Dijkmarathon

Erik Bosscher, de initiatiefnemer van de Dijkloop, loopt al jaren rond met het plan om een marathon te organiseren. Bij de vorige edities van de Dijkloop was de organisatie er nog niet klaar voor, maar nu wel. Over de dijk rennen we van Delfzijl naar de Eemshaven en daarna weer terug.

Frisjes

Samen met Lút rij ik naar het frisse Delfzijl. Bij aankomst is het zes graden onder nul. Onderaan de trappen van loopbrug De Diekloper halen we ons startnummer op en zien veel bekende gezichten. In totaal starten meer dan dertig deelnemers op de langste afstand. Gelukkig staat in de tent ook een straalkachel, want in de buitenlucht vernikkelen we behoorlijk. Net voor de start tref ik Erik, de bedenker van dit alles. Even bijpraten en natuurlijk een selfie!

Start

Net voor tien uur betreden we het startvak aan de voet van De Diekloper. Via het kronkelende wandelpad gaan de eerste meters van deze marathon omhoog. We steken de loopbrug over en gaan op weg naar het Eemshotel.

De dijk op

Daar gaan we de dijk op, want het is tenslotte de Dijkloop. Het eerste stuk loop ik samen met Sytze en we kletsen de kilometers weg. Al snel kunnen mijn muts en handschoenen in de jaszak, want ik ben inmiddels lekker opgewarmd. We hebben de wind in de rug, dat helpt natuurlijk wel.

Achter de dijk langs

Met zo’n zeven kilometer in de benen gaan we achter de dijk langs, want het pad over de dijk houdt hier op. Drie kilometer verderop bij Nieuwstad gaat het pad verder en klimmen we de dijk weer op. Een halve kilometer verder bereiken we het keerpunt van de halve marathon. Hier staan onder meer water en bananen klaar, maar door de kou zijn die items bevroren. Lekker fris wel!

Eemscentrale

Na bijna dertien kilometer bereiken we de Eemshaven en lopen om de Eemscentrale heen. Bij het keerpunt van de dertig kilometer tapt Markus voor mij een drankje. Geen ijskoude Jupiler 😉 , maar een ijskoud watertje.

Door de Eemshaven

Over de Waddenweg en de Kwelderweg vervolgen we onze weg door de Eemshaven, langs de vele windmolens die hier staan. Net voor het verste punt komen onder meer Stefan, Lút, Bert, Thonie en Sandra mij alweer tegemoet. Zij zijn inmiddels over de helft.

Keerpunt

Na ruim 21 kilometer bereik ook ik het keerpunt. Hier zorgt onder andere Mark, de broer van Erik, voor een natje en een droogje. Zeer goed geregeld allemaal.

Rechtsomkeert

Rechtsomkeert maar weer. We lopen precies dezelfde route terug naar Delfzijl, maar nu hebben we wind tegen. Ik trek mijn handschoenen dus maar weer aan.

Terug op de dijk

In de Eemshaven vond ik de tegenwind nog wel meevallen, maar terug op de dijk waait het stevig. Echt een gure wind. Ik krijg het nu serieus koud en zet ook mijn muts weer op. Achter de dijk lopen we gelukkig af en toe in de luwte.

Verkleumd

De laatste zeven kilometer over de dijk vallen me zwaar. De harde wind waait dwars door mijn handschoenen; gelukkig heb ik ook nog wanten bij me. Toch voorkomen muts en wanten niet dat ik behoorlijk verkleum. Ik worstel me naar de eindstreep en tik aan in 4:14 uur. Lút staat dan al een tijdje te kleumen in de kou. Ik pak snel mijn spullen en we stappen in de auto om op te warmen.

Pittige tocht

Dat lukt niet helemaal, want als tijdelijke herinnering hou ik een bevroren vinger over aan dit avontuur. Het geeft aan dat deze Dijkmarathon een pittige tocht was. Toch had ik deze loop niet willen missen en ben ik er volgend jaar graag weer bij. Dan graag een iets hogere temperatuur en minder wind.