Stadswegmarathon
Ook aan de tweede Alleenentochsamen Marathon van de MD-lopers doe ik mee en ik kies voor een gemakkelijk te onthouden parcours. Ik woon namelijk naast de Stadsweg, een middeleeuwse route tussen de steden Groningen en Emden, die nog grotendeels intact is. Als straatnaam eindigt de benaming Stadsweg tegenwoordig in Appingedam en laat dat punt nou zo’n 21 kilometer van mijn huis liggen. Een retourtje Appingedam levert dus een Stadswegmarathon op.
Groningen
Met drie pannenkoeken in de maag stap ik de Stadsweg op en loop door de wijk Lewenborg naar de stadsgrens. Daar staat een informatiepaneel met allerlei weetjes over de directe omgeving.
Informatiepaneel Groningen.
Aan de rand van Groningen.
Betonplaten
Over de betonplaten van de zogenaamde doorfietsroute ren ik naar Ten Boer. De komst van deze fietssnelweg ging niet slag of stoot, want natuurliefhebbers tekenden bezwaar aan tegen de vernieling van de bermen langs het oorspronkelijk veel smallere fietspad. Maar zoals wel vaker delfde de natuur het onderspit tegen de vooruitgang.
Op weg naar Ten Boer.
Klap
Net voorbij Ten Boer loop ik door het gehuchtje Oosterdijkshorn met het fraaie bruggetje de Dijkshornerklap. Erachter ligt het eveneens fraaie sluisje de Oosterdijkshornerverlaat. Ik ren door naar Ten Post, waar ik vrolijk word begroet met een wapperende provincievlag van Groningen.
De Dijkshornerklap in Oosterdijkshorn.
Onderweg naar Ten Post.
De provincievlag van Groningen wappert hier fier.
Onverhard
Het onverharde stuk net na Ten Post is het mooiste deel van de route van vandaag. En het zwaarste, want op het hobbelige graspad ligt een verstuikte enkel bij elke stap op de loer. Maar het pad meandert hier fraai door het landschap. Zo liep men in de Middeleeuwen ook over deze route.
Tussen Ten Post en Winneweer is de route onverhard, net als in de Middeleeuwen.
De Stadsweg kronkelt door het landschap.
Borg Tammingahuizen
Halverwege dit onverharde stuk was de oprijlaan van borg Tammingahuizen. De borg werd in de achttiende eeuw gesloopt en daardoor verdween geleidelijk de herinnering aan dit historische pand. In 1995 werd het borgterrein door Staatsbosbeheer in oude staat hersteld. Een informatiepaneel vertelt het verhaal van deze plek.
Hier was de oprijlaan van borg Tammingahuizen.
Informatiepaneel over deze historische plek.
Winneweer
Na ruim veertien kilometer ben ik beland in Winneweer en maak een foto van het oudste pand van het dorp: café Winneweer. In vroeger tijden was het pand een weeshuis en later een herberg waar ook recht werd gesproken. Een prima locatie voor de Rijdende Rechter dus.
Café Winneweer.
Stadsweg.
Het fraaie Groningse land.
Garrelsweer
Fraai is ook Garrelsweer. Het pittoreske dorpje kronkelt lekker mee met het Damsterdiep. Ook hier is weer een informatiepaneel te vinden met lokale trekpleisters.
Garrelsweer.
Een pittoresk dorpje.
Informatiepaneel Garrelsweer.
Historische pandjes
De voormalige steenfabriek Enzelens is zo’n bezienswaardigheid. In deze regio stonden sowieso veel steenfabrieken, zoals het bekende Rusthoven in Wirdum, maar tegenwoordig is de Groningse steenindustrie nagenoeg verdwenen.
Ook de monumentale herenboerderij Tjassensheerd uit 1874 is het bekijken waard, net als de Sybellema-heerd in Wirdum.
De voormalige steenfabriek Enzelens.
De monumentale boerderij Tjassensheerd.
De Sybellema-heerd in Wirdum.
Keerpunt
Inmiddels ben ik bijna aangekomen bij het keerpunt van vandaag. Na het bordje Appingedam loop ik zo’n twee kilometer door en draai dan om.
Keerpunt van deze reis: Appingedam.
En weer terug
Tot nu toe was het droog, maar na zo’n 25 kilometer krijg ik een bui over de kop. Het zorgt voor een fraaie regenboog, toch een mooie beloning.
Gaandeweg wordt mijn tred minder soepel en met name op het hobbelige onverharde stuk tussen Winneweer en Ten Post heb ik het zwaar. Terug op de verharde ondergrond probeer ik mijn cadans terug te vinden, met wisselend succes. 😉
Na zo’n vier uur ben ik weer terug in Groningen en zit deze Stadswegmarathon erop. Ik vond het mooi!
Een buitje op de terugweg zorgt voor deze regenboog.
Het fraaie Groningse land.
Terug over het onverharde stuk.
Doorfietsroute.
Na zo’n vier uur ben ik weer terug in Groningen.
