Modderwalhalla

Oorah! Drie weken na Mud Masters wordt het illustere Team Gerwin Veenstra alweer herenigd. En zelfs uitgebreid, want vandaag sluit ook Alexander aan. Met vijf man sterk doen we mee aan Strong Viking, de Mud Edition. Onze verwachtingen zijn hooggespannen, want Strong Viking staat garant voor een toffe run, zo bleek vorig jaar al bij de Brother Edition. Ruim voor de start begint in onze WhatsApp-groep al de voorpret met filmpjes van de verwachte obstakels. Zo hebben we allemaal erg veel zin in de Flying Ragnar, waarmee je over een sloot moet slingeren. Ook The Iceman is een hindernis om naar uit te kijken, zij het met enige vrees.

Vertraging

Met vijf man uit diverse windstreken is het even puzzelen naar geschikte opstaplocaties, maar het lukt. Rond 7.45 uur pik ik Alexander op, die nog snel zijn GoPro heeft meegenomen. Bij het UMCG stapt Rob in, in Tynaarlo treffen we Gerwin en met Edwin hebben we afgesproken in Staphorst. Team Gerwin Veenstra is compleet, op naar natuurgebied De Berendonck in Wijchen! Helaas stuurt mijn ietwat verouderde navigatiesysteem ons deels door de stad Nijmegen. Daardoor lopen we wel wat vertraging op. Ook de aankomst in Wijchen verloopt niet helemaal soepel, want er staat een lange rij voor de parkeerplaats. We zetten de auto op een stuk braakliggend terrein en lopen in een kwartiertje naar de inschrijfbalie. Ook daar staat een flinke rij en bovendien verloopt de uitgifte van de startnummers niet gesmeerd. Zo krijgt Edwin het nummer van iemand anders, omdat zijn eigen envelop onvindbaar is.

Vliegende start

Snel door naar de omkleedtent, want we hebben nog maar zo’n tien minuten tot de start. Dat wordt krap. Het omkleden en het inleveren van onze tas verloopt echter soepeltjes. We zijn niet helemaal op tijd voor het startschot, maar de laatste deelnemers van ons startvak zijn nog bezig om over de muur te klimmen. We rennen dus meteen door naar de muur en maken zodoende een vliegende start. Niet ideaal, maar ook geen vertraging. Helaas missen we wel de warming-up van Cynthia.

Modderwerk

Na de Dragon Ropes (in een touw naar boven klimmen) en de High Five Lane (een modderige helling) begint al binnen een kilometer het echte modderwerk bij de Mud Mile. Eerst rennen we tot onze enkels door de blubber, tijgeren vervolgens op onze buik door de drab, klimmen we over een hoge muur en plonzen vervolgens door een modderpoeltje. Zo, we zijn al flink vies. Mooi zo. Na zo’n twee kilometer treffen we bij Carry the Shield het eerste Viking-obstakel: met een houten schild en hamer rennen we een rondje door het bos.

Burpees

Nieuw is de Platinum Rig, een gecombineerd obstakel met ringen, monkeybars en touwen, waarbij je naar de overkant moet klauteren. Dat lukt ons geen van allen, want door de modder hebben we maar weinig grip. Ik verlies al bij de ringen mijn houvast en raak de grond. Ik doe nog een poging bij de monkeybars, maar ook daar heb ik geen grip. En dus tien burpees als straf.
Bij de Castle Walls (zijwaarts langs een muur klimmen) moeten we ditmaal ook twee keer om een hoek klimmen, een verbetering ten opzichte van alleen een recht stuk. Iets verderop probeer ik bij de Vikings Battle teamgenoot Alexander van een evenwichtsbalk te duwen. Hoewel hij net iets eerder naar de grond gaat, blijf ook ik niet op de balk staan. Als straf wederom tien burpees.

