IJskoude afsluiter

Meedoen aan Strong Viking staat al langer op onze verlanglijst, maar helaas passen de Mud, Hills en Water Edition niet in onze planning. Gelukkig wordt er nog een vierde run aan de kalender toegevoegd: de Brother Edition in oktober. We schrijven ons in voor de negentien kilometer. Een flinke uitdaging, want normaal kruipen Gerwin en ik tussen de twaalf en de vijftien kilometer door de modder.

Aankomst

Rond 7.15 uur vertrekken we vanuit Groningen, want de start is al om 10.20 uur en het is zo’n twee uur rijden naar Spaarnwoude. De reis verloopt voorspoedig en bovendien is de bewegwijzering prima, dus iets na negenen rijden we de parkeerplaats op. Nou ja, parkeerplaats, een drassig weiland, waarvoor men maar liefst acht euro parkeergeld vraagt. Beetje jammer. En meteen nog maar een minnetje: men verdeelt de stukjes gras in de richting van de ingang. Dus hoe eerder je komt, hoe verder je moet lopen. Vreemd.

Oorah!

Onderweg naar de inschrijfbalie komen we langs een deel van het parcours. Zo zien we de bekende stroomdraadjes al weer hangen, brrr. Het ophalen van ons startbewijs, een Strong Viking-tattoo ons startnummer, verloopt erg soepel en ook op het binnenterrein is alles prima voor elkaar, met de nodige eet- en drinktentjes, een DJ die niet hinderlijk aanwezig is en kleedruimte binnen bij Snowplanet. Ook het inleveren van de tassen verloopt soepel en zelfs het weer werkt volop mee met een lekker zonnetje. We lopen nog even een kwartiertje rond op het terrein en gaan dan naar het startvak.

De start

Daar verzorgt de stoere Cynthia een pittige warming-up. Zoals zij ‘Oorah’ over de menigte uitbrult… In het startvak wacht al het eerste obstakel: een blinde muur. Sommigen komen daar zelf overheen, maar het grootste gedeelte van de deelnemers lukt dat niet. Zij krijgen uiteraard een pootje van een mede-viking, want dit is niet voor niks de Brother-editie. De regen van de afgelopen dagen heeft gezorgd voor een behoorlijk modderig parcours. Deelnemers op ‘gewone’ hardloopschoenen glijden alle kanten op. In combinatie met de vele heuvels maakt dat deze Brother-editie meteen een van de zwaarste obstacle runs die ik heb gelopen.

Uitdagende obstakels

We krijgen ook nog een flink aantal uitdagende obstakels voor onze kiezen. Voor sommige hindernis geldt bovendien: lukt het je niet of sla je het obstakel over, dan moet je voor straf respectievelijk tien of twintig burpees doen. Geen lekker vooruitzicht. Uiteindelijk doen we bijna anderhalf uur over het eerste rondje van zo’n zeven kilometer, waarin we de volgende obstakels treffen:

Dragon Ropes	In een touw klimmen en de bel aanraken, anders twintig burpees.
Carry a Viking	Een stuk lopen met een andere deelnemer op je schouders.
Brother Balance	Balancerend over een brug naar de overkant.
Dragon Tails	Via een horizontaal gespannen touw naar de overkant klimmen.
Mud Splash	Tot je enkels in een modderig stuk land.
Mud Crawl	Tijgeren door de modder.
Water Cage	In een bak met water onder een bouwhek door.
Balance Bars	Over een houten balk naar de overkant.
Mud Trenches	Modderige heuvels en loopgraven gevuld met water.
Castle Walls	Zijwaarts klimmen langs de muur.
Crawl Up	Ruim honderd meter een helling op tijgeren.
Slide	Met een waterbaan van de heuvel af.
Water Splash	Van een schuine helling het water in.
Wodin Walk	Over een dikke ronde balk naar de overkant.
Carry the Shield	Een stuk lopen met houten schild en hamer.
Collision	Tussen hangende zandzakken door.
Stone Wall	Twee keer heuvelop klauteren via betonnen platen.

Het tijgeren heuvelop is een van de zwaarste obstakels van de dag. Halverwege begint Gerwin omhoog te rollen en dat is een prima tactiek. Je moet wel rustig aandoen om niet duizelig te worden, maar het is in ieder geval een stuk minder zwaar dan het tijgeren. Eenmaal boven wacht een beloning, want de glijbaan naar beneden is een van de leukste obstakels van de dag.

