Berenloop met bitterballen

Als liefhebber van eilandloopjes wil ik uiteraard ook een keer op Terschelling lopen. Zonder Berenloop is de verzameling sowieso niet compleet. Vorig jaar paste deze loop niet in mijn planning. En achteraf pakte het goed uit dat ik me niet had ingeschreven, want de loop werd op het laatste moment afgelast vanwege het slechte weer. Van slecht weer is dit jaar echter totaal geen sprake. Integendeel: de weersomstandigheden zijn perfect!

Aankomst

Om half acht ’s ochtends word ik op het hoofdstation opgepikt door Robert en zijn gezin. Een uurtje later zijn we in Harlingen, ruim op tijd voor de extra vaart van 9.15 uur, die uiteraard bomvol zit met hardlopers. De overtocht verloopt voorspoedig en bijna twee uur later zetten we voet aan wal in Terschelling-West.

Omkleden

Men heeft voor de deelnemers een omkleedruimte ingericht bij Hotel Schylge, maar dat is vanaf de haven ruim een kilometer lopen. En daarna moet je hetzelfde eind weer terug. Eigenlijk hebben we daar weinig trek in. Wij wandelen dus richting de Brandaris en kleden ons gewoon in een zijstraatje om. Vervolgens leveren we onze tas in bij de speciale tent. Onder de voet van de vuurtoren treffen we Arnold en Hans, die het hele weekend op het eiland verblijven.

Naar de start

Het is nog best een uitdaging om in het startvak in de Torenstraat te komen. Ik probeer via de stoep naar achteren te lopen, maar het is erg druk en ik kom nauwelijks verder. Na zo’n honderd meter ben ik wel klaar met het gedrang en klim over een dranghek het startvak in. Zo, ik ben er klaar voor. Nog even rekken en strekken en dan is het wachten op de start. Eerst worden de wedstrijdlopers weggeschoten en een paar minuten later zijn wij aan de beurt.

Verspreiden

De menigte zet zich langzaam in beweging. Tot de streep is het wandelen, want daar heeft men de doorgang expres wat smaller gemaakt. Handig, want zo verspreid je de lopers meteen al. Via de Brandarisstraat en de Zwarteweg maken we eerst een rondje door ‘West’ en verlaten het dorp daarna via de Willem Barentszkade en de Dellewal. Tot dit punt hanteer ik nog steeds een rustig tempo, maar op de Hoofdweg richting Midsland versnel ik een beetje en ga op zoek naar een lekker tempo. Voor mij loopt iemand in een blauw shirt en een lekker tempo van rond de 5:10 min/km. Ik besluit hem in het vizier te houden.

Stoeprandje

In Midsland gaat het bijna mis met mij. Ik zie een laag stoeprandje over het hoofd en verstap me als ik half op de rand en half op de weg beland. Dat levert helaas een pijnlijke enkel op, toch al niet mijn meest robuuste gewricht. Een paar honderd meter loop ik wat te trekkebenen, maar gelukkig trekt de pijn geleidelijk weg en kan ik mijn weg gewoon vervolgen. Via een uitstapje langs Formerum gaan we op weg naar Midsland aan Zee. We zijn dan inmiddels twaalf kilometer onderweg.

Strand

Hier pakken we zo’n drie kilometer strand mee, want we zijn tenslotte op een eiland. We hoeven op het brede strand gelukkig niet naar de vloedlijn te lopen, maar kunnen relatief dicht bij de duinen blijven. Het zand is redelijk hard, maar door de lopers voor mij al redelijk omgespit. Daardoor zak je hier en daar toch nog een eindje weg. Bij de Badweg verlaten we het strand weer via de

High-five

Ik voel me goed en kan in de laatste kilometers wederom versnellen. Hier passeer ik ook mijn ‘haas’ in het blauwe shirt, die nog steeds hetzelfde gelijkmatige tempo hanteert. In de bossen tot aan het dorp loop ik lekker door. Eenmaal terug in het dorp krijg ik het wel een beetje lastig, maar gelukkig is het nu niet ver meer. Op een halve kilometer van de streep zet ik nog even aan en spurt door de nauwe straatjes tot we weer de Torenstraat opdraaien. Ik zet aan voor een eindsprint en kan zelfs nog een high-five geven aan Herman, die vandaag helaas geblesseerd moest afhaken, en nu als toeschouwer de deelnemers aanmoedigt. Ik passeer de streep in een eindtijd van net onder de 1:48 uur. Dat is een prima tijd voor mijn doen. Als aandenken krijg ik een medaille en een functioneel loopshirt, tof!

Bitterballen

Ik haal m’n tas op en loop naar het washok bij de jachthaven om te douchen. Binnen is het behoorlijk druk met een rij voor de douches, maar omdat iedereen redelijk haast maakt, valt de wachttijd me uiteindelijk mee. Even later arriveert ook Robert en zodra hij klaar is lopen we terug naar het dorp, op zoek naar een kroeg. We belanden bij café NAP, waar Arnold en Wouter inmiddels aan de bitterballen het Weizenbier zitten. Een prima keuze. Iets verderop zitten voetbaltrainers Gertjan Verbeek, Jan de Jonge en Alex Pastoor gebroederlijk bij elkaar aan tafel. Ook zij hebben meegedaan aan de halve marathon. Als clubloze oefenmeesters hebben ze tegenwoordig alle tijd om te hardlopen. Arnold en Wouter ontfermen zich even later over Arjan, die helemaal kapot is na zijn hele marathon. Gelukkig knapt hij snel weer op van een biertje en wat bitterballen. Prima herstelvoedsel.

Patatje op de boot

Na ruim een uurtje loungen gaan we richting de boot, die wederom afgeladen is met hardlopers. Op de boot eten we nog een patatje en stappen twee uur later in de auto. Terug naar huis maar weer. Het was een mooi dagje Terschelling.