Iceman

Het volgende obstakel is de ietwat gevreesde The Iceman, een grote bak met ijskoud water. In tegenstelling tot de Brother Edition hoeven we dit keer niet kopje onder, maar koud blijft het wel. Eenmaal aan de overkant klim ik zo snel mogelijk uit de bak en ren meteen verder om in beweging te blijven. Na een paar honderd meter ben ik de ergste kou kwijt en wacht ik even op mijn teamgenoten.

Frisjes

Eigenlijk stond nu de Flying Ragnar op het programma, maar dat obstakel blijkt helaas geschrapt. Erg jammer natuurlijk, want daar hadden we ons op deze hindernis verheugd. Waarom het obstakel er niet is blijft helaas onduidelijk. Iets verderop bij de Log Road, een aantal houten hordes, komt Rob hard ten val en belandt met zijn hand op het asfalt. Pijnlijk, maar hij kan gelukkig wel door. Na zo’n zes kilometer komen we aan bij de Water Cage. In een bak met water glijden we op onze rug onder een bouwhek door. Ook hier is het water ijskoud en vanwege de beperkte ruimte onder het bouwhek lig je hier wél met je hoofd in het water. Frisjes.

Berg

We steken de Heumenseweg over en gaan op weg naar skicentrum De Wijchense Berg. We klimmen uiteindelijk helemaal naar de top van deze Mountain, onder meer via de Viking Climb, een modderige helling. Met een trap naast de skibaan dalen we weer af en slaan bij de Hammer Banger met een grote houten hamer een boomstam weg. De boomstammen zijn al flink gehavend en bij de laatste slag schiet er een splinter in m’n hand. Even doorbijten dus.
Via een modderig weggetje, waarbij we tot onze enkels in de blubber lopen, bereiken we halverwege de Walls, een rechte en twee schuine muren. Hier heeft zo’n beetje iedereen een pootje nodig om over de obstakels te komen. Opvallend is ook de hoge afsprong bij de laatste muur. Beter had men hier wat strobalen neergelegd.

Blubber

Na Raise the Sail (een gewicht via een touw omhoog trekken) belanden we in een zeer blubberig landschap. Bij de Swamp valt het nog wel mee (enkelhoogte), maar zodra we na de Wodin Walk (een evenwichtsbalk over het water) bij de Swamp Trees aankomen, staan we bijna tot onze middel in de zware en koude modder. Maar hé, dit is natuurlijk wel de Mud Edition.

Bloedende kras

Bij de Dragon Tails klimmen we via een horizontaal gespannen touw naar de overkant. Dat gaat bij mij vrij goed en net voor de overkant laat ik het touw los. Helaas lanceer ik daarmee Edwin, die net op het touw was geklommen. Hij valt naar beneden en raakt met zijn hoofd de kant. De schade valt gelukkig mee, maar met een bloedende kras in zijn nek houdt hij wel een souvenir over aan dit obstakel. Aan de overkant stoppen we even om wat te drinken (bah, Red Bull) en op te warmen bij de vuurkorven.

Modderwalhalla

Daarna gaan we op weg naar het modderwalhalla. Eerst de Mud Trenches, loodzware greppels met dikke drab. Op sommige plekken zak je tot je knieën weg. Heel erg zwaar. Ook de Mud Crawl is pittig. We tijgeren door een flinke laag modder en duiken halverwege head first in een modderpoeltje. Aan het eind kruipen we op onze knieën nog door de Mud Tunnels, rioolbuizen met een laag modder erin. Pijnlijk, want in de drab zitten kiezelstenen. Een paar honderd meter verderop beklimmen we de Mud Mountain, een hoge berg modder. We zullen weten dat dit de Mud Edition is.

Rob bij de Mud Tunnels.

Monkeybars

We zijn nu bijna bij de finish, maar eerst nog de Monkeybars. Aan de kant neem ik even rust en concentreer me op de balkjes. Bij de Brother Edition kwam ik tot het middenstuk, nu wil ik de overkant halen. Helaas, niks daarvan. Al bij het derde balkje verlies ik mijn grip en val ik in het water. Balen. Geen revanche vooralsnog.

