Kustultra
Voor het eerst sinds drie jaar wordt de Dutch Coast Ultra Run by Night weer georganiseerd. Deze nachtloop van Den Helder naar Castricum aan Zee kent vier afstanden: 100, 75, 50 en 25 kilometer. Eind oktober schrijf ik me samen met Tamara, Robert Jan en Bas in voor de 50 kilometer. Toch is Tamara er uiteindelijk helaas niet bij. Zo’n twee weken voor de start moet ze afhaken om overbelasting te voorkomen. Heel verstandig, maar niet leuk.

We parkeren de auto in Castricum aan Zee.
Trein
Samen met Bas rij ik vrijdagmiddag naar Castricum aan Zee en we parkeren de auto in de buurt van de eindstreep. Daar worden we opgepikt door Robert Jan en Andrina, die in Castricum aan Zee blijven overnachten. Samen rijden we naar station Castricum om de trein naar Den Helder te pakken. In de trein treffen we Inge, die zich heeft ingeschreven voor de 75 kilometer.

Station Castricum.

Wachten op de trein.

Met Inge naar Den Helder. (foto: Inge)

Gearriveerd!
Hotel Wienerhof
Een uurtje voor de start arriveren we bij het karakteristieke Hotel Wienerhof. We halen ons startnummer op, kletsen bij met allerlei bekenden en drinken een kopje koffie. Nog even chillen voordat we beginnen aan onze tocht.

Hotel Wienerhof.

De rij voor de startnummers.

Chillen.

Koffie!
Start
Na een korte briefing door organisator Rinus gaan we stipt om 21 uur op pad. We lopen door de Beatrixstraat en de Weststraat en steken na bijna anderhalve kilometer de dijk over. Daarna rennen we vier kilometer over de Zeepromenade langs de zee en vuurtoren De Lange Jaap.
De weersomstandigheden kunnen bijna niet beter. Het is droog en er is nauwelijks wind, die we bovendien grotendeels in de rug hebben. Wel is het een tikkie fris, maar met een extra kledinglaagje en handschoenen is dat geen probleem.

De briefing door Running Rinus.

Door de Beatrixstraat.

Door de Weststraat.
Het strand op
Na bijna zes kilometer verlaten we de Zeepromenade. Via de helling van de dijk dalen we af naar het zand. Een rottig stuk, omdat we hier scheef lopen. Gelukkig bereiken we vrij snel het strand, dat er over het algemeen goed bijligt. Het blijft steeds zoeken naar het juiste spoor, maar veel stukken zijn vlak en redelijk hard. Geleidelijk trekt het deelnemersveld uit elkaar. Als ik achterom kijk, zie ik een lang lint van lampjes.
Zeehonden
Die lampjes zijn eigenlijk niet nodig, want ook zonder kunstlicht kunnen we prima onze weg vinden. Als onze ogen gewend zijn aan de duisternis, zien we in de branding de eerste zeehond. Een paar kilometer verderop zien we er nog eentje. Mooi om te zien, al verstoren we met onze loop natuurlijk wel hun rust.
Halverwege
Bij de verzorgingspost in Petten zijn we halverwege. Helaas besluit Robert Jan hier te stoppen. Hij is al een uur misselijk en moet steeds kokhalzen. Omdat zijn toestand maar niet verbetert, houdt hij het hier voor gezien. Erg spijtig.
Bij de tafel met eten en drinken Bas en ik doen ons tegoed aan de stroopwafeltjes, chips en nootjes. Even wat brandstof voor het tweede deel van onze tocht.
De tweede helft
Dat tweede deel begint met een omleiding. Vanwege werkzaamheden op het strand lopen we ruim een kilometer over een verhard duinpad. Terug op het strand moeten we eerst een stuk door mul zand ploegen. Gelukkig wordt de ondergrond na een paar honderd meter weer wat harder.
Wel voel ik af en toe een pijnscheut in mijn lies. Heb ik mijn lies een beetje geforceerd door het lopen op het schuine stuk? Dit pijntje is vervelend, maar het is geen showstopper. Eventjes wandelen en daarna weer door.
Geleidelijk werken Bas en ik de kilometers weg. Nog steeds zonder kunstlicht, want we hebben voldoende zicht. Ook in de tweede helft zien we twee zeehonden. De eerste duikt snel weg in de branding als hij ons ziet, maar de tweede blijft rustig op het strand liggen bij Egmond aan Zee.

Nog een zeehond bij Egmond aan Zee.
De Deining
Het laatste stuk naar Castricum aan Zee is lastig. Het strand is smal en niet altijd vlak. Toch blijven we lekker in beweging. Na zo’n 6,5 zien we het verlichte eindpunt van deze tocht: strandpaviljoen De Deining. Onze eindtijd wordt genoteerd en Ketura hangt ons een welverdiende medaille om de nek. Daarna komen we even rustig bij met eten, drinken en warmte…

Strandpaviljoen De Deining!

Binnen kunnen we even bijkomen.

Met eten.

En warmte!
Binnen!
Had ik al gezegd dat Bas vandaag zijn eerste 50 kilometer liep? Zeker niet de minste! Gefeliciteerd met deze prestatie, Bas!
Ik vond het een hele bijzondere en gezellige loop. Deze donkere strandtocht in bijna perfecte omstandigheden was echt genieten. Bedankt organisatie en vrijwilligers! En Bas, Robert Jan, Andrina en Inge, bedankt voor de gezelligheid!

Binnen!

Binnen!