Vervolg

Eenmaal terug op het binnenterrein eindigt hier de run voor deelnemers aan de zeven kilometer. Wij vervolgen onze race en moeten in de komende zes kilometer de volgende obstakels trotseren:

Monkey Bars	Slingeren aan een horizontaal klimrek.
Snow Trenches	Heuvels en loopgraven in de sneeuw
Snow Crawl	Kruipen door een sneeuwtunnel.
Thor’s Lightning	Tussen elektrische draden door, anders twintig burpees.
Walls	Drie verticale muren van drie meter hoog.
Log Drag	Slepen met stukken hout.
Viking Dip	Waden door een stuk water.
Swamp	Het moeras.
Viking Rings	Via hangende ringen naar de overkant.
Raise the Sail	Een gewicht via een touw omhoog trekken.
Log Lift	Een boomstam minimaal tien keer optillen.
Log Road	Over een aantal hordes
Viking Bridge	Via een smalle brug naar de overkant.

Helaas lukt het me bij de monkeybars niet om de overkant te bereiken. Het rechte stuk gaat prima, maar eenmaal bij de verhoging kom ik wel wat centimeters te kort om de volgende bar te pakken. Ik stort in het zwarte water van de smerige sloot. En wat is die Arctic Area koud! En dat terwijl we niet eens zo lang in de skihal zijn. Het rennen door over de trenches gaat nog wel, maar eenmaal in de tunnels bevriezen m’n handen zowat van de ijskoude ondergrond. Als ik merk dat de touwen bij de schuine muur ook gewoon bevroren zijn en mij dus juist niet gaan helpen om hierover heen te komen, besluit ik het obstakel maar te laten voor wat ie is en weer naar buiten te rennen, op naar de ‘warmte’.

Kramp

Helaas valt Gerwin net na Thor’s Lightning uit, als hij bij het springen in het water ineens enorme kramp in zijn kuit krijgt. We proberen de kramp uit zijn kuit te krijgen en hij loopt nog een paar honderd meter door, maar moet dan helaas de strijd staken. Nog ruim elf kilometer doorstrompelen met deze pijn heeft weinig zin en levert misschien alleen maar meer schade op. Een verstandige beslissing kortom, maar uiteraard wel enorm zuur voor Gerwin.

Nog een keer

Ik ben doorgelopen en kom na zo’n dertien kilometer terug bij het binnenterrein, waar we weer op het parcours van het eerste rondje belanden. We doen alle obstakels uit het begin dus nog een keer. Op zich is dat jammer, want de verrassing is wel een beetje weg en daarmee ebt ook de motivatie weg. Bovendien is het hier inmiddels flink drukker geworden en en kosten obstakels zoals de Dragon Tails en Crawl Up ineens behoorlijk meer tijd. Waar ik in het eerste rondje in zo’n tien minuten naar boven tijgerde (en rolde!), ben ik in de herkansing door de drukte bijna een half uur bezig en is er helaas ook geen mogelijkheid om te rollen. Zonde. Ook valt het op dat er flink meer modder op het parcours ligt sinds de vorige keer dat ik hier langskwam, zo’n 2,5 uur geleden.

IJskoude afsluiter

Eenmaal terug op het binnenterrein staat Gerwin al op me te wachten. Er wachten me nog twee obstakels. Eerst The Iceman, een bak met ijskoud water waarin ik twee keer kopje onder moet. Het is nogal koud en onprettig, maar een brain freeze zoals bij de Underwater Tunnels van Tough Guy krijg ik niet.

Eindelijk binnen

Als laatste hindernis neem ik de Walhalla Steps en klauter ik via de constructie naar de finish. Na bijna vier uur rennen, klauteren en tijgeren ben ik eindelijk bij de finish. Ik ga op de finishfoto met een Vikingmeisje en neem m’n finishershirt in ontvangst. Ook krijg ik een biertje, een Felsgold. Bah, wat een bitter bier. Dat wordt geen favorietje.

Snel omkleden

Snel omkleden dan maar, want dankzij The Iceman koel ik nu snel af. Ik spoel me even om onder de douches en kleed me daarna om op de naastgelegen groenstrook. Daarna zoek ik Gerwin op en rijden we terug naar Groningen, waar we tegen 17.00 uur arriveren. We zijn dan zo’n tien uur op pad geweest, maar deze Brother Edition was dat wel waard.

Op rapport