Helaas de Monkeybars niet gehaald.

Finish

Na ongeveer drie uur bereiken Edwin en ik de Walhalla Steps. Rob, Gerwin en Alexander zijn dan al binnen. We gaan eerst op de finishfoto met een Vikingmeisje nummer één, maar als we verder lopen staat Vikingmeisje nummer twee beteuterd te rillen van de kou. Vooruit, wij zijn de beroerdste niet en gaan dus ook met deze Vikingdame op de foto.

Finishfoto van Gerwin en Alexander.

Finishfoto van Edwin en Nico.

Kleumen

Met ons finishershirt in de hand bereiken we de douches, die voor de verandering eens niet ijskoud zijn. Toch kleumen we inmiddels wel van de kou, dus halen we snel onze tas op. Nou ja, snel, het is nogal chaotisch bij de tassentent. Sommige deelnemers kruipen zelf achter de balie om hun tas op te halen, omdat het wachten te lang duurt. Puntje voor de organisatie, want in deze fase koelen deelnemers heel snel af. Gelukkig heb ik binnen een paar minuten mijn tas, maar dan wacht de volgende uitdaging. De omkleedtent is niet berekend op het aantal deelnemers en is bomvol. Ik besluit niet te wachten tot er meer ruimte komt, want ik moet NU gewoon zo snel mogelijk droge kleren aan. Dan maar omkleden in de buitenlucht op een groenstrook verderop.

Conclusie

Eenmaal aangekleed tref ik de rest van Team Gerwin Veenstra. Edwin komt net terug van de EHBO-post, waar hij even heeft laten kijken naar de kras in zijn nek. Het is gelukkig slechts een oppervlakkige schram. Terug in de auto richting het noorden wisselen we uitvoerig onze ervaringen uit. Iedereen vond deze Mud Edition behoorlijk tof én erg pittig, door de vele modder en de kou. Veel zwaarder dan Mud Masters van drie weken geleden. Wel jammer dat enkele obstakels, zoals de Flying Ragnar, er uiteindelijk niet waren. Misschien zien we die de volgende keer.

Bewegende beelden

Alexander had zijn GoPro mee en maakte het volgende filmpje van de belevenissen van Team Gerwin Veenstra:

En dan is er nog de officiële aftermovie:

Op rapport

Voorzieningen		(3/5)
Die vielen deze editie wel een beetje tegen. Het ophalen van de startnummers en de tassen na de run verliep rommelig en de kleedruimte was veel te klein. Ook parkeergeld vragen voor een stuk braakliggend terrein is een beetje jammer. De verzorgingsposten waren overigens prima.
Parcours		(4/5)
Een fraai parcours met uitdagende en unieke obstakels. Erg veel modderige stukken, zoals je bij een Mud Edition mag verwachten, en een flinke heuvel. De Platinum Rig mag blijven.
Modder		(5/5)
Wat een modder! Bij de Mud Mile, de Mud Trenches, de Mud Mountain en vooral de Swamp Trees was het erg modderig en op sommige stukken was lopen érg lastig. Een modderwalhalla.
Zwaarte		(5/5)
Behoorlijk zwaar. We zijn flink op de proef gesteld door de combinatie van modder, de obstakels én de kou. Op het eind zat iedereen er eventjes goed doorheen.
Prijs-kwaliteitverhouding		(4/5)
Met een inschrijfgeld van ongeveer 55 euro zit Strong Viking boven de gemiddelde prijs van runs in Nederland, maar daar krijg je absoluut kwaliteit voor terug. Er is in elk geval niet bezuinigd op obstakels, personeel, veiligheid of het finishershirt.
Aanrader?		(4/5)
Jazeker. Strong Viking biedt je een kwalitatief goede run en kent een leuke sfeer met (uiteraard) Viking-elementen.