De Hel van Westeremden
In de derde ronde van de 100 mijl van Sint Annen liepen we een deel van het Westeremder Ommetje: een struinroute van ruim 14 kilometer over onverharde maaipaden door de vroegere zeeboezem van de verdwenen rivier de Fivel. “Zo beleef je hoe het landschap ooit een ruig zee- en waddengebied is geweest”, aldus de begeleidende tekst.
Een belevenis was het afgelopen juni zeker, maar geen positieve. In de nachtelijke uren met ruim 130 kilometer in de benen vervloekte ik deze maaipaden en ik was niet de enige. Sommigen noemden het een hel.

Afgelopen juni struinde ik hier in de nachtelijke uren.
Herkansing
Onder de vlag van de MD-lopers biedt organisator Gerik ons echter een herkansing. Bij daglicht en met frisse benen lopen we het Westeremder Ommetje driemaal. Wie na die marathon nog zin heeft, kan de tocht verlengen tot een ultraloop van 45 kilometer. Geriks doel: laten zien en voelen dat de Hel van Westeremden eigenlijk een klein paradijs is.
Westeremden
Eigenlijk heb ik al weken last van een pijnlijke rechtervoet. Rennen over hobbelige maaipaden is waarschijnlijk niet de beste remedie, maar ik zie wel hoe het gaat. Samen met Lút rij ik op zaterdagmorgen naar Westeremden. Het zonnetje komt net op en de Andreaskerk schittert in het zonlicht. Niet alleen hebben veel vaste MooiDrenthe-lopers de uitstap naar de provincie Groningen gemaakt, maar er zijn ook nieuwe gezichten. Bij het beeldje Meisje op koe geeft Gerik ons de laatste informatie en maken we een groepsfoto.

De Andreaskerk.

Meisje op koe.

De briefing door Gerik.

Groepsfoto. (foto: Wessel)
Vierburen
Tijd om te rennen. Na een klein rondje door het dorp gaan we op weg naar Vierburen, een buurtschap dat bestaat uit inderdaad… vier boerderijen. De eerste twee kilometers lopen op asfalt, maar bij boerderij Aylsumaheerd is het gedaan met de verharde ondergrond.

We zijn op pad.

Uitzicht vanaf de Vierburenweg.

Over het fietspad naar Garsthuizen.
Modder!
We duiken namelijk de modder en zakken meteen tot onze enkels weg. Verderop is het minder drassig, maar lopen op de hobbelige grasstroken is bepaald niet eenvoudig. Dankzij het ochtendzonnetje hebben we hier wel prachtig uitzicht over het Groninger land.

Wij duiken de modder in.

Een lint lopers in het ochtendzonnetje.

Bruggetje.

Nog meer gras.

Langs de Tochtsloot.
Brugbank
Iets verderop komen we bij de brugbank. In juni lag op deze plek nog een gammel bruggetje (zie de foto bovenaan), maar sinds september kunnen lopers hier even zitten en uitkijken over het landschap. Poëtische en verbeeldende inscripties in de rugleuningen van de bank verwijzen naar de betekenis van de plek in het landschap als mooi uitzichtpunt.
Aan de ene kant, uitkijkend naar het zuidwesten: de horizon, gemarkeerd met kerktorens van de dorpjes op de voormalige westrand van de Fivelboezem. Een silhouet van kerken verbeeldt alle kerken, die men kan herkennen langs de route van het Westeremder Ommetje.
Aan de andere kant, uitkijkend over het dorpsgezicht van Westeremden, verwijst de dichtregel: “Daar bovenuit de spits, Daar bovenuit het paard, Draait, wanneer de wind zo is”, naar de Andreaskerk en het gedicht “Andreas, kerk met vele gezichten” van dorpsdichter Riks Ettema.

De brugbank.

“Daar bovenuit de spits, Daar bovenuit het paard, Draait, wanneer de wind zo is.”
Zeemsloot
Het is wel wrang dat deze brugbank om te genieten van het uitzicht er juist is gekomen vanwege horizonvervuiling. Aannemer Strukton en netbeheerder Tennet wilden iets terugdoen voor de omgeving na de plaatsing van maar liefst 121 nieuwe 380 kV-hoogspanningsmasten. Vanaf het compensatiebankje kijk je daar namelijk óók op uit.
We gaan op weg naar de Zeemsloot. Wederom een lastig stuk van zo’n drie kilometer over gras en modder, maar wel een prachtig stukje met weidse uitzichten en zwanen in de sloot.

Oude en nieuwe hoogspanningsmasten.

Langs de Zeemsloot.

Het voetjeslogo van het Westeremder Ommetje.

Zwanen.
Terug naar het dorp
Over de Fiveldijk lopen we terug naar Westeremden. Daar pakken we nog een lastige strook gras mee en klimmen dan via het Abt Emopad naar de Andreaskerk. Het eerste rondje zit erop!

Over de Fiveldijk.

Terug in Westeremden.

In de verte de Andreaskerk.

Over het Abt Emopad naar boven.

Het eerste rondje zit erop.
Nog twee rondjes
Ik drop mijn jasje en handschoenen in de auto, want door het zonnetje heb ik die niet meer nodig. Mijn voet is nog wel pijnlijk, maar ook weer niet zo pijnlijk dat ik moet stoppen. Daarom dribbel ik door. Wonder boven wonder lijkt de pijn geleidelijk te verdwijnen. Net als de zon trouwens, want het wordt weer frisser.
In het derde rondje krijg ik het lastig en wandel ik stukken door het gras en de modder. Maar mijn voet houdt zich goed!

Het Groninger land.

Sukerbait.

Moeke’s Hoes.

Het pad wordt steeds modderiger.
Doorgaand verkeer
Na de drie Westeremder Ommetjes pak ik ook het bonusrondje nog even mee. Ik ben er nu toch. Het is een kort rondje van zo’n drie kilometer om Westeremden heen; grotendeels verhard, maar ook weer zo’n vijfhonderd meter over een grasstrook. Via een klimmetje op de Dorpsstraat en het Abt Emopad – nu vanaf de andere kant – bereik ik na 5:15 uur de eindstreep.

Doorgaand verkeer.

Een klein rondje om Westeremden.

Het Abt Emopad vanaf de andere kant.
Modderspetters
Ik tik af bij Meisje op koe, met 45 kilometer op de teller en modderspetters tot boven mijn kuiten. Even napraten met Gerik en Lút, en dan hup de auto in.
Sommige hobbelige en modderige stukken waren met recht hels te noemen. Dan is het vooral doorploeteren. Op andere momenten, in een ochtendzonnetje bijvoorbeeld, is lopen door het Groninger land wel érg mooi, zeker in (de buurt van) Westeremden. Een klein paradijs inderdaad. Tel daarbij op een hoop gezelligheid en dan slaat de balans toch door van een helse naar een geslaagde hardloopochtend.

De finish bij Meisje met koe.

Modderspetters tot boven de kuiten.
Meer lezen?
- Op de website van Gerik vind je meer (achtergrond)informatie over de Hel van Westeremden en het Westeremder Ommetje.
- Op de website van de MD-lopers vind je de uitslagen en (veel) meer foto’s van de Hel van Westeremden 2022.