Op de fiets naar Blijham

In het laatste weekend van het jaar wordt in Blijham altijd de Oudejaarsloop georganiseerd. Dit keer valt de loop op Oudjaarsdag en dus reis ik op de laatste dag van 2016 naar Oost-Groningen voor mijn laatste loopje van het jaar.

Met de fiets in de trein

Blijham blijkt vanuit Groningen niet ideaal bereikbaar per openbaar vervoer. Of ik moet extreem vroeg de deur uit. Maar gelukkig gaat er elk half uur een trein naar het nabijgelegen Winschoten en voor nog geen vier euro mag mijn fiets ook mee. Ideaal. Rond elf uur ben ik in de Molenstad en na een fietsritje van zo’n twintig minuten arriveer ik in Blijham.

Met de trein naar Winschoten.

Mijn fiets gaat ook mee.

Blijham!

Oorverdovend

Op de parkeerplaats bij sporthal De Stelling is het al een gezellige drukte. Met een oorverdovende knal word ik onthaald, want de plaatselijke hangjeugd vermaakt zich hier met zwaar vuurwerk bij een knetterend fikkie. Binnen schrijf ik me in voor de wedstrijdloop. Niet dat ik kans maak op een podiumplaats, maar dan is registratie van de eindtijd tenminste gegarandeerd. Ik tref collega Emile, die vandaag ook meedoet aan de halve marathon.

Op naar sporthal De Stelling.

Het is gezellig druk in Blijham.

Startboog

Tien minuten voor de start lopen we naar de startboog op de parkeerplaats en nemen plaats in het startvak. Daar zie ik Erik, die vandaag zijn eerste én laatste georganiseerde loopje van 2016 loopt. Prima timing, Erik! Speaker Harm Noor roept op tot een moment van stilte om twee recent overleden atleten te herdenken. Zelfs het vuurwerk van de hangjeugd zwijgt even.

Richting de startboog.

Startvakselfie met Erik.

Start

Tijd om te gaan rennen. We maken een rondje door Blijham en gaan dan over het fietspad langs de Hoofdweg in zuidelijke richting. Het parcours blijkt ook goed om de geografische kennis te vergroten, want in de eerste negen kilometer passeren we allerlei buurtschappen en gehuchten waar ik nog nooit van heb gehoord. Wat te denken van namen als Morige, Zandstroom, Holte, Höfte en Wessinghuizen? Prachtig toch? Helaas laten we Ter Wupping vandaag links liggen. Of rechts eigenlijk.

Klaar voor de start.

En we zijn onderweg.

Tempo vinden

Aanvankelijk moet ik wel even op gang komen. Ik probeer een lekker tempo te vinden, maar dat lukt pas na een kilometer of drie. Ik weet niet wat er vandaag mogelijk is, maar zo’n tweehonderd meter voor mij loopt de pacegroep van twaalf kilometer per uur. Voorlopig kan ik het gaatje niet dichtlopen, maar ik probeer de groep maar een beetje in het zicht te houden.

Richting Holte.

Onderweg naar Höfte.

Aanklampen

Bij het plaatsje Veele na bijna elf kilometer kom ik in de buurt van de pacegroep en ik besluit ernaartoe te jumpen. In het stuk langs de N368 klamp ik aan bij het groepje en zoek de beschutting. Mijn versnelling bleek toch net iets te veel van het goede, want drie kilometer verderop in Wedde moet ik het groepje langzaam weer laten gaan. Nu begint het pijn te doen.

Aanklampen bij de pacegroep.

Langzaam maar zeker moet ik de groep weer laten gaan.

Westerwoldsche Aa

Langs Camping Wedderbergen belanden we bij poldermolen De Weddermarke op de Nieuwedijk in het stroomgebied van de Westerwoldsche Aa. Een prachtig stukje natuur. We moeten nu nog zo’n vijf kilometer, maar ik zit er inmiddels wel doorheen. Op het tandvlees loop ik door, want ja, wat moet je anders? 😉

De Weddermarke.

De Nieuwedijk.

Aantikken

Via Lutjeloo zijn we na zo’n twintig kilometer terug in Blijham en rennen over de Hoofdweg terug naar de sporthal. Daar tik ik uiteindelijk nét onder de 1:47 uur aan. Dat blijkt mijn tweede halvemarathontijd te zijn van dit jaar, dus alle inspanningen zijn niet voor niks geweest.

Terug in Blijham.

Knoeperd

Het is fris buiten, dus ik kleed me snel om en bestel dan een bakkie snert. Lekker! In de sporthal ontvang ik een megamedaille. Wat een knoeperd! Dan op de fiets terug naar Winschoten, waar ik helaas net mijn trein heb gemist. Even denk ik bij Snackbar Menno (van de slogan: ‘Met z’n lekkere kippen‘) aan de overkant troostvoedsel te kunnen halen, maar helaas: Menno heeft zijn snackparadijs al op slot gedraaid. Dat is natuurlijk een tegenvaller, maar verder was het rondje hardlopen in Oost-Groningen een prima afsluiter van het jaar.

Snert!

En een knoeperd van een medaille.