Eindelijk maar toch!

De halve marathon Lauwersoog-Ulrum staat al jaren op mijn verlanglijstje. Drie jaar geleden stond ik al eens aan de start in de haven van Lauwersoog, maar toen werd de loop op het allerlaatste moment afgelast. Dreigend onweer gooide roet in het eten en in plaats van hardlopend naar Ulrum gingen we met de bus terug. Tijdens de afgelopen twee edities was ik op vakantie en kon ik dus ook niet meedoen, maar dit jaar ben ik van de partij. Eindelijk maar toch!

Neptunus

Aan het begin van de middag word ik opgepikt door Dick, die vandaag ook die kant opgaat. In een half uurtje rijden we naar Ulrum en parkeren de auto achter de Goede Herderkerk. Vanaf daar is het een paar honderd meter lopen naar de inschrijfbalie in de tent naast café-restaurant Neptunus. Startnummer ophalen, chip op de schoen en nog even een banaantje op het terras.

Café-restaurant Neptunus.

Inschrijven in de naastgelegen tent.

Op het terras.

Busritje

Op het terras treffen we Robert en praten even bij. Hij besloot aan het begin van de week om deze halve marathon te lopen en krijgt daar geen spijt van. Om kwart voor één is het tijd om in de bus naar Lauwersoog te stappen. Daar moeten we nog een uur wachten op de start, maar gelukkig is het prachtig weer en kletsen we met onder meer Job en Bettina de minuten weg.

In de bus naar de start.

De haven van Lauwersoog.

Nico, Dick en Robert.

Start

Tegen twee uur loopt het vak bij de startboog vol. Er zijn vandaag zo’n vierhonderd deelnemers. Na het startschot maken we eerst nog een flinke lus door de haven en steken na zo’n 2,5 kilometer de N361 over. Dick, Robert en ik lopen in de eerste kilometers in een rustig tempo. Gezien de warmte is het ook niet verstandig om hard van stapel te lopen.

Klaar voor de start.

Eerst een lusje door de haven.

Over de Strandweg.

Schotse Hooglanders

Over de Strandweg lopen we langs het Lauwersmeer. Een kudde Schotse Hooglanders kijkt het allemaal eens rustig aan. Even verderop kijken we uit over het Nieuwe Robbengat. Een prachtig uitzicht over het water. Sowieso is het Lauwersmeergebied een fraai gebied. In deze fase raakt Dick eventjes een klein stukje achterop bij Robert en mij, maar ter hoogte van de Vlinderbalg haalt hij ons weer bij en lopen we met z’n drieën verder.

Hooglanders.

Uitzicht over het Nieuwe Robbengat.

Dick is weer aangehaakt.

Langs het water

Bij de Willem Lodewijk van Nassaukazerne slaan we rechtsaf richting Zoutkamp, overigens nog steeds over de Strandweg. Nagekeken door een kudde roodbonte koeien belanden we twee kilometer verderom bij de Zoutkamperril en rennen hier parallel aan het kanaal. Dick raakt weer een beetje achterop, maar de afstand blijft steeds te overbruggen. Aan het eind van de weg krijgen we nog even een hellinkje te verwerken. Even doorbuiten nu. Hier ergens haakt Dick definitief af met aanhaken. 😉

Enthousiaste koeien.

Weer van de helling naar beneden. (foto: Martin de Jonge)

Zoutkamp

Met bijna vijftien kilometer in de benen bereiken we Zoutkamp en rennen dwars door het dorp. De ontvangst in het dorp is hartelijk. Op diverse plaatsen zitten inwoners voor hun huis of op het terras en moedigen alle lopers aan. Robert krijgt het nu wel een beetje lastig, maar hij zet door. In de laatste kilometers blijf ik bij hem en probeer hem er doorheen te slepen.

We lopen Zoutkamp binnen.

Trommels

Over de Zoutkamperweg lopen we tussen de uitgestrekte graanvelden en gaan op weg naar Niekerk. Ineens staan er langs de kant van de weg twee trommelaars, die de lopers met hun ritmische klanken aanmoedigen. Een verrassende plek en dus extra leuk. Bedankt heren.

Uitgestrekte graanvelden.

Twee trommelaars.

Terug in Ulrum

Via de Tilweg lopen we Ulrum binnen. Ook hier worden we weer enthousiast onthaald door de inwoners. Dat geeft toch wel een boost voor de laatste anderhalve kilometer dwars door het dorp. Robert houdt het tempo in de slotfase goed vol en wordt in de laatste meters aangemoedigd door zijn vriendin, zoontje en nichtje. Uiteindelijk loopt hij met 1:56 een dik PR, want voor het eerst duikt hij onder de twee uur. Prima gelopen!

Terug in Ulrum!

Nog anderhalve kilometer door het dorp.

We worden onthaald door de inwoners van Ulrum.

Geslaagde middag

Niet veel later komt Dick over de streep. Ook nog net binnen de twee uur en zeiknat van het zweet en water. Eerst maar eens even bijkomen met een drankje. We halen als aandenken ons blauwe t-shirt op en stappen in de auto na een zeer geslaagde middag. Want het parcours van deze halve marathon is prachtig en het onthaal door de inwoners hartverwarmend. Ulrum, bedankt!

Dick komt over de streep.

Als aandenken aan de loop is er een t-shirt.

Het was een prachtige middag.