Monnikentocht wordt martelgang
De Monnikentocht is een landschapsloop door Westerwolde met drie verschillende afstanden. De start van de 34 kilometer en de 50 kilometer ligt in Ter Apel, terwijl de 18 kilometer in Sellingen begint. De finish van alle afstanden is in Vesting Bourtange. Ter voorbereiding op de Kustmarathon Zeeland loop ik middelste afstand.
Aankomst
Op zaterdagochtend rij ik naar de start bij Hotel Boschhuis in Ter Apel, waar het al redelijk druk is. De auto kan ik niet meer kwijt op de naastgelegen parkeerplaats en ik parkeer uiteindelijk op een paar honderd meter verderop. Ik loop terug naar het hotel, schrijf me in en kleed me op het terras om. M’n tas geef ik af, die wordt met een bestelbusje naar Bourtange gebracht, waar ik hem na de finish weer kan ophalen.
Slingeren door het landschap
Tegen 9.30 uur verzamelen we ons bij de startstreep en krijgen we van de organisatie de laatste informatie over het parcours. De eerste kilometers gaan over onverharde paden door het bosrijke gebied langs de beek de Ruiten-Aa. Na zo’n drie kilometer vervolgen we onze weg over de verharde Sellingerstraat en via de Wischluiweg lopen we drie kilometer parallel aan het Ruiten-Aakanaal. Daarna slingeren we door het Westerwoldse landschap, langs Sellingen, Jipsingboertange, Jipsinghuizen en Wollinghuizen naar de eindbestemming Vesting Boertange. Een prachtige route!
De benen willen niet meer
Echt genieten doe ik echter niet, want het gaat niet goed met mij. De eerste vijf kilometer leg ik af in een rustig tempo (rond 5:45 min/km) en daarna loop ik ietsje sneller (zo’n 5:30 min/km). Normaal is dat een tempo dat ik gemakkelijk vol kan houden, maar niet vandaag. Na zo’n 15 kilometer stort ik volledig in. De benen willen niet meer en ik kan mijn tempo niet meer vasthouden. Bovendien heb ik een opgeblazen gevoel in m’n maag, waardoor het eten en drinken ook niet lekker gaat.
Wandelen
Ik ren nog twee kilometer met een tempo van rond de 6:30 min/km, maar daarna moet ik voor het eerst een stuk wandelen om op adem te komen. Een minuut later zet ik weer aan, maar de snelheid is weg. Ik word al snel ingehaald door Hans en Robert, die in Sellingen zijn gestart. Ze vragen hoe het gaat en lopen een stukje met me mee, maar ik geef aan dat ze niet op mij hoeven te wachten. Ze moeten vooral hun eigen race lopen, in hun eigen tempo, want ik hou ze nu alleen maar op.
Martelgang
Ik zit al volledig stuk en ik ben nauwelijks op de helft. Steeds vaker moet ik wandelen. Ik probeer af en toe een stuk te rennen, maar verder dan een paar honderd meter lukt me niet meer. Vooral het stuk tussen 20 en 26 kilometer is een ware martelgang, ik kom nauwelijks meer vooruit. Eigenlijk wil ik uitstappen, maar dat is wat lastig ergens in-the-middle-of-nowhere. Bovendien komt Bourtange nu in zicht en dat idee houdt me op de been. Het gaat weer ietsje beter met me en ik kan langere stukken joggen. Bij de drinkpost op zo’n vijf kilometer voor de streep neem ik rustig de tijd.
De laatste kilometers
De laatste kilometers loop ik op wilskracht. Weliswaar moet ik af en toe weer op adem komen, maar het laatste stuk tot de vesting blijf ik langzaam hardlopen tot de streep. Eindelijk ben ik er, na ruim vier uur, waarvan tweeënhalf uur geploeter. Niet eerder heb ik zó slecht gelopen en waardoor dit nu kwam? Ik had na Dirt Maniacs wel ‘zware benen’ en het trainen ging ook niet helemaal soepel, maar een dergelijke terugslag had ik niet verwacht.
Rustiger aan
Ik pak m’n tas en slenter richting de camping, zo’n achthonderd meter verderop, waar ook de bus terug naar Ter Apel zal vertrekken. Halverwege biedt iemand van de organisatie me een lift aan, erg vriendelijk. Eenmaal in de bus duurt het helaas nog bijna drie kwartier voordat we ook echt gaan rijden, dat is wel erg lang. Eenmaal terug in Ter Apel rij ik terug naar onze stacaravan en neem een lange warme douche. De rest van het weekend heb ik last van m’n maag en de rest van de week voel ik me lamlendig. Pas daarna ren ik weer een rondje hard, maar ik besluit om het qua kilometers de komende maanden rustiger aan te doen. Dan maar geen lange duurlopen meer voor de Kustmarathon Zeeland. Als ik daar fit aan de start kan verschijnen, vind ik het al prima.
