Als tweede project van UltraGrunnen bedenken Lút en ik de WoldjerspoorZoeker: een ultraloop langs de route van een voormalige spoorlijn. Het spoor zelf is verdwenen, maar vijf schitterende stationsgebouwtjes bleven gelukkig bewaard.
Vorig jaar moest ik helaas verstek laten gaan bij de Dijkloop in Delfzijl, maar dit keer ben ik er gelukkig weer bij. De pittige marathon over de zeedijk betekent voor mij een mijlpaal: het is mijn honderdvijftigste marathon.
Erik Bosscher, initiatiefnemer van de Dijkloop, wil al jaren een marathon organiseren. Eerder was de organisatie er nog niet klaar voor, maar nu wel. Over de dijk rennen we van Delfzijl naar de Eemshaven. En natuurlijk ook weer terug.
Eigenlijk was het project hunebedhoppen al voltooid. In zeven etappes tikten we alle Nederlandse hunebedden op hun vindplaats af. Maar stiekem knaagde het een beetje, want in Delfzijl bevindt zich nóg een Nederlands hunebed.
Ruim twee jaar geleden organiseerde Erik Bosscher al een Dijkloop in Delfzijl. Toen was het voorlopig de laatste kans om over de zeedijk te lopen. Nu is de versterkte dijk weer toegankelijk voor het publiek. Dat moet gevierd worden.
De zeedijk tussen Delfzijl en de Eemshaven wordt de komende twee jaar aangepakt en is afgesloten voor het publiek. Dus organiseert Erik Bosscher samen met av Fivelstreek de Dijkloop, als voorlopig de laatste kans om hier te hardlopen.
Incourante afstanden, ik hou er wel van. Meestal hebben ze iets te maken met mijlen. Zo kennen we bijvoorbeeld de 4 Mijl en de 10 Mijl. Teruggerekend naar kilometers zorgt dat vaak voor bijzondere aantallen.
