmen we de grote trap aan de westkant en verlaten het stadion. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op alle lopers beneden op de baan.

Massaal ontbijt

Bovenaan wacht ik op Arnold en Gabi, die ik in de drukte ben kwijtgeraakt. Na een tijdje zie ik ze nog niet en besluit ik even door te lopen naar de kraampjes langs het stadion. Hier kan iedereen diverse soorten broodjes, drinken en fruit ophalen. Her en der strijken plukjes hardlopers op de grond neer voor het massale ontbijt bij het Olympiastadion. Best een bijzonder gezicht. Ook daar vind ik Arnold en Gabi echter niet terug en dus sms ik ze, dat ik alvast terug naar het hotel ga. Via onder meer de Marathonallee (!) ren ik terug, een stukje van 2,5 kilometer.

Middagprogramma

Na een frisse douche blijken mijn reisgenoten inmiddels ook weer terug te zijn in het hotel. We spreken alvast af voor het avondeten, want we gaan vanmiddag afzonderlijk op stap. Arnold en Gabi gaan een middagje naar Potsdam, terwijl ik afreis naar Stadion An der Alten Försterei voor het duel 1. FC Union Berlin tegen MSV Duisburg. Een amusant potje Fußball dat in 3-2 eindigt. Later op de middag breng ik nog een bezoek aan voormalig concentratiekamp Sachsenhausen. Indrukwekkend.
Aan het begin van de avond tref ik Arnold en Gabi onder de Fernsehturm bij Alexanderplatz, waar we een hapje eten bij Italiaans restaurant Mio. Pasta natuurlijk. Daarna terug naar het hotel voor een goede nachtrust.

Marathondag

Vandaag is het zover: de marathon van Berlijn! Na een prima Frühstück in ons hotel pakken we de metro naar de Hauptbahnhof en lopen de laatste vijfhonderd meter naar het startgebied. Het is dringen geblazen en de tocht naar de startvakken gaat voetje voor voetje. Zodoende ben ik pas vijf minuten voor de officiële start van de marathon in mijn vak, maar gelukkig bevind ik me in de tweede startgolf. Ik heb dus nog een kwartiertje extra. Ik zoek een goed plaatsje in het vak en schuifel langzaam maar zeker richting de startboog.

Genieten

Twintig minuten na de wedstrijdlopers begint ook mijn marathon. Al snel passeren we de Siegessäule en lopen de Straße des 17. Juni uit. Ik had me nog zó voorgenomen om de eerste tien tot vijftien kilometer rustig aan te doen, maar dat lukt alleen de eerste drie kilometer. Het is dan ook nog behoorlijk druk op het parcours. Daarna ga ik toch mee in de flow van de menigte en loop ik al gauw ietsje sneller dan m’n normale marathontempo. Maar het gevoel is goed en daar draait het uiteindelijk om. Onderweg geniet ik van het enthousiaste publiek, de ambiance én de lopers. Zo loopt er op een gegeven moment een loper voor mij te jongleren met drie ballen. Knap.

Constante koers

Na tien kilometer zit ik op 54 minuten en bij het veertien-kilometerpunt klok ik 1:16 uur. Ik zit nu op een schema van 3:48 uur als eindtijd, maar eigenlijk ga ik uit van enig verval op het eind. Via Neukölln en Kreuzberg gaan we richting Schöneberg. Hier noteer ik precies op de helft een tijd van 1:54 uur. Nog steeds precies op het schema van 3:48 uur dus. Het voelt ook nog steeds goed, maar in m’n hoofd begin ik de kilometers wel af te tellen. Eerst naar de 25 kilometer in Steglitz en daarna naar de 30 kilometer op de Hohenzollerndamm. Daar verwacht ik dat mijn bovenbenen pijn gaan doen, want dat heb ik meestal na zo’n driekwart van de race. Opvallend genoeg heb ik nu nog steeds geen last, zelfs niet als we de Kurfürstendamm afrennen en op de Gedächtnis-Kirche afstevenen. En nog steeds op schema.

Moeizaam

Na zo’n 36 kilometer gaan de bovenbenen wél pijn doen. De kilometers over de Potsdammer Straße, Potsdamer Platz en de Leipziger Straße verlopen duidelijk moeizamer dan daarvoor en het is flink doorbijten, maar de streep is nu niet ver meer. Via de Gendarmenmarkt belanden we uiteindelijk op Unter der Linden en zie ik de Brandenburger Tor opdoemen. Wat een gaaf gevoel om onder die poort door te rennen! Een echte eindsprint zit er vandaag niet meer in, dus probeer ik in de laatste kilometer zo min mogelijk tijd te verspelen.

Over de streep

In een eindtijd van 3:48:03 uur ren ik uiteindelijk over de streep. Lekker gelopen en zes minuten van m’n PR afgehaald, dus zeer tevreden. Wat een fraaie marathon was dit. Over brede straten langs de vele highlights van de stad met veel enthousiaste en lawaaierige toeschouwers langs de kant. Danke Berlin!

Engels

Met mijn medaille om de nek maak ik net een selfie, als een vriendelijke dame in het Engels voorstelt foto’s van elkaar maken. Het Engels kan al snel worden ingeruild voor Nederlands, want Vera is een doorgewinterde marathonloopster voor KiKa, zo zie ik de volgende dag op Facebook van onze gezamenlijke vriendin Liset. Klein wereldje.

Bier!

Langzaam begeef ik me richting de uitgang van het finishgebied aan de voet van de Reichstag. Inmiddels heb ik behoorlijk dorst en gelukkig is daar de stand van Erdinger, die alle lopers voorziet van een alkoholfrei biertje. Heerlijk. Die halve liter smaakt zó goed, dat ik er nog maar eentje neem. Danke schön!

Familientreff

Bij de Familientreff ontmoet ik Gabi. Het wachten is nu op de finish van Arnold, die sowieso een kwartier later is gestart. We krijgen via de marathon-app door dat hij inmiddels over de streep is, dus lang kan het niet meer duren. Uiteindelijk komt hij aangestrompeld. Hij is zichtbaar érg diep gegaan, maar heeft het gehaald en binnen de 4:30 uur. Heel knap voor een eerste marathon!

Lampje

Arnold heeft de rest van de middag nodig om bij te komen in het hotel, maar ik voel me prima. Na een frisse douche ga ik nog even naar de Kurfürstendamm om wat cadeautjes voor het thuisfront te scoren. ’s Avonds is Arnold weer boven jan en belanden we bij restaurant Das Rosmarin, waar we heerlijk eten. Tegen 22.00 uur gaat bij mij het lampje langzaam uit en keren we terug naar het hotel. Schlafen, eindelijk! De volgende dag halen we de Berliner Morgenpost met alle uitslagen en rijden we terug naar Nederland. Het was een fantastisch weekend Berlijn.

De statistieken

Uiteraard ben ik zeer tevreden met mijn eindtijd, maar ook met mijn race. Grotendeels op gevoel gelopen en veel constanter kan bijna niet. Tussen de eerste en tweede helft zit slechts drie seconden!