Zeemijlen

Incourante afstanden, ik hou er wel van. Meestal hebben ze iets te maken met mijlen. Zo kennen we bijvoorbeeld de 4 Mijl en de 10 Mijl. Teruggerekend naar kilometers zorgt dat vaak voor bijzondere aantallen. En dan zijn er ook nog eens verschillende soorten mijlen! Zo heb je onder meer de metrische mijl (1500 meter), de Engelse mijl (1609 meter) en de zeemijl (1852 meter). Die laatste eenheid gebruiken ze in Delfzijl, bij hoe toepasselijk… de Zeemijlenloop. Collega Heiko en ik lopen daar exact zes zeemijlen, oftewel exact 11,11 kilometer. Dat wordt voor ons sowieso een PR, want deze afstand liepen we allebei nog nooit.

Op naar Delfzijl

Aan het begin van de middag pikt Heiko mij op en in een klein half uur rijden we naar Delfzijl. Vanaf Ruischerbrug rijden we een tijdje achter een fraaie antieke autobus. Tof!
In de inschrijftent bij de atletiekbaan is het flink dringen, maar uiteindelijk lukt het om een startnummer te bemachtigen. En een knaloranje functioneel loopshirt. Nog even omkleden bij de auto en een plas bij de sporthal en dan zijn wij er klaar voor. Het is vandaag heerlijk loopweer. Droog, een zonnetje en zo’n dertien graden.

Achter een fraaie antieke autobus naar Delfzijl.

Aangekomen bij de atletiekbaan.

Drukte in de inschrijftent.

Starten

We zoeken een plaatsje in het startvak op de atletiekbaan, waar inmiddels al een flinke groep deelnemers klaarstaat. Ook zijn nog veel lopers op het terrein bezig met een warming-up. Uiteindelijk staat ongeveer een kwart van de baan vol met deelnemers, zo’n elfhonderd in totaal. Een prima opkomst. Een startschotje klinkt en de meute zet zich langzaam in beweging.

Klaar voor de start.

Een flinke opkomst.

Selfie voor de race.

Slingeren

In de eerste honderden meters is het flink zoeken naar de ruimte om te lopen. Het helpt ook niet, dat her en der geparkeerde auto’s op het parcours staan. Eenmaal op de Rijksweg komt er meer ruimte en slingeren we langs het Damsterdiep richting Farmsum. Via het Oude Eemskanaal en de Oosterveldweg belanden we in de haven. Eigenlijk ben ik een tikkie sneller begonnen dan ik me had voorgenomen, maar het tempo van rond de 4:35 min/kilometer voelt wel goed, dus doorzetten maar. Erg leuk is het massaal toegestroomde publiek, dat de lopers enthousiast aanmoedigt. Op de Handelskade Oost gaan we in de richting van de Eems. We ronden een keerpunt en lopen via het centrum van Delfzijl weer terug naar de atletiekbaan.

Op de Oosterveldweg. (foto: Herman Rinket)

Langs de haven van Delfzijl.

Langs de zee. Rechts het Eemshotel.

Nog een rondje

Daar geeft de teller zo’n 5,5 kilometer aan, oftewel drie zeemijlen. Nog een keer hetzelfde rondje dus. Het tempo kan ik nog steeds volhouden, al is er wel meer geploeter voor nodig. Helemaal in het stuk langs de Eems, waar we de wind enigszins tegen hebben. Ook blijft het uitkijken voor stoeprandjes en andere oneffenheden in het wegdek. Eenmaal terug bij de atletiekbaan pers ik er nog een eindsprintje uit en klok een tijd van onder de 51 minuten.

Duel

Snel zoek ik een plekje langs de dranghekken, want het duurt vast niet lang voordat Heiko binnenkomt. Inderdaad, een paar minuten later betreedt hij in volle vaart de arena en sprint een duel uit met een medeloper. Daarbij overigens licht gehinderd door een motorrijder. Wat doet die daar nou op de atletiekbaan? Heiko klokt een tijd van onder de 55 minuten. Keurig!

Heiko trekt nog even een sprintje.

Selfie na de race.

Delfzijl, bedankt!

Tevreden wandelen we terug naar de auto voor de terugrit naar Groningen. Het was een mooi hardloopdagje met een goed georganiseerde loop, lekker weer en vooral erg veel enthousiast publiek langs de kant. Delfzijl, bedankt!