Nog één keer blaauwbekken
Na vijf edities houdt de Blaauwbekmarathon op te bestaan. In 2015 begon het evenement als alternatief voor de opgeheven Midwintermarathon in Apeldoorn. Elk jaar waren er andere routes, maar altijd met het Oldambtmeer als basis. Van die vijf edities deed ik drie keer mee, waaronder de allereerste keer.
De Blaauwbekmarathon verdwijnt trouwens niet helemaal. Als afscheidscadeau heeft de organisatie permanente bewegwijzering aangelegd, zodat hardlopers en wandelaars de routes vaker kunnen lopen.
Trein
Ik reis vandaag met de trein naar Winschoten, samen met Sybren. Hij wordt daar opgepikt door een loopmaatje, terwijl ik mijn fiets heb meegenomen voor de laatste zes kilometers naar Blauwestad. De reis verloopt voorspoedig en tegen tien uur rijden we station Winschoten binnen.
Met de trein naar Winschoten.
Fiets mee.
Tegen tien uur komen we aan in Winschoten.
Blaauwbekken
Na een fietstochtje van twintig minuten arriveer ik bij restaurant Azzurro, waar vandaag de startlocatie is opgebouwd. Blaauwbekken wordt het vandaag zeker, want de temperatuur ligt rond het vriespunt. Bovendien is het Oldambt wit gekleurd door de sneeuw. Winterse taferelen dus bij dit afscheid.
In een zeecontainer haal ik mijn startnummer. Niet startnummer 1 zoals vorig jaar, maar startnummer 4 is ook mooi. In de naastgelegen tent kleed ik me om en kan ik mooi opwarmen. Natuurlijk doen vandaag ook diverse bekenden mee. Arjan bijvoorbeeld, die zijn vorm wil testen voor de Frysman later dit jaar. En in het startvak zie ik Michael en Bennie.
Twintig minuten later ben ik in Blauwestad.
De inschrijfbalie is verstopt in een container.
Opwarmen in de tent.
Klaar voor de start.
Start
Tijd om te starten. Na het startschot door sportwethouder Wünker vertrekken we in de richting van Winschoten voor een rondje om het Oldambtmeer. We volgen de rode pijlen op de nieuwe bewegwijzering en lopen met de klok mee om het meer. Bij Winschoten duiken we onder de snelweg door.
De gloednieuwe bewegwijzering.
Onderweg naar Winschoten.
We gaan onder de snelweg door.
Stadspark
We maken een klein uitstapje door het wit uitgeslagen Stadspark in Winschoten en worden aandachtig gadegeslagen door een groep ganzen. Langs het Winschoterdiep rennen we richting Heiligerlee en steken de A7 over.
Door het Stadspark in Winschoten.
Aandachtig publiek.
Langs het Winschoterdiep.
Oevers
De komende zeven kilometer rennen we langs het oevers van het Oldambtmeer naar Oostwold, waar vorig jaar nog de start van de Blaauwbekmarathon was.
Langs de oevers van het Oldambtmeer.
Langs de oevers van het Oldambtmeer.
Aangekomen in Oostwold.
Keerpunt
Aan de andere kant van het meer keren we langzamerhand terug naar Blauwestad. In de laatste kilometers tot het keerpunt zien we de snellere lopers ons alweer tegemoet komen. Zo groet ik eerst Michael en later Sybren. Ik bereik het keerpunt na 1:54 uur en neem nog even wat te eten en te drinken bij de verzorgingspost.
Terug naar Blauwestad.
Tweede ronde
Op naar de tweede helft, die grotendeels door de natuur ten oosten van Blauwestad voert. Maar eerst maken we een lusje langs het gehucht Meerland en lopen vervolgens bijna terug naar Oostwold. Daar slaan we rechtsaf op de Kromme Elleboog. Langs Finsterwolde en Beerta rennen we na ruim 33 kilometer natuurgebied Reiderwolde binnen. Ook hier ligt behoorlijk wat sneeuw en dat maakt het lopen over de onverharde paden er niet gemakkelijker op.
We rennen natuurgebied Reiderwolde binnen.
Hier ligt nog behoorlijk wat sneeuw.
Natuurbegraafplaats
Verderop bereiken we de uitkijktoren en lopen een rondje over de natuurbegraafplaats. Wederom een lastig en glibberig stukje, net als het onverharde pad richting het gehucht Ekamp.
De uitkijktoren.
We lopen een rondje natuurbegraafplaats.
Loopbrug
We steken de weg over voor de laatste twee kilometers naar de streep. Langs het standbeeld van landbouwhervormer Sicco Mansholt – we zijn hier tenslotte in de voormalige Graanrepubliek – maken we een rondje over de geïmproviseerde parkeerplaats en lopen dan via de glibberige loopbrug naar de finish.
Over de loopbrug naar de finish.
Binnen!
Daar klok ik 3:55 uur en voor die tijd had ik vooraf getekend. Ik praat even na met Koen, die dit jaar 12 marathons gaat rennen door heel Nederland. Met zijn uitdaging ‘12 marathons, 12 maanden, 12 provincies‘ zamelt hij geld voor de Stichting Alzheimer Nederland en de Stichting Merels Wereld. Een mooi project.
Terug naar Groningen
Ik kleed me snel om en fiets terug naar Winschoten, want ik kan de trein van half vier nog halen. In de trein tref ik Sybren, die met 3:44 uur een prima marathon heeft gelopen. Langzaam laten het witte Oldambt achter ons en daarmee ook de Blaauwbekmarathon. Aan alles komt een eind, maar tijdens de drie edities heb ik genoten van de sfeer en de omgeving. Daarom: organisatie en vrijwilligers, bedankt voor dit mooie evenement!
Organisatie en vrijwilligers van de Blaauwbekmarathon, bedankt!
