Afsnijden

De Indian Summer Ultra is ook weer zo’n loop die al langer op mijn wenslijst staat, maar er steeds bij inschiet. Tot dit jaar, want nu moet het er maar eens van komen. In januari al schrijf ik me in. Wel voor de kortste afstand van 50 kilometer, omdat ik dan uiteraard nog niet weet hoe ik de RUN Winschoten ga verwerken.

Horloge vergeten

Op de eerste zaterdag van de herfstvakantie tuf ik naar camping De Weyert in Rolde en haal mijn startnummer op. Stom genoeg heb ik mijn hardloophorloge thuis laten liggen. Argh. Gelukkig kan ik met Strava op mijn mobiel dit rondje door Drenthe ook vastleggen. Nadeel is alleen wel, dat ik onderweg geen informatie als de gelopen afstand en de route bij de hand heb. En ja hoor, dat heeft gevolgen…
Ik tref René, die op het punt staat te vertrekken voor zijn 29 kilometer. Even later zie ik ook de start van Bas, die op de fiets vanuit Groningen naar Rolde is gekomen. Binnen zie ik Sjouke en Aline, die vandaag eveneens 50 kilometer rennen.

Start

Om kwart voor twaalf starten we voor ons rondje door Nationaal Park Drentsche Aa. We vertrekken in westelijke richting. Eerst over een zandpad, dan langs een maisveld en vervolgens over het gras. Ik loop een eindje op met Mario, die na lang blessureleed eindelijk weer eens aan een ultraloop mee kan doen.

Poepenhemeltje

Bij Deurze steken we de grote weg over en lopen over enkele vlonderpaden. We passeren Het Poepenhemeltje, waar mogelijk restanten van een oude schans van Bommen Berend liggen, toen hij in 1672 de stad Groningen belegerde. Anderen beweren dat het slechts de restanten van een tuinhuisje zijn, maar dat is toch een minder leuke verklaring.
Door natuurgebied Kampsheide gaan we op weg naar het eerste hunebed van vandaag. Exemplaar D16 bij Balloo is goed bewaard gebleven en ligt er lekker bij.

Schaapskooi

Over nattig grasland en langs omgeploegde akkers bereiken we na ruim tien kilometer de eerste verzorgingspost. Op een bijzondere locatie, want de tafels met eten en drinken zijn opgesteld in de schaapskooi van Balloo. De schaapskudde is toch aan de wandel, net als wij dus.

Balloërveld

Op naar het Balloërveld! Met z’n weidse vergezichten een prachtig stukje Drenthe. Het mulle zand maakt de tocht wel zwaarder en echt vervelend lopen – of beter strompelen – wordt het bij een houtwal. Even goed uitkijken voor alle boomwortels, want je ligt hier zomaar op je snuit. De lopers voor me kijken ook iets te veel naar de grond en we zien allemaal een lintje over het hoofd. Gelukkig is de fout snel ontdekt, keren we om en vervolgen onze route in noordelijke richting.

Gasterse Duinen

Over de Osdijk en over vlonderpaden door het stroomgebied van het Gastersche Diep bereiken we na krap 20 kilometer de Gasterse Duinen. Een prachtig golvend heidelandschap met zandverstuivingen. En een hunebed, exemplaar D10. Een klein, incompleet en lelijk hunebed, maar de bijnaam De Kut van de Duivel (ik verzin dit niet) maakt natuurlijk een hoop goed. Daar moet je toch een keer geweest zijn, nietwaar?

Schapen

Iets verderop treffen we een schaapskudde en ik neem maar even aan dat het hier de bewoners van de schaapskooi in Balloo betreft. Ze hebben – terecht – geen haast en blokkeren het pad. Dat geeft mij mooi de gelegenheid om de grazers van dichtbij op de foto te zetten. Maar uiteindelijk moet ik natuurlijk wel weer verder…

Hunebed uit mijn jeugd

We gaan op weg naar Anloo, naar het De Strubben-Kniphorstbosch om precies te zijn. Onderweg passeren we het 25 kilometerbordje en we zijn dus al halverwege. Gevoelsmatig altijd een lekker moment, al zie ik pas later dat dit bordje zo’n twee kilometer te vroeg is geplaatst.
In het bos passeren we hunebed D8, hét hunebed uit mijn jeugd. Vroeger wandelde ik hier geregeld met mijn ouders en bij het woord hunebed komt dit exemplaar als eerste in me op. Echt waar!

Evertsbos

Verderop staat het Evertsbos er prachtig bij. Hier passeren we onder meer het vierde hunebed van de dag, exemplaar D11, en kiek ik nog een fraaie tonderzwam. Het is genieten hier, maar inmiddels beginnen de kilometers wel hun tol te eisen.

Houterig

Langs Anloo lopen we door het grasland weer terug naar Gasteren. Een relatief saai stuk, hoewel een houterig kunstwerkje wel de moeite waard is. Zelf loop ik inmiddels ook behoorlijk houterig trouwens.

Zes

Terug bij de Gasterse Duinen zijn we inmiddels 45 kilometer onderweg. Ook hier staat het bord echter te vroeg, want de terugweg naar Rolde is duidelijk meer dan zes kilometer. Gevoelsmatig zeker.

Aftellen

Want hoewel het Balloërveld er prachtig bij ligt, ben ik inmiddels de kilometers wel aan het aftellen. Vooral figuurlijk dan, want zoals gezegd mis ik vandaag de actuele informatie. M’n mobiel met Strava op de achtergrond zit ergens in m’n Flipbelt.

De Baak

Eenmaal bij kunstwerk De Baak is het einde natuurlijk wel in zicht. Letterlijk zelfs, want de kerktoren van Rolde is in de verte duidelijk te zien.

Rolde

In Rolde lopen we een stukje over het tracé van de voormalige spoorlijn Stadskanaal – Assen en pikken nog even de twee hunebedden van Rolde mee: exemplaren D17 en D18. Inmiddels is ook de kerktoren van de Jacobuskerk een stuk dichterbij gekomen.

Binnen!

Nog een kilometertje en dan ben ik terug bij camping De Weyert. De Indian Summer Ultra is in de pocket en wat was het een prachtige tocht! Niet in de laatste plaats vanwege het prima hardloopweer. Winfried en vrijwilligers, bedankt!

Afgesneden

Bij de eindstreep heeft Strava echter zo’n 47 kilometer geklokt. Vreemd, want de uitgetekende route was toch echt 51 kilometer. Heb ik ergens een stuk afgesneden?
Thuis analyseer ik mijn route maar eens. Al snel zie ik het euvel. Na ongeveer 24 kilometer ben ik in het De Strubben-Kniphorstbosch rechtdoor gelopen naar het hunebed, terwijl daar een afslag naar links moet zijn geweest. Dat lintje heb ik echter gemist en de lopers voor mij ook. Driehonderd meter verderop hebben we de normale route weer opgepikt, alsof er niks aan de hand was.
Daardoor hebben we zo’n vier kilometer afgesneden en een fraai deel van de route gemist. Het is helaas niet anders. Soms loop je te veel en soms loop je te weinig. Zo kende de afgelopen Vollemaansloop vier bonuskilometers, dus die rekening is bij deze vereffend. 